Zbigniew Dybała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Dybała
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1923
Kraków

Data i miejsce śmierci

23 marca 1962
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1945-1962

Stanowiska

p.o. szefa PUBP w Malborku
zastępca naczelnika Wydziału IV WUBP w Gdańsku
naczelnik Wydziału I WUBP w Gdańsku
naczelnika Wydziału II Departamentu I MBP
wicedyrektor Departamentu I KdsBP/MSW.

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Zbigniewa Dybały na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Zbigniew Dybała (ur. 6 stycznia 1923 w Krakowie, zm. 23 marca 1962 w Warszawie) – funkcjonariusz (podpułkownik) aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed wojną skończył dwie klasy łódzkiego gimnazjum. Od lipca 1945 pracował w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku w Wydziale I i IV tego urzędu. W 1946 skończył Centralną Szkołę MBP w Łodzi, następnie został p.o. szefem PUBP w Malborku. Od 1 maja 1947 zastępca naczelnika Wydziału IV WUBP w Gdańsku, skończył kurs szefów PUBP w Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie. Od 1 października 1947 zastępca naczelnika, a od 1 lutego 1948 naczelnik Wydziału I WUBP w Gdańsku.

W październiku 1947 Zbigniew Dybała, na polecenie przełożonych, prawdopodobnie pomagał Stanisławowi Mikołajczykowi w przedostaniu się na Zachód[1]. W maju 1950 przeniesiony do centrali MBP w Warszawie na zastępcę naczelnika, a następnie naczelnika Wydziału II Departamentu I MBP. Wiosną 1953 był delegowany służbowo do Berlina. Od maja 1953 naczelnik Wydziału II, a od maja 1954 Wydziału IV Departamentu VII MBP. Od 1 maja 1956 wicedyrektor Departamentu I KdsBP/MSW.

Popełnił samobójstwo (zastrzelił się w swoim gabinecie) w wyniku czystki, która miała miejsce w centrali wywiadu, przeprowadzonej w związku ze zdradą Michała Goleniewskiego[2]. Został pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera 12B-5-4)[3].

Jego żoną była Helena (1923-1969), z którą miał dzieci.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Operacja „Ucieczka Mikołajczyka” [online], www.wprost.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  2. Zbigniew Siemiątkowski, Agenci i dezerterzy [online], Wyborcza.pl, 4 czerwca 2006 [dostęp 2015-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-17].
  3. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]