Zbigniew Kapuściński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Kapuściński
Ilustracja
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1904
Kordos

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

3 pułk lotniczy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Zbigniew Kapuściński w mundurze

Zbigniew Feliks Kapuściński herbu Odrowąż (ur. 17 grudnia 1904 roku w Kordosie, zm. wiosną 1940 roku w Katyniu) – doktor chemii, porucznik rezerwy pilot Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 grudnia 1904 w wielkopolskim majątku Kordos (w okresie II RP na obszarze powiatu witkowskiego, obecnie okolica Ostrowitego Prymasowskiego) jako syn Władysława i Albertyny z domu Szudzińska. Jego braćmi byli Stefan (ur. 1900, prawnik, komornik sądowy)[1] i Janusz (1898–1998, podpułkownik)[2].

Ukończył gimnazjum w Trzemesznie[3]. Podczas studiów w Poznaniu był członkiem korporacji akademickiejChrobria[4]. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego z 1929. W 1932 uzyskał tytuł doktora chemii. Prowadził zajęcia z chemii analitycznej i jakościowej dla studentów farmacji Uniwersytetu Poznańskiego (późniejszy Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu)[5].

Był współorganizatorem Poznańskiego Aeroklubu Akademickiego w 1928 i Aeroklubu Poznańskiego w 1931. Był jednym z pierwszych pilotów samolotowych wyszkolonych w 1929. Brał udział w wielu zawodach i konkursach lotniczych, zdobywając nagrody.

Został starszym asystentem w Zakładzie Technologii Organicznych Politechniki Warszawskiej. Równolegle od września 1935 został zatrudniony jako referendarz kontraktowy w Dziale Badań Pirotechnicznych w ramach Laboratorium Pirotechnicznego Instytutu Technicznego Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych, działającego w Zakładach Amunicyjnych „Pocisk” w Rembertowie[6]. Po przeprowadzce z Poznania do Warszawy, działał w Aeroklubie Warszawskiim, gdzie m.in. uczył pilotażu lotniczego swojego kolegę z pracy, Tadeusza Urbańskiego[7].

Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w korpusie oficerów aeronautyki ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 45. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki (od 1937 korpus oficerów lotnictwa)[8].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej był zmobilizowany jako porucznik rezerwy do 3 pułku lotniczego. Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców[9].

Jego żoną była Irena z domu Przyłuska, z którą miał córki Elżbietę i Grażynę.

W rembertowskim laboratorium pracował doc. dr Tadeusz Tucholski, także zamordowany w Katyniu w 1940[10].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Zbigniewa Kapuścińskiego przy Zespole Szkół im. ks. mjr. Ignacego Skorupki w Ossowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przedwojenni Chrobracy. chrobria.org. [dostęp 2015-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 lutego 2015)].
  2. Groby żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Cmentarzu Weteranów "Field of Honor" w Pointe Claire, QC. biblioteka.info. [dostęp 2015-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 września 2015)].
  3. Mogilno, Strzelno, Trzemeszno, Padniewo, Kwieciszewo, Katyń, NKWD. Lista katyńska. palukitv.pl, 9 września 2011. [dostęp 2015-01-11].
  4. Archiwum korporacyjne. Chrobria. archiwumkorporacyjne.pl. [dostęp 2015-01-11].
  5. Pracownicy naukowi Wydziału Lekarskiego i Oddziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Poznańskiego zamordowani w Katyniu, Charkowie i Miednoje w 1940 r.. kzhnm.ump.edu.pl. [dostęp 2015-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 kwietnia 2015)].
  6. Tadeusz Urbański. Zapiski do autobiografii naukowej. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, s. 14, Nr 29 z 1984. 
  7. Tadeusz Urbański. Zapiski do autobiografii naukowej. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, s. 15, Nr 29 z 1984. 
  8. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 555.
  9. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 75. ISBN 83-7001-294-9.
  10. Tadeusz Urbański. Zapiski do autobiografii naukowej. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, s. 17, Nr 29 z 1984. 
  11. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2015-01-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]