Zygmunt Niedźwiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Niedźwiecki
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1864
Lwów

Data i miejsce śmierci

28 marca 1915
Kraków

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

prozaik, dziennikarz i tłumacz

Zygmunt Jan Niedźwiecki (ur. 8 marca 1864 we Lwowie, zm. 28 marca 1915 w Krakowie) – polski prozaik, dziennikarz i tłumacz.

Niemal przez całe życie mieszkał w Krakowie, gdzie zajmował się dziennikarstwem, współpracując głównie z czasopismami Nowa Reforma i Naprzód (od 1896). Wyznawał wówczas idee socjalistyczne[1].

Był zaangażowany w dziedzinie literackiej od czasów gimnazjalnych. Od 1890 publikował w czasopismach drobne szkice i nowele, zebrane potem w tomie Słońce (1892), co stało się dzięki wsparciu swojego protektora, Mieczysława Pawlikowskiego. Ulegał tendencjom naturalistycznym, prezentując pesymistyczny obraz społeczeństwa i podlegającego zwierzęcym instynktom człowieka. Ogłosił drukiem 19 książek: nowele, fraszki, szkice i humoreski, które zyskały mu znaczną popularność i uznanie[1][2].

Dokonywał licznych przekładów, głównie z literatury francuskiej (Daudet, Maupassant, Mendès, Zola) i angielskiej (Twain, Poe)[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Słońce – nowele i szkice (1892)
  • Jedyne dzieło – nowele i szkice (1893)
  • U ogniska – szkice (1894)
  • Grzech – nowele (1895)
  • Sam na sam – nowele i szkice (1895)
  • Pneumatyk nr 301 – szkice (1896)
  • Topielec – nowele (1897)
  • Dobro publiczne – fraszki (1898)
  • Sposób na dyabła – szkice (1899)
  • Liść figowy – fraszki (1901)
  • Lekcya życia – fraszki (1903)
  • Erotyki – opowiadania (1904)
  • Humoreski sceniczne dla jednej i dwu osób grających, 2 t. (1904)
  • Oczy – nowele i szkice (1905)
  • Czarna pantera – fraszki (1908)
  • J. Król. Mość Boa Dusiciel – fraszki (1908)
  • Nowe erotyki – opowiadania (1908)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]