Zdzisław Pawlik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zdzisław Pawlik (ur. 13 września 1928 w Nowym Sączu, zm. 12 listopada 2010 w Pradze[1]) – duchowny Polskiego Kościoła Chrześcijan Baptystów, działacz ekumeniczny, wieloletni sekretarz i dyrektor biura Polskiej Rady Ekumenicznej, działacz charytatywny, tłumacz literatury teologicznej.

Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Był synem Stanisława i Marii z d. Szewczyk[1]. W latach 1948–1949 studiował w Baptystycznym Seminarium Teologicznym w Malborku, a w latach 1949–1953 na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego[1].

Służba kościelna[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą jego placówką duszpasterską był zbór w Chorzowie, następnie w latach 1955–1960 był pastorem zboru w Łodzi, gdzie w listopadzie 1959 roku został ordynowany na urząd prezbitera[1]. Równocześnie z pracą w Łodzi pełnił posługę w zborze w Zelowie[1]. W 1960 został dyrektorem Seminarium Teologicznego Polskiego Kościoła Chrześcijan Baptystów (PKChB), którym kierował do 1978[1]. W 1962 został członkiem Naczelnej Rady Kościoła PKChB (jej sekretarz w latach 1965–1975, wiceprezes 1975-1980). Jednocześnie pełnił obowiązki drugiego kaznodziei zboru warszawskiego. W 1985 zwrócił się o skreślenie go z listy duchownych PKChB[2].

Działalność ekumeniczna[edytuj | edytuj kod]

W 1961 r. rozpoczął pracę w Polskiej Radzie Ekumenicznej (PRE), w której w 1970 r. został sekretarzem Zarządu PRE, a przez wiele lat, do 1992 dyrektorem jej biura[1]. Był bliskim współpracownikiem prezesa PRE bp. Jana Niewieczerzała. W latach 1963–1976 był działaczem Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej[1].

Działalność charytatywna[edytuj | edytuj kod]

W Polskiej Radzie Ekumenicznej pełnił w latach 1980–1986 funkcję przewodniczącego Komisji Koordynacji Pomocy, która w okresie stanu wojennego pośredniczyła w przekazywaniu darów od Kościołów zagranicznych na rzecz społeczeństwa polskiego (jej wartość szacuje się łącznie na kilkadziesiąt milionów dolarów)[3]. W 1990 objął stanowisko dyrektora oddziału genewskiej organizacji Christian Children’s Fund zajmującej się przekazywaniem pomocy materialnej na rzecz dzieci w Europie Środkowej i Wschodniej[3]. W uznaniu zasług w zakresie działalności humanitarnej w 1984 amerykańska uczelnia Whitworth College w Spokane (stan Waszyngton) nadała mu tytuł doktora honoris causa[4].

Działalność translatorska[edytuj | edytuj kod]

Symboliczny grób Zdzisława Pawlika na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Był autorem przekładu z języka angielskiego wielu publikacji teologicznych, w tym zwłaszcza szeregu tomów komentarza do Nowego Testamentu autorstwa Williama Barclaya[1]. Był oficjalnym tłumaczem amerykańskiego ewangelisty Billy Grahama w trakcie jego dwóch pobytów w Polsce[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Lubą z domu Białowąs (ur. 1929), z którą miał syna Mirosława (ur. 1954) i córkę Danutę (ur. 1955)[5]. Po przejściu na emeryturę wyjechał do Republiki Czeskiej. Ostatnie lata życia spędził w Pradze, gdzie też zmarł i został pochowany[1].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Został wyróżniony Medalem 1000-lecia[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Wspomnienie bp. Zdzisława Trandy o ks. Zdzisławie Pawliku na witrynie czasopisma „Jednota” (dostęp: 6 sierpnia 2014 r.).. [dostęp 2014-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 sierpnia 2014)].
  2. Pawlik Zdzisław (ur. 1928), [w:] Andrzej Seweryn, Leksykon baptystów w Polsce po 1945 roku, Warszawa: Wydawnictwo Uczelniane Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego, 2007, s. 135–137, ISBN 83-88497-13-8, OCLC 297656060.
  3. a b Pawlik Zdzisław (ur. 1928), [w:] Andrzej Seweryn, Leksykon baptystów w Polsce po 1945 roku, Warszawa: Wydawnictwo Uczelniane Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego, 2007, s. 137, ISBN 83-88497-13-8, OCLC 297656060.
  4. Nekrolog ks. Z. Pawlika na witrynie Polskiej Rady Ekumenicznej (dostęp: 6 sierpnia 2014 r.).
  5. Pawlik Zdzisław (ur. 1928), [w:] Andrzej Seweryn, Leksykon baptystów w Polsce po 1945 roku, Warszawa: Wydawnictwo Uczelniane Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego, 2007, s. 135, ISBN 83-88497-13-8, OCLC 297656060.
  6. Jańczuk 2023 ↓, s. 246.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]