Związek Braterski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Związek Braterskikonfederacja wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego zawiązana w latach 1661-1662 przeciwko królowi Janowi Kazimierzowi dążącemu rzekomo do Absolutum Dominium, magnatom i hetmanowi Pawłowi Sapieże. Marszałkiem konfederacji został Kazimierz Chwalibóg Żeromski, wicemarszałkiem Konstanty Kotowski[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Konfederacja licząca około 14 tys. żołnierzy i wysuwająca początkowo żądania wypłaty zaległego żołdu, wkrótce ogłosiła szeroki program polityczny w obronie praw i swobód szlacheckich. Ruch nawiązał kontakt ze Związkiem Święconym w Koronie i początkowo uzyskał szerokie poparcie szlachty. Przejściowo, pomimo sporu, konfederaci dołączyli do liczącej 10 tys. żołnierzy dywizji Czarnieckiego i wraz z nim rozbili Rosjan pod dowództwem Chowańskiego w bitwie pod Kuszlikami, jednak odmówili dalszych działań.

W roku 1662 jeden z marszałków Związku, Konstanty Kotowski, doprowadził do podstępnego uprowadzenia, a następnie zamordowania hetmana polnego Wincentego Gosiewskiego, co stronnictwo królewskie wykorzystało propagandowo w celu pozbawienia sympatii mas szlacheckich do konfederatów.

Nie uzyskawszy poparcia obywatelskiego na Sejmie roku 1662 i po obietnicy wypłacenia zaległych pieniędzy rozpadł się wewnętrznie i uległ oficjalnie likwidacji 4 sierpnia 1663 roku w Mostach.

Czterej sprawcy mordu dokonanego na hetmanie Gosiewskim zostali schwytani, osądzeni i straceni 3 stycznia 1665 na Rynku Starego Miasta w Warszawie[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Związek Braterski. Encyklopedia WIEM. [dostęp 2011-01-07].
  2. Adam Kersten: Warszawa kazimierzowska 1648−1668. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971, s. 310.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]