Zespół presuicydalny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Młoda kobieta rozważająca popełnienie samobójstwa poprzez utopienie.

Zespół presuicydalny (ang. pre-suicidal syndrome) – stan psychiczny bezpośrednio poprzedzający 80% prób popełnienia samobójstwa[1]. Na stan ten składają się trzy główne, wzajemnie wzmacniające się komponenty (prekursory samobójstwa):[2][3][4][5]

  • zawężenia następujących obszarów funkcjonowania:
    • zawężenie dynamiczne (dominują negatywne uczucia i myśli, pesymizm, antycypowania nieszczęść, lęk, niskie poczucie własnej wartości, poczucie bezradności, koncentracja na poniesionych stratach),
    • zawężenie sytuacyjne (niedostrzeganie możliwości zmiany swojej sytuacji, poczucie znalezienia się w sytuacji bez wyjścia, brak nadziei odbiera poczucie sensu i udaremnia podejmowanie konstruktywnych działań),
    • zawężenie systemu wartości (dewaluacja wcześniej cenionych wartości, rezygnacja z zainteresowań i z kontaktów z innymi),
    • zawężenie relacji interpersonalnych (wycofanie społeczne, osamotnienie, poczucie odrzucenia),
  • kumulowanie się agresji i napięcia, które najpierw są powstrzymywane, a ostatecznie zostają zwrócone do wewnątrz, tj. przeciwko samemu sobie, czego wyrazem może być samobójstwo,
  • pojawienie się fantazji, w których samobójstwo jest błędnie postrzegane jako korzystne i pożądane rozwiązanie (myśli samobójczych).

Zespołu presuicydalnego nie należy przypisywać jednej określonej chorobie psychicznej, czy zaburzeniu. Jest to stan, który może wystąpić w przebiegu wielu, różnych zaburzeń psychicznych[3].

Termin ten został stworzony w 1953 przez Erwina Ringela, austriackiego lekarza psychiatrę, neurologa, pioniera badań nad zapobieganiem samobójstwom. Swoją teorię Ringel sformułował w oparciu o badania około 700 osób, które przeżyły próbę samobójczą[6].

Postępowanie i leczenie[edytuj | edytuj kod]

Zespół presuicydalny, jako stan bezpośredniego zagrożenia życia, wymaga bezzwłocznego udzielenia pomocy, objęcia dozorem celem udaremnienia ewentualnej próby samobójczej oraz jak najszybszego objęcia opieką medyczną.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anna Dobroń: Syndrom presuicydalny (przedsamobójczy) - symptomy. 2019-05-14. [dostęp 2021-02-20].
  2. Leenaars AA. Psychotherapy with Sucidal People a person-centred approach. Chichester, West Sussex, England; John Wiley & Sons Ltd; 2004
  3. a b David Aldridge, A Comprehensive Guide to Suicidal Behaviours: Working with Individuals at Risk and their Families. Sergio Perez, London: Jessica Kingsley Publishers, 2012, ISBN 978-1849050258, OCLC 782879047.
  4. Hołyst B. Suicydologia. LexisNexis, Warszawa, 2002. ISBN 978-83-7620-690-5
  5. Sowińska A. Samobójstwo a zaburzenia psychiczne. Destrudo. Portal psychologiczny.
  6. 1921: Erwin Ringel [online], The History of Mental Health [dostęp 2015-01-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-16].