Znak sprawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Znak sprawy – stała cecha rozpoznawcza całości akt danej sprawy. Nadawany jest dokumentacji tworzącej akta sprawy, która została przyporządkowana do sprawy. Dzięki niemu można łatwo odnaleźć daną sprawę w systemie teleinformatycznym oraz zapisywać pliki z daną sprawą[1].

Przykład znaku sprawy

Konstrukcja znaku sprawy (instrukcja kancelaryjna). Znak sprawy składa się z:

  1. oznaczenia komórki organizacyjnej (może być przyporządkowane w jednym roku kalendarzowym tylko do jednej komórki organizacyjnej, niezależnie od zmian organizacyjnych w podmiocie),
  2. symbolu klasyfikacyjnego z wykazu akt,
  3. kolejnego numeru sprawy, wynikającego ze spisu spraw,
  4. czterech cyfr roku kalendarzowego, w którym sprawa się rozpoczęła.

Dodatkowo może zawierać:

  1. numer podteczki (gdy istnieje potrzeba wydzielenia określonych spraw z danej klasy w wykazie akt w osobne podzbiory),
  2. inicjałów osoby odpowiedzialnej za prowadzenie sprawy.

Każdy ze znaków oddzielonych jest od siebie kropką (separatorem). Jedynym przypadkiem, kiedy minus występuje między oznaczeniem komórki organizacyjnej a symbolem klasyfikacyjnym, jest wydzielenie z wydziału istniejącego w nim referatu. Np. ABC-A.123.77.3.2011.JW.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2011 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej, jednolitych rzeczowych wykazów akt oraz instrukcji w sprawie organizacji i zakresu działania archiwów zakładowych. Dz.U. z 2011 r. nr 14, poz. 67.