Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zmiany nazw miejscowości w południowo-wschodniej Polsce w 1977 roku dokonały się zgodnie z Zarządzeniem Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 9 sierpnia 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 21 z 22 sierpnia 1977 r., poz. 112, podpisanym przez Marię Milczarek. Na jego skutek zamieniono wiele dotychczasowych nazw miejscowości, głównie ukraińskiego pochodzenia, na polsko brzmiące, często będące ich tłumaczeniem. Już wcześniej, 1 kwietnia 1977 r., zmieniono nazwy dwóch osad w województwie przemyskim: Rabe oraz Hłomcza[1] – powodem była rocznica śmierci generała Świerczewskiego.

Zarządzenie weszło w życie 1 października 1977 r. (w przypadku Rabe i Hłomczy 1 kwietnia) i wywołało duże poruszenie i wiele protestów. W przywrócenie dawnych nazw zaangażowały się środowiska przewodnickie, turystyczne i naukowe (m.in. Zarząd Główny PTTK czy XX Walny Zjazd Związku Literatów Polskich ze szczególnym głosem jego prezesa Jarosława Iwaszkiewicza), a także pomniejsze organizacje lokalne, jak choćby koła gospodyń wiejskich. Pod wpływem protestów reaktywowano Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych zlikwidowaną w 1975 r., a jej nowy przewodniczący, prof. Mieczysław Szymczak, zażądał przywrócenia starych nazw.

W 1978 zaczęły się działania pozorne (m.in. ówczesnego ministra Józefa Kępy), jednak sprawa doczekała się finału dopiero w 1981 po interwencji „Kultury”, „Polityki”, „Politechnika” i „Słowa Powszechnego”. W ogłoszonym w Monitorze Polskim nr 7 z 1 kwietnia 1981 r., poz. 61, Zarządzeniu Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 27 lutego 1981 r. w sprawie przywrócenia nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim przywrócono dawne brzmienie 119 ze 120 nazw – wyjątkiem wyszczególnionym w § 1.2. był przysiółek Spokojna w gminie Nisko. Zarządzenie weszło w życie 1 kwietnia 1981 r. W przypadku Hłomczy i Rabe stare nazwy powróciły dopiero w 1983 r.[2].

Historię tę opisano w książce Spór o Bieszczady autorstwa Witolda Michałowskiego i Janusza Rygielskiego (wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1986, ISBN 83-217-2216-4).

Kilka miesięcy po przywróceniu dawnych nazw osobnym zarządzeniem[3] ponownie zmieniono nazwę Poździacz na Leszno. W 1986 w podobnym trybie[4] ponownie zmieniono nazwę Dusowce na Niziny.

Wykaz miejscowości objętych zarządzeniem[edytuj | edytuj kod]

