Zespół Szkół Łączności w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół Szkół Łączności w Warszawie
średnia
Ilustracja
Kompleks szkoły od strony al. Stanów Zjednoczonych
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

al. Stanów Zjednoczonych 24

Data założenia

1921

Dyrektor

Alicja Wodecka

Wicedyrektorzy

Barbara Tumanowicz Michał Polak

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół Łączności w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół Łączności w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół Łączności w Warszawie”
Ziemia52°13′45″N 21°04′05″E/52,229167 21,068056
Strona internetowa

Zespół Szkół Łączności w Warszawie – zespół szkół średnich znajdujący się na Saskiej Kępie, w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie.

Został utworzony został w 1921 roku, od 1963 ma siedzibę przy al. Stanów Zjednoczonych 24. W skład zespołu szkół wchodzi: Technikum Łączności im. prof. Janusza Groszkowskiego, XCVI Liceum Ogólnokształcące im. Agnieszki Osieckiej, Szkoła Branżowa I stopnia Nr 55 i Policealne Studium Łączności.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Szkoła utworzona została w 1921 roku, gdy w Polsce po przeszło 100-letnim okresie zaborów istniało szczególne zapotrzebowanie na pracowników sieci telefonicznej.

„Szkoła Techniczna” – bo tak się wtedy nazywała – była pierwszą w Polsce tego typu placówką oświatową. Liczyła 25 uczniów. Jej pierwszym dyrektorem był inż. Henryk Kowalski. Początkowo jej siedziba mieściła się przy ul. Miodowej 22, a następnie przeniesiono ją na pl. Napoleona 10 (obecnie pl. Powstańców Warszawy).

Stopniowo zwiększała się liczba uczniów, wykładowców, następowały zmiany organizacyjne. W latach 1932–1939 zajęcia odbywały się przy ul. Nowogrodzkiej. Szkoła prowadziła działalność oświatową pod nazwą „Państwowego Liceum Telekomunikacyjnego”, później „Państwowej Szkoły Teletechnicznej”. W 1937 r. Technikum stało się średnią szkołą zawodową i nosiło nazwę „Państwowego Liceum Telekomunikacyjnego”. Kształciła się w nim młodzież z całej Polski.

Po wybuchu II wojny światowej Liceum Telekomunikacyjne zlokalizowano na terenie zamkniętej przez Niemców Politechniki. Szkoła jednak nie przerwała działalności. Kształcono specjalistów dla odbudowy zniszczonej Polski, a także do zadań konspiracji. W dokonanym 1 lutego 1944 zamachu na dowódcę SS i Policji na dystrykt warszawski Generalnego Gubernatorstwa Franza Kutscherę zginął absolwent szkoły Zbigniew Gęsicki ps. „Juno”. W tej akcji brał także udział także drugi absolwent Liceum Telekomunikacyjnego, Bronisław Hellwig ps. „Bruno”[1].

Tragiczny los spotkał również profesorów, np. Roman Trechciński został rozstrzelany w Politechnice podczas powstania warszawskiego.

Po zakończeniu wojny szkoła wznowiła działalność. Jej siedziba mieściła się kolejno przy ul. Ratuszowej, Nowogrodzkiej i Poznańskiej. Pierwsi uczniowie pojawili się więc w jej murach już 1.06.1945 roku.

Kalendarium[edytuj | edytuj kod]

  • 1921 – zostało utworzona Szkoła Techniczna (ul. Miodowa 22),
  • 1932–1939 – zajęcia odbywały się przy ul. Nowogrodzkiej
  • 1945 – w wyzwolonej Warszawie wznowiło pracę Państwowe Liceum Telekomunikacyjne (przy ul. Nowogrodzkiej),
  • 1954 – Rozpoczęło pracę Technikum Łączności Nr 1
  • 1959 – siedzibą Technikum i Zasadniczej Szkoły Łączności był budynek przy ul. Poznańskiej
  • 1963 – szkoła uzyskała swoją obecną siedzibę na Saskiej Kępie

Placówka na Saskiej Kępie została nazwana „Zespół Szkół Zawodowych Nr 2”, obejmowała:

  • Technikum Łączności Nr 1 (obecnie – im. prof. Janusza Groszkowskiego),
  • Zasadniczą Szkołę Łączności,
  • Państwową Szkołę Techniczną.

W następnych latach rozpoczęły działalność: Technikum Łączności dla Pracujących i Technikum Zaoczne.

  • 1972/73 – placówka oświatowa zmieniła nazwę na „Zespół Szkół Łączności”.
  • 1987 – Szkoła otrzymuje sztandar oraz imię wybitnego polskiego elektronika prof. Janusza Groszkowskiego.
  • 1995 – zostało powołane Liceum Ogólnokształcące, a od września tego roku uruchomiono 2 oddziały o profilu ogólnym z obowiązkowymi językami: angielskim i rosyjskim,
  • 1998 – Liceum otrzymało imię Agnieszki Osieckiej,
  • 1999 – w ramach reformy oświaty w Zespole Szkół Łączności utworzono nową szkołę: Policealne Studium Łączności.
  • 2002 – Szkoła zmieniła nazwę na Zespół Szkół Nr 37 im. Agnieszki Osieckiej.
  • 2019 – Szkoła powróciła do dawnej nazwy „Zespół Szkół Łączności w Warszawie”

Absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Wśród absolwentów szkoły są m.in.[2]:

Osobny rozdział stanowią sukcesy sportowców szkoły. W lutym 1968 r. po raz pierwszy zorganizowano w zespole klasy sportowe.

  • Jacek Wszoła (zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Montrealu (1976), oraz srebrny medal w Moskwie (1980), a także ustanowił rekord świata w skoku wzwyż),
  • Tomasz Jędrusik (uczestnik Olimpiady w Seulu (1988) – zasłynął jako mistrz świata juniorów w biegu na 400 m.),
  • Kajetan Broniewski (zdobywca V miejsca w Seulu i brązowego medalu w Barcelonie (1992) w wioślarstwie, były wicemistrz świata w tej dyscyplinie),
  • Stanisław Jaskułka (piąty skoczek w dal na Olimpiadzie w Moskwie),
  • Jerzy Wieczorek (brązowy medalista juniorów na Mistrzostwach Europy w biegu na 100 m.),
  • Romuald Giegiel (wielokrotny reprezentant Polski, ustanowił rekord Polski na 110 m. przez płotki),
  • Marcin Brzeziński (wioślarz, medalista mistrzostw Europy),
  • Michał Krokosz – hokeista
  • Łukasz Bułanowski – hokeista.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maria Dylawerska, Elżbieta Dziembowska, Zbigniew Gąsior, Danuta Kaczyńska: Akcja na Kutscherę, [w:] „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 4. Warszawa: 1959, s. 97, 119.
  2. Znani absolwenci. [w:] Zespół Szkół Nr 37 im. Agnieszki Osieckiej [on-line]. zs37.waw.pl. [dostęp 2015-08-23].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]