Ziemia Palmera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ziemia Palmera
Palmer Land
{{{alt grafiki}}}
Creswick Peaks widziane z Cieśniny Jerzego VI
Terytorium

 Antarktyda

Miejscowości

brak, istnieje jedynie obóz polarny Sky Blu

Wysokość

do 3239 m n.p.m. (Mount Hope)

Wydarzenia historyczne

Odkrycia i badania Antarktyki

Rodzaj obiektu

południowa część Półwyspu Antarktycznego

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ziemia Palmera”
Ziemia71°30′S 65°00′W/-71,500000 -65,000000
Mapa. Podłużny, esowato wygięty półwysep. Całość pokrywa lód, od wschodniej strony ciągną się góry.
Mapa Półwyspu Antarktycznego – Ziemia Palmera w południowej części

Ziemia Palmera (ang. Palmer Land)[1] – południowa część Półwyspu Antarktycznego, położona na południe od linii łączącej przylądki Cape Jeremy i Cape Agassiz. Od południa graniczy z Ziemią Ellswortha, a od północy z Ziemią Grahama.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Wcześniej nazwy „Półwysep Palmera” używali Amerykanie wobec całego Półwyspu Antarktycznego, podczas gdy Brytyjczycy używali nazwy „Ziemia Grahama”[2]. Zgodnie z porozumieniem amerykańskiej i brytyjskiej komisji ds. nazw geograficznych Antarktyki z 1964 roku nazwie „Ziemia Palmera” nadano obecne znaczenie[3]. Nazwa ta została nadana na cześć amerykańskiego poławiacza fok Nathaniela Palmera (1799–1877), który dotarł do wybrzeży Półwyspu Antarktycznego w 1820 roku[3].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Ziemia Palmera to południowa część Półwyspu Antarktycznego w Antarktydzie Zachodniej[4]. Rozciąga się na południe od linii łączącej przylądki Cape Jeremy (69°24′S 68°51′W/-69,400000 -68,850000[5]) – na styku Fallières Coast i Rymill Coast[6] i Cape Agassiz (68°29′S 62°56′W/-68,483333 -62,933333[5]) – na styku Wybrzeża Bowmana i Wybrzeża Wilkinsa[6][7]. Południową granicę Ziemi Palmera wyznacza linia łącząca Rydberg Peninsula (73°S 80°W/-73,000000 -80,000000) z Evans Ice Stream (76°34′S 75°00′W/-76,566667 -75,000000)[6]. Ziemia Palmera leży ok. 640 km na wschód od Wyspy Piotra I na Morzu Bellingshausena[8].

Jest bardziej górzystą częścią Półwyspu Antarktycznego[7], pokrytą grubymi lodowcami[8]. Znajdują się tu m.in. Latady Mountains, Seward Mountains i Sweeney Mountains[9]. Występują tu złoża rud żelaza i srebra[4], a także magnetyt, hematyt, limonit, chalkopiryt, piryt, azuryt i złoto[8].

U zachodniego wybrzeża Ziemi Palmera – Wybrzeża Englisha – leżą m.in. Wyspa Aleksandra (największa wyspa Antarktyki), Smyley Island i Spaatz Island[9]. Wschodnie wybrzeża Ziemi Palmera tworzą: Wybrzeże Wilkinsa (przylega do niego południowa część Lodowca Szelfowego Larsena), Black Coast, Wybrzeże Lassitera, Orville Coast i Zumberge Coast[9]. Do wybrzeży Orville Coast i Zumberge Coast przylega Lodowiec Szelfowy Ronne, a do Zumberge Coast także Lodowiec Szelfowy Filchnera[9].

Wzdłuż wschodniego wybrzeża rozsiane są niewielkie zatoczki, m.in. Hilton Inlet, Violante Inlet i New Bedford Inlet[9].

Historia[edytuj | edytuj kod]

20 grudnia 1928 roku, podczas pierwszego długodystansowego lotu nad Antarktydą, George Hubert Wilkins (1888–1958) odkrył Wybrzeże Bowmana i Wybrzeże Wilkinsa[10]. 30 grudnia 1940 roku, podczas lotów ze Stonington Island, Richard Black odkrył Wybrzeże Lassitera i Black Coast[10]. 21 listopada 1947 roku amerykański polarnik pochodzenia norweskiego Finn Ronne (1899–1980) odkrył podczas lotu Orville Coast[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]