Ziarnóweczka gruzełkowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ziarnóweczka gruzełkowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

incertae sedis

Rodzaj

ziarnóweczka

Gatunek

ziarnóweczka gruzełkowata

Nazwa systematyczna
Cystodermella granulosa (Batsch) Harmaja
Niemelä 42(2): 46 (2002)

Ziarnóweczka gruzełkowata (Cystodermella granulosa (Batsch) Harmaja) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cystodermella, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1783 r. August Johann Georg Karl Batsch nadając mu nazwę Agaricus granulosus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 2002 r. Harri Harmaja[1].

Ma 20 synonimów łacińskich. Niektóre z nich[2]:

  • Agaricus granulosus Batsch 1783
  • Armillaria granosa (Batsch) Kauffman 1923
  • Armillaria granulosa (Batsch) Kauffman 1923
  • Cystoderma granulosum (Batsch) Fayod 1889
  • Lepiota granulosa (Batsch) P. Kumm. 1871

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r., wcześniej gatunek ten w polskim piśmiennictwie mykologicznym znany był pod nazwami: bedłka ziarnista i bedłka ziarnisto opylona[3]. W atlasach grzybów opisywany był także jako ziarnówka gruzełkowata i ziarnówka rdzawoczerwona[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 1–5 cm, u młodych okazów półkulisty, później rozpostarty, czasami z tępym garbkiem. Na brzegu występują zwisające resztki białawej osłony. Skórka sucha, w kolorze od rdzawoczerwonego przez ceglastoczerwony do rdzawobrązowego, środek kapelusza przeważnie ciemniejszy. Pokryta jest drobnymi, łatwo ścierającymi się grudkami[4]. Pod wpływem słońca (u okazów rosnących na miejscach oświetlonych) kolory blakną[5].

Blaszki

Gęste szerokie (do 4 mm), do trzonu nieco przyrośnięte i zatokowato wykrojone. U młodych owocników białawe, z czasem białożółtawe[4].

Trzon

Wysokość 3–8 cm, grubość do 4 mm, walcowaty. Ma rdzawy kolor. Pierścienia brak, występuje tylko strefa pierścieniowa. Powyżej tej strefy powierzchnia trzonu jest biało oprószona, poniżej pokryta łuskami i kosmkami[4].

Miąższ

Białawy, o łagodnym smaku. Nie zmienia barwy po uszkodzeniu[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki eliptyczne, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 3,5–5 × 2–3 μm. Brak cystyd[5].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej i w Europie[5]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[6]. Znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych także w Niemczech[3].

Grzyb naziemny. Rośnie w lasach iglastych i mieszanych, w trawie, wśród mchów, pojedynczo lub w nielicznych grupach[4]. Owocniki pojawiają się od sierpnia do listopada[3].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Grzyb jadalny. Saprotrof[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

  • ziarnówka ochrowożółta (Cystoderma amianthinum). Jest większa i ma kapelusz jaśniejszy, w odcieniach żółtego koloru[7].
  • ziarnóweczka cynobrowa (Cystodermella cinnabarina). Jest większa, posiada pierścień (chociaż nietrwały) i jej trzon nie jest łuskowaty. Pewnym sprawdzianem są cystydy; u z. cynobrowej występują, u gruzełkowatej nie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-18] (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f g Grzybland. Ziarnóweczka gruzełkowata. [dostęp 2013-04-14].
  5. a b c d MushroomEXpert. [dostęp 2013-03-04]. (ang.).
  6. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.