Zbigniew Lewandowski (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Lewandowski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1943
Cesinów

Przebieg służby
Lata służby

1963–2002

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie
Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Zbigniew Lewandowski (ur. 11 listopada 1943 w Cesinowie) – generał brygady WP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1961 zdał maturę w liceum w Grójcu. 1963-1966 elew Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu, promowany na stopień podporucznika przez wiceministra obrony gen. dyw. Wojciecha Jaruzelskiego. Dowódca plutonu w 28 Pułku Czołgów w Czarnem na Pomorzu, 1969-1971 dowódca kompanii czołgów w stopniu porucznika.

1971-1974 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. Od 1973 kapitan. Starszy oficer w Oddziale Planowania Zarządu I Operacyjnego Sztabu Generalnego WP w Warszawie, od 1977 major. 1978-1979 zastępca dowódcy, a 1979-1982 dowódca 1 Pułku Czołgów w Elblągu; w 1980 pułk uzyskał tytuł „Przodującej jednostki w WP”. Od 1981 podpułkownik, od 1985 pułkownik.

1982-1984 szef sztabu – zastępca dowódcy 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku. Za wybitne osiągnięcia w szkoleniu żołnierzy w 1984 skierowano go na studia do Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, które ukończył w 1986. Następnie szef Oddziału Operacyjnego – zastępca szefa Zarządu Operacyjnego w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego WP. 1987-1989 zastępca szefa, a 1989-1997 szef Zarządu VI Organizacyjnego Sztabu Generalnego WP. VII-VIII 1989 wraz z wiceministrem obrony gen. broni Antonim Jasińskim odbył pierwszą po II wojnie światowej delegację WP do USA.

Jesienią 1989 Prezydent PRL Wojciech Jaruzelski mianował go generałem brygady. 1997-2002 szef Rejonowego – Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Warszawie, który w został wyróżniony przez premiera Jerzego Buzka. W kwietniu 2002 pożegnany przez ministra obrony Jerzego Szmajdzińskiego, zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł do rezerwy.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II:I-M, Toruń 2010, s. 362–364.