Nazwa do 1977[5] Nazwa w latach 1977–1981[5]
województwo krośnieńskie
Berezka Brzózka
Bereźnica Niżna Brzeźniczka
Bereźnica Wyżna Brzezina
Bereżki Brzeżki
Chrewt Przystań
Czerteż Przedmieście
Czystogarb Górna Wieś
Dąbrówka Ruska Dąbrówka
Dołżyca (gmina Komańcza) Długopole
Dołżyca (gmina Cisna) Zakole
Dudyńce Szybistów
Dwerniczek Jodłówka
Dwernik Przełom
Dydiowa Zacisze
Hłudno Chłodnik
Hołuczków Okrężna
Horodek Gródek
Hoszowczyk Stoczek
Hroszówka Groszówka
Hulskie Stanisławów
Huzele Podzamcze
Jabłonica Ruska Jabłonica
Jahońka Jasień
Kreców Sady
Kulaszne Międzygórze
Lachawa[6] Miodowa
Leszczowate Zalesie
Liskowate Lisówek
Łodyna Łęgi
Łopienka Owczary
Morochów Mroczków
Muczne Kazimierzowo
Niewistka Podrzecze
Orelec Orle
Paniszczów Ustroń
Prełuki Przełęcz
Procisne Przesmyk
Rabe Podgórze
Rosochate Olszyna
Rozpucie Tkaczowa
Serednica Średnia Wieś
Sianki Sanniki
Skorodne Ostra
Smereczne Świerkowa
Smerek Świerków
Stańkowa Rzeczki
Studenne Studzienne
Stuposiany Łukasiewicze
Sukowate Sękówka
Świerzowa Ruska Świerzowa
Tworylne Słoneczna
Uherce Mineralne Nowa Wieś
Ulucz Łąka
Wańkowa Jankowa
Weremień Podegrodzie
Werlas Międzylesie
Wilsznia Olszanka
Witryłów Wietrzna
Wola Krecowa Wola Sadowska
Wola Matiaszowa Wola
Wołodź Czechów
Wołosate Roztoka
Zawadka Morochowska Zawadka
Zubeńsko Zębieńsko
Żerdenka Zawadówka
województwo nowosądeckie
Skwirtne Skwierzyn
województwo przemyskie
Aksmanice Witoldów
Bałaje Lipówka
Basznia Dolna Smolinka Dolna
Basznia Górna Smolinka Górna
Bihale Zawodzie
Brylińce Tomczyków
Budomierz Zawada
Chołowice Nadbrzeżna
Chotylub Lubice
Dachnów Jaworzyna
Dmytrowice Olszynka
Drohobyczka Międzygórze
Dusowce Niziny[7]
Futory Sośnina
Gorajec Dąbrowa
Gruszowa Jodłowa
Hnatkowice Ignaców
Hołubla Podlasek
Hruszowice Gruszowice
Hurcze Niwiska
Hureczko Pograniczne
Hurko Graniczne
Huwniki Wiarska Wieś
Iskań Pogoń
Jaksmanice Witoldówek
Jawornik Ruski Jaworowice
Kniażyce Podlesie
Kobylnica Ruska Kopytów Dolny
Kobylnica Wołoska Kopytów Górny
Koniusza Zagórze
Kopysno Kopystno
Krowica Hołodowska Krowica Lubaczowska
Manasterz Osetkowo
Młodowice Walterów
Mołodycz Młodzice
Nehrybka Podgrodzie
Niemstów Chmielowice
Nowiny Horynieckie Nowiny
Polanka Horyniecka Polanka
Poździacz Leszno[8]
Prałkowce Nadsanie
Radruż Rozdroże
Rożubowice Podgórze
Sierakośce Kalinowice
Starzawa Stawiska
Ułazów Łominy
Werchrata Boguszów
Witoszyńce Podgórzyska
Załuże Załęże
Żohatyn Międzylesie
województwo rzeszowskie
Chyki-Dębiaki Dębiaki
Przychojec Jodłówka
województwo tarnobrzeskie
Cisów-Las Cisów
Mordownia[9] Spokojna[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządzenie z 8 marca 1977 r. M.P. z 1977 r. nr 6, poz. 44
  2. Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 9 marca 1983 r. w sprawie ustalenia i zmiany nazw miejscowości w niektórych województwach, M.P. z 1983 r. nr 10, poz. 57
  3. Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 8 grudnia 1981 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach pilskim i przemyskim (M.P. z 1981 r. nr 33, poz. 300).
  4. Zarządzenie Ministra – Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 24 marca 1986 r. w sprawie ustalenia i zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: bialskopodlaskim, ciechanowskim, katowickim, opolskim, przemyskim, siedleckim i szczecińskim (M.P. z 1986 r. nr 9, poz. 64).
  5. a b Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej I Ochrony Środowiska z dnia 9 sierpnia 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim (M.P. z 1977 r. nr 21, poz. 112).
  6. W tekście zarządzenia zapisana jako Lachowa.
  7. Po przywróceniu nazwy Dusowce ponownie zmieniono na Niziny.
  8. Po przywróceniu nazwy Poździacz ponownie zmieniono na Leszno.
  9. a b Mordownia i Spokojna – obecnie są to dwa sąsiednie przysiółki położone po obu stronach granicy powiatów stalowowolskiego i niżańskiego.