Zygmunt Łotocki

Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1904 ; Włodawa
Data śmierci	1940
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa Świata
	Mistrzostwa Polski

Zygmunt Łotocki
	podporucznik rezerwy piechoty
Pełne imię i nazwisko	Zygmunt Marian Łotocki
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1904 ; Włodawa
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	34 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Marian Łotocki (ur. 16 stycznia 1904 we Włodawie, zm. 1940 w Katyniu) – polski łucznik, pisarz i publicysta, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Waleriana i Heleny z domu Kwiatkowska. Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego.

Uprawiał łucznictwo jako pionier tej dyscypliny w Polsce. Był trenerem polskiej kadry narodowej w łucznictwie w latach od 1930 do 1934. Podczas drugich w historii mistrzostw świata w łucznictwie 1932 w Warszawie zdobył złoty medal drużynowo (wraz z nim Zbigniew Kosiński i Michał Sawicki)^[1]. W 1934 zdobył złoty medal mistrzostw Polski. Opublikował książkę o tej tematyce pt. Łucznictwo (1934).

W latach 1936–1939 polonista w gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim.

W Wojsku Polskim ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Śremie i został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935. Był przydzielony do 34 pułku piechoty.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1865^[2]. Przy zwłokach Zygmunta Łotockiego zostały odnalezione: pocztówka, kilka dyplomów filozofii^[3].

Jego żoną była Maria Pańków-Łotocka, z którą miał syna.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Jego symboliczny grób ustanowiono na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 26-1-24)^[4].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie na stopień porucznika^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[6].

W Piotrkowie Trybunalskim jedną z ulic nazwano Porucznika Zygmunta Łotockiego^[7].

Zygmuntowi Łotockiemu został poświęcony jeden z odcinków filmowego cyklu dokumentalnego pt. Epitafia katyńskie (2010).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ IInd World Championship Tournament. August 11 – 16 1932. Warsaw, Poland. worldarchery.org. [dostęp 2015-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-01)]. (ang.).
↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-08-05].
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 103. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Cmentarz Stare Powązki: KWIATKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10] .
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
↑ Przedwojenna historia szkoły – skazanej na zapomnienie Cz.4 (ostatnia). trybunalscy.pl, 15 grudnia 2011. [dostęp 2015-01-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 363. [dostęp 2015-01-13].
Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Zygmunt Łotocki. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-01-13].
Zbrodnia katyńska

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Publikacje Zygmunta Łotockiego w bibliotece Polona

[1] IInd World Championship Tournament. August 11 – 16 1932. Warsaw, Poland. worldarchery.org. [dostęp 2015-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-01)]. (ang.).

[2] Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-08-05].

[3] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 103. ISBN 83-7001-294-9.

[4] Cmentarz Stare Powązki: KWIATKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10] .

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[6] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].

[7] Przedwojenna historia szkoły – skazanej na zapomnienie Cz.4 (ostatnia). trybunalscy.pl, 15 grudnia 2011. [dostęp 2015-01-13].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]