Zbigniew Makowiecki

Zbigniew Makowiecki

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1917 Piotrogród
Data i miejsce śmierci	24 października 2017 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1939–1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	3 Pułk Strzelców Konnych 10 Pułk Dragonów
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa pod Kockiem (1939)
Późniejsza praca	w Unilever, w wydawnictwie „Polonia Book Fund Ltd.”
Odznaczenia

Zbigniew Makowiecki (ur. 29 marca^?/11 kwietnia 1917 w Piotrogrodzie, zm. 24 października 2017 w Londynie) – polski kawalerzysta, uczestnik II wojny światowej, działacz emigracyjny, pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Stanisława Makowieckiego i Jadwigi z domu Paszkowicz. Jego ojciec był urzędnikiem Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej oraz Izby Ubezpieczeń Społecznych, zaś matka ze względu na dobrą znajomość języków obcych okresowo pracowała jako tłumaczka. Od 1920 Zbigniew Makowiecki mieszkał w Warszawie, gdzie uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego (matura 1935). W czasie nauki w Gimnazjum Batorego wstąpił do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarnia”. W 1935 uzyskał stopień podharcmistrza, a w latach 1936–1937 sprawował funkcję drużynowego. Do jego wychowanków należeli m.in. Tadeusz Zawadzki „Zośka”, Jan Bytnar „Rudy”, Aleksy Dawidowski i Jan Rodowicz „Anoda”. Studiował w Szkole Głównej Handlowej. Od 20 września 1935 do 15 lipca 1936 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, po czym jako plutonowy podchorąży odbył praktykę w 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie. W 1938 został mianowany podporucznikiem w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. Po wybuchu II wojny światowej walczył w trakcie polskiej wojnie obronnej 1939 w szeregach 3 pułku strzelców konnych im. Hetmana Polnego Koronnego Stefana Czarnieckiego między innymi w bitwie pod Kockiem. Po kapitulacji Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, aż do maja 1945 przebywał w niewoli niemieckiej w różnych obozach jenieckich m.in. Oflag IV C Colditz, Oflag II A Prenzlau, Oflag II D Gross-Born i Oflag X C Lubeka.

Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie wstąpił do 10 pułku dragonów i do 1947 przebywał w Niemczech, skąd następnie wyjechał do Anglii. Przez kilka kolejnych lat ze względu na zły stan zdrowia przebywał w szpitalu. W Anglii ukończył studia statystyczne i w 1955 poślubił Janinę Cabałę. W latach 1955–1975 związany był z kompanią Unilever, a następnie pracował w wydawnictwie „Polonia Book Fund Ltd.” Był aktywnym działaczem polonijnym w Wielkiej Brytanii, był prezesem Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii w Londynie i działaczem Polskiej Macierzy Szkolnej, w ramach której koordynował między innymi kolonie dla polskich dzieci mieszkających w Wielkiej Brytanii i w Belgii.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Walecznych.

Bibliografia

• Stanisław Radomyski: Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992. ISBN 83-85621-06-7.