Zbigniew Kuźmiuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Kuźmiuk
Ilustracja
Zbigniew Kuźmiuk (2015)
Data i miejsce urodzenia

19 września 1956
Komorowo

Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych
Okres

od 1 stycznia 1997
do 31 października 1997

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Następca

Jerzy Kropiwnicki

Marszałek województwa mazowieckiego
Okres

od 1 stycznia 1999
do 10 grudnia 2001

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Następca

Adam Struzik

podpis
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (ur. 19 września 1956 w Komorowie) – polski ekonomista, nauczyciel akademicki i przedsiębiorca, doktor nauk ekonomicznych; polityk ruchu ludowego i publicysta, w latach 1994–1996 wojewoda radomski, w 1997 prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych w randze ministra, w latach 1999–2001 marszałek województwa mazowieckiego, poseł na Sejm IV, VII i X kadencji, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI, VIII i IX kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1979 ukończył studia na Wydziale Ekonomicznym Politechniki Świętokrzyskiej, a w 1986 studia podyplomowe w Wyższej Szkole Inżynierskiej im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu. W 1990 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w dziedzinie finansów i statystyki.

Od ukończenia studiów pracował jako nauczyciel akademicki w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu (obecnie Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu). W 1981 uczestniczył w trwającym 49 dni strajku na tejże uczelni. Jest zatrudniony na stanowisku adiunkta na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu.

W latach 1990–1992 był prezesem zarządu spółki akcyjnej PPHU Tex w Radomiu. W latach 1992–1994 zajmował stanowisko dyrektora PPHU Bakumar Autor kilkunastu artykułów naukowych. Promotor prac magisterskich i dyplomowych. Publikuje m.in. w „Warszawskiej Gazecie” i „Gazecie Finansowej”.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Od 1986 działał w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym, następnie był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego. W okresie 1994–1996 pełnił funkcję wojewody radomskiego. Od 1 stycznia 1997 do 31 października 1997 w randze ministra był prezesem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza.

W latach 1998–2001 pełnił funkcje radnego sejmiku oraz marszałka województwa mazowieckiego. W wyborach parlamentarnych w 2001 został wybrany do Sejmu IV kadencji w okręgu radomskim z listy PSL. Był wiceprzewodniczącym, a od lutego 2002 do marca 2003 przewodniczącym Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego[1][2] oraz przewodniczącym Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej.

Od marca 2004 był wiceprezesem Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL[3]. W 2004 został wybrany do Parlamentu Europejskiego, uzyskawszy 17 554 głosy w okręgu mazowieckim. W trakcie kadencji dołączył do frakcji Unia na rzecz Europy Narodów, zasiadał w Komisji Budżetowej Parlamentu Europejskiego.

W lutym 2006 za złamanie statutu (przejście do frakcji UEN bez zgody władz partii) został wykluczony z PSL, przystąpił do nowego ugrupowania pod nazwą Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”[4]. W 2008 przeszedł z tego ugrupowania (wówczas działającego pod nazwą Stronnictwo „Piast”) do Prawa i Sprawiedliwości. Bez powodzenia z jego listy ubiegał się o reelekcję do PE w wyborach w 2009[5][6] (otrzymał 19 230 głosów). W 2010 został wybrany z listy PiS w skład sejmiku mazowieckiego[7].

W styczniu 2011 wszedł w skład komitetu politycznego PiS[8]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku został wybrany do Sejmu z listy tej partii (otrzymał 29 233 głosów)[9]. W 2014 z ramienia PiS uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji[10]. W 2019 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na kolejną kadencję Europarlamentu[11]. W wyborach w 2023 został wybrany na posła X kadencji, zdobywając 24 702 głosy[12] i odchodząc w konsekwencji z Europarlamentu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 1999, za wybitne zasługi w kultywowaniu tradycji ruchu ludowego, za osiągnięcia w działalności publicznej i na rzecz społeczności lokalnych, został przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kuźmiuk nowym szefem klubu PSL. wp.pl, 14 lutego 2002. [dostęp 2020-05-17].
  2. Kalinowski nowym szefem klubu PSL. wp.pl, 11 marca 2003. [dostęp 2020-05-17].
  3. Kuźmiuk i Podkański wiceprezesami PSL. wp.pl, 20 marca 2004. [dostęp 2020-05-17].
  4. Nowa partia PSL „Piast”. wp.pl, 28 marca 2006. [dostęp 2020-05-17].
  5. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2020-05-17].
  6. Byli ludowcy na listach PiS w eurowyborach. tvn24.pl, 20 kwietnia 2009. [dostęp 2020-05-17].
  7. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2020-05-17].
  8. Zmieniło się ścisłe kierownictwo PiS. wp.pl, 22 stycznia 2011. [dostęp 2020-05-17].
  9. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2020-05-17].
  10. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2020-05-17].
  11. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-05-17].
  12. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  13. M.P. z 1999 r. nr 14, poz. 189

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]