Zbigniew Lewandowski (muzyk)
 Zbigniew Lewandowski (2022) | |
| Pseudonim |
Levandek |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania |
Sami Swoi |
| Zespoły | |
| Sami Swoi Big Band „Wrocław” Spisek Sześciu Septet Ryszarda Miśka Kwartet Pawła Tabaki Crash String Connection Alex Band Three Generations Trio The High Bred Jazz Trio i wiele innych. | |
Zbigniew Lewandowski, ps. „Levandek” (ur. 17 września 1951 w Chojnicach) – polski perkusista, kompozytor, aranżer, a także lider własnych zespołów. Współpracował z wieloma muzykami z czołówki polskiego i światowego jazzu.
Znany także jako nauczyciel gry na perkusji – regularnie prowadzi zajęcia warsztatowe (m.in. Blues nad Bobrem, Blues Express), nagrał też dla TVP cykl programów o tematyce perkusyjnej. Obecnie jest wykładowcą we Wrocławskiej Szkole Jazzu i Muzyki Rozrywkowej im. Zbigniewa Czwojdy.
Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Toruniu[1] w klasie perkusji. Przez rok był uczniem zatrudnionego tam na roczne zastępstwo, wybitnego perkusisty jazzowego Janusza Trzcińskiego[2]. W 1967 roku zadebiutował z zespołem Krokusy na Festiwalu Muzyki Młodzieżowej w Toruniu. W latach 1970–1977 był perkusistą we wrocławskim zespole Sami Swoi. Równolegle współpracował m.in. z: Big Bandem „Wrocław” (I nagroda, „Złota Tarka”, 1973), Spiskiem Sześciu (I nagroda, „Jazz nad Odrą”, 1974), septetem Ryszarda Miśka, kwartetem Pawła Tabaki, zaś w 1977 roku zajął miejsce Adama Bielawskiego w formacji Crash (I nagroda, Festiwal Jazzowy w San Sebastián, 1977)[3]. W roku 1981 opuścił Crash, zasilając jazzową grupę String Connection. W 1982 roku debiutował jako band leader z własnym septetem, na festiwalu „Jazz nad Odrą”, zaś w 1983 roku nagrał swoją pierwszą autorską płytę, zatytułowaną Zbigniew Lewandowski. Od tego czasu zakładał własne zespoły od tria do septetu o szerokiej rozpiętości stylistycznej (akustyczny i elektryczny mainstream, electric jazz, fusion, salsa). Współpracował z czołowymi polskimi jazzmanami, a byli to: Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Janusz Muniak, Jarosław Śmietana, Sławomir Kulpowicz, Krzesimir Dębski, Wojciech Karolak, Jan Ptaszyn Wróblewski, a także z gwiazdami europejskiego i amerykańskiego jazzu oraz z muzykami bluesowymi, m.in.: Erling Kroner, Bernt Rosengren, Hans Hartmann, David Friesen, Mike Stern, Mike Russel, Mfa Kera, Kenny Carr, Carlos Johnson. Jako muzyk sesyjny i na estradzie współpracował m.in. z Krystyną Prońko, Krzysztofem Krawczykiem, Edytą Geppert, Tomaszem Szwedem, Leszkiem Cichońskim, José Torresem, a także z wieloma orkiestrami rozrywkowymi, m.in. Alex Band. Koncertował w NRD, RFN, Czechosłowacji, Finlandii, Szwecji, Danii, Jugosławii, Francji, Hiszpanii. Od września 1992 roku współtworzył wraz z Markiem Radulim i Wojtkiem Pilichowskim zespół Three Generations Trio, który nagrał płytę koncertową pt. Live! In Jazz Club Pinokio i nadal okazjonalnie koncertuje[4]. Perkusista zasilił też formację The High Bred Jazz Trio w której gra z Wojciechem Karolakiem i Piotrem Baronem (owocem tej współpracy jest płyta pt. Dżem jak co dzień). Brał udział w sesjach nagraniowych kilkudziesięciu płyt, w tym dziesięciu solowych. Nagrywał także muzykę teatralną i filmową. W 2017 roku wziął udział w reaktywacji zespołu Crash[5].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Z zespołem Sami Swoi[edytuj | edytuj kod]
- I nagroda dla najlepszej orkiestry tradycyjnej w 1972 roku i wyróżnienia w 1973 na Studenckim Festiwalu Jazzowym „Jazz nad Odrą”,
- Tytuł zespołu ekstraklasy europejskiej na festiwalu w Przerowie (Czechosłowacja) (1973),
- Tytuł najlepszego zespołu jazzu tradycyjnego na festiwalu jazzowym w San Sebastián (Hiszpania) (1974),
- Złoty medal na festiwalu jazzowym w Kromieryżu (Czechosłowacja) (1975),
- Nagroda publiczności (dla zespołu) oraz nagroda indywidualna „Super Star” (dla Z. Lewandowskiego) na festiwalu jazzowym w Mönchengladbach (RFN) (1975).
Z Big Bandem „Wrocław”[edytuj | edytuj kod]
- I nagroda dla najlepszego big bandu na festiwalu „Złota Tarka” (1973),
- Złoty medal i tytuł zespołu ekstraklasy europejskiej na festiwalu w Przerowie (Czechosłowacja) (1973)[6],
- Złoty medal na festiwalu jazzowym w Kromieryżu (Czechosłowacja) (1975).
Z zespołem Spisek Sześciu[edytuj | edytuj kod]
- I nagroda na festiwalu „Jazz nad Odrą” (1974).
Z zespołem Crash[edytuj | edytuj kod]
- I nagroda na festiwalu jazzowym w San Sebastián (1977).
Kwartet Zbigniewa Lewandowskiego[edytuj | edytuj kod]
- II miejsce na festiwalu jazzowym w San Sebastian (1984).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Lewandowski: Zbigniew Lewandowski. facebook.com. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
- ↑ Beatit TV: Zbigniew Lewandowski – wywiad dla Beatit. youtube.com, 2020-03-19. [dostęp 2020-09-30]. (pol.).
- ↑ Crash! (GAD CD 125, 2020) info: książeczka do płyty
- ↑ 1995 – Three Generations Trio – Live! (1992). raduli.info. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
- ↑ Mateusz Ryman: CRASH i Natalia Lubrano zamykają program 55. Jazzu nad Odrą. jazzsoul.pl, 2019-03-05. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
- ↑ Ryszard Wolański: Big Band „Wrocław”. 2017=09=07. [dostęp 2020-09-28]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Lewandowski – „Kuźnia Talentu”. kuzniatalentu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-19)].
- Zbigniew Lewandowski (Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki)
- Zbigniew Lewandowski (Wrocławska szkoła Jazzu i Muzyki Rozrywkowej)