Zbroja pełna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbroje pełne:
kolcza (po lewej)
płytowa (po prawej)

Zbroja pełna – wieloelementowy rodzaj zbroi, chroniący całe ciało użytkownika „od stóp po głowę”. Występowała najczęściej w postaci zbroi kolczej lub płytowej[1][2], choć zdarzały się również egzemplarze o odmiennej konstrukcji (np. łuskowe, lamelkowe itp.).

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Zbroje pełne składały się z wielu łączonych ze sobą elementów. Przykładowo najbardziej zaawansowaną konstrukcyjnie zbroję płytową tworzyły: hełm, kirys (składający się z napierśnika i naplecznika), naręczaki (składające się z zarękawi, nałokcic, opach i naramienników), rękawice, bigwanty (składające się z nabiodrków, nakolanków, nagolenników, trzewików), oraz opcjonalnie obojczyk, fartuch, taszki i tarczki opachowe[1][2]. Pełną zbroję kolczą tworzyły natomiast: kolczuga, kaptur kolczy, rękawice i nogawice kolcze. Możliwe było również łącznie elementów kolczych i płytowych w jednej zbroi (w różnym zakresie).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski: Słownik uzbrojenia historycznego. Warszawa: PWN, 2010, s. 118. ISBN 978-83-01-16260-3.
  2. a b Michéle Byam: Broń i zbroje. Wyd. III. Warszawa: Arkady, 1991, s. 26-29. ISBN 83-213-3754-0.