Palace Theatre (Nowy Jork)

Palace Theatre
	; Palace Theatre w 2008 roku
Pełna nazwa	Palace Theatre
Założyciel	Martin Beck
Data powstania	24 marca 1913
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Nowy Jork
Lokalizacja	1564 Broadway, Manhattan, Nowy Jork
	Położenie na mapie Manhattanu Palace Theatre
	Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Palace Theatre
	Położenie na mapie stanu Nowy Jork Palace Theatre
	Położenie na mapie Nowego Jorku Palace Theatre
	40°45′32″N 73°59′05″W/40,758992 -73,984808
	Strona internetowa

Palace Theatre – teatr broadwayowski znajdujący się na 1564 Broadway (przy 47. ulicy) w centrum Manhattanu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek Palace Theatre został zaprojektowany przez firmę architektoniczną Kirchoff & Rose na zlecenie Martina Becka, kalifornijskiego przedsiębiorcy związanego z wodewilami. Zanim otwarto Palace Theatre, Beck musiał przekazał trzy czwarte udziałów w przedsięwzięciu sieci teatrów wodewilowych należącej do Edward Franklin Albee II i Benjamin Franklin Keith, żeby móc wystawiać należące do nich sztuki, tracąc tym samym kontrolę nad swoim projektem. Na dodatek Oscar Hammerstein był jedyną osobą, która mogła sprzedać utwory należące do Keitha, więc Beck musiał mu za nie zapłacić 225 tys. dolarów. Otwarcie Palace Theatre 24 marca 1913 roku uświetnił występ Eda Wynna. Scena Palace Theatre szybko stała się miejscem, na którym występowali ówcześni najpopularniejsi artyści tacy jak: Sarah Bernhardt, Eddie Cantor, Bob Hope, Fanny Brice, Sophie Tucker, George Jessel i Jack Benny.

Wraz z wielkim kryzysem nastąpił spadek zainteresowania wodewilem i wzrost popularności radia i filmu. Od 1929 roku w Palace Theatre wystawiano trzy spektakle dziennie. W 1932 roku ich liczbę zwiększono do czterech, jednocześnie obniżając cenę wejściówek. W listopadzie tego samego roku teatr przekształcono w kino. Ostatnimi artystami, którzy wystąpili przed konwersją, byli Nick Lucas i Hal Le Roy^[1]. W 1936 roku w Palace Theatre nastąpiła nieudana próba powrotu do spektakli rewiowych, zorganizowana przez broadwayowskiego producenta Nilsa Granlunda. 1 maja 1941 w budynku Palace Theatre miała miejsce światowa premiera filmu Orsona Wellesa – Obywatel Kane.

W latach 50. XX wieku właściciel obiektu, RKO (Radio-Keith-Orpheum) próbował odnowić popularność wodewili poprzez występy gwiazd takich jak: Frank Sinatra, Judy Garland, Jerry Lewis, Danny Kaye, Betty Hutton i Harry Belafonte. Chociaż niektóre przedstawienia odnosiły sukcesy, nie doprowadziły do odrodzenia gatunku. Za sprawą nowego właściciela, Nederlander Organization^[2], 29 stycznia 1966 roku Theatre Palace ponownie stał się pełnoprawnym teatrem. Pierwszą produkcją po trzydziestoletniej przerwie był musical Sweet Charity, chociaż przez dłuższy czas w Palace nadal działało kino i odbywały się występy m.in. Bette Midler, Josephine Baker, Eddiego Fishera, Shirley MacLaine, Diany Ross i Vikki Carr.

W latach 80. XX wieku nad teatrem wybudowano wysoki hotel. Obecnie Palace Theatre jest praktycznie niewidoczny za olbrzymią ścianą billboardów i pod drapaczem chmur. Widoczna jest jedynie markiza.

Palace jest krytykowany za ogromny i niepopularny drugi balkon, z którego niemal każdego fotelu widok na scenę jest znacznie utrudniony^[3].

Obecnie właścicielami i zarządcami Palace Thetre są Nederlander Organization i Stewart F. Lane.

Produkcje[edytuj | edytuj kod]

1966: Sweet Charity
1967: Henry, Sweet Henry
1968: George M!
1970: Applause
1973: Cyrano
1974: Lorelei
1975: Goodtime Charley
1976: Home Sweet Homer
1977: Man of La Mancha
1977: An Evening with Diana Ross
1979: The Grand Tour
1979: Beatlemania
1979: Oklahoma!
1981: Kobieta roku
1983: La Cage aux Folles
1991: The Will Rogers Follies
1994: Piękna i Bestia
2000: Aida
2005: All Shook Up
2006: Lestat
2007: Legally Blonde: The Musical
2008: Liza's at the Palace...!
2009: West Side Story
2011: Priscilla, królowa pustyni
2012: Annie
2014: Holler If Ya Hear Me

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Richard Lamparski: Whatever Became Of ...? Eighth Series. Nowy Jork: Crown Publishers, 1982, s. 182–183. ISBN 0-517-54855-0. (ang.).
↑ Sam Zolotow. A Detroit Family Buys the Palace; Nederlanders to Convert It Into Legitimate Theater. „The New York Times”, s. 16, 1965-07-09. (ang.).
↑ Alex Witchel. THEATER; Is Disney the Newest Broadway Baby?. „The New York Times”, 1994-04-17. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Palace Theatre w Internet Broadway Database (ang.)
oficjalna strona Palace Theatre. palacetheatreonbroadway.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-24)]. (ang.)
Palace Theatre. palacetheaternewyork.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-03)]. (ang.)

[1] Richard Lamparski: Whatever Became Of ...? Eighth Series. Nowy Jork: Crown Publishers, 1982, s. 182–183. ISBN 0-517-54855-0. (ang.).

[2] Sam Zolotow. A Detroit Family Buys the Palace; Nederlanders to Convert It Into Legitimate Theater. „The New York Times”, s. 16, 1965-07-09. (ang.).

[3] Alex Witchel. THEATER; Is Disney the Newest Broadway Baby?. „The New York Times”, 1994-04-17. (ang.).

[1]

[2]

[3]