Zygmunt Lewandowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Lewandowski
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data urodzenia

18 stycznia 1893

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Artylerii Polowej
Centrum Wyszkolenia Artylerii
9 Dywizjon Artylerii Konnej
30 Pułk Artylerii Lekkiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Zygmunt Lewandowski (ur. 18 stycznia 1893, zm. ?) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1919–1920 uczestniczył w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. Na froncie dowodził plutonem 3 baterii 11 pułku artylerii polowej, który 28 czerwca 1919 przeformowany został w 4 pułk artylerii polowej. W okresie międzywojennym kontynuował służbę w 4 pap stacjonującym w Inowrocławiu. W sierpniu 1925 został przeniesiony do 9 Dywizjonu Artylerii Konnej w Baranowiczach na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza[1]. W styczniu 1927 został przeniesiony do 3 Dywizjonu Artylerii Konnej w Wilnie na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza z jednoczesnym pozostawieniem na przeniesieniu służbowym na kursie w Centrum Szkolenia Kawalerii w Grudziądzu[2]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 4 pap na stanowisko dowódcy III dywizjonu[3]. W marcu 1930 został przesunięty ze stanowiska dowódcy dywizjonu na stanowisko kwatermistrza[4], a z dniem 15 listopada tego roku przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisko komendanta kursu instruktorów jazdy konnej i jazdy zaprzęgami[5]. Z dniem 20 września 1933 został przeniesiony do 4 pułku artylerii lekkiej na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6], a w lipcu 1935 do 9 dywizjonu artylerii konnej w Baranowiczach na stanowisko dowódcy dywizjonu[7]. W kampanii wrześniowej 1939 dowodził 30 pułkiem artylerii lekkiej. Uczestnik obrony Modlina.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • kapitan – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 272 lokatą w korpusie oficerów artylerii
  • major – 12 kwietnia 1927 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 35 lokatą w korpusie oficerów artylerii
  • podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 83 z 13 sierpnia 1925 roku, s. 456.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926 roku, s. 455.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 156.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 15.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 207.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 96.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 810.
  9. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  10. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]