Krater Obołoń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krater Obołoń
Ciało niebieskie

Ziemia

Średnica krateru

20 km

Wiek

169 ± 7 Ma

Położenie na mapie obwodu połtawskiego
Mapa konturowa obwodu połtawskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Krater Obołoń”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Krater Obołoń”
Ziemia49°35′N 32°55′E/49,583333 32,916667

Krater Obołońkrater uderzeniowy w obwodzie połtawskim na Ukrainie. Powstał najprawdopodobniej w środkowej jurze. Krater nie jest odsłonięty na powierzchni. Na jego obszarze wykonywane były wiercenia, które ujawniły obecność minerałów zmetamorfizowanych szokowo pod wpływem uderzenia, oraz stopionych skał. Duża zawartość chloru w tych skałach sugeruje, że w czasie uderzenia obszar ten pokrywało płytkie morze[1].

Hipoteza wielu uderzeń[edytuj | edytuj kod]

Inne oszacowania wskazują, że krater Obołoń powstał w podobnym czasie, co kilka innych dużych kraterów uderzeniowych na Ziemi: Manicouagan o średnicy 100 km i Saint Martin o średnicy 40 km, oba w Kanadzie, Rochechouart we Francji o średnicy 23 km i krater Red Wing o średnicy 9 km w Stanach Zjednoczonych. Pary kraterów: Obołoń i Rochechouart oraz Saint Martin i Red Wing leżą na kołach wielkich o tej samej deklinacji. Oba kratery w Kanadzie i krater we Francji leżały w tym czasie na jednej szerokości geograficznej, 22°8' N, zatem mogły powstać w wyniku serii uderzeń. Powstała hipoteza, że wszystkie te kratery utworzył upadek łańcuszkowy, uderzenie w Ziemię fragmentów rozbitego ciała niebieskiego (komety lub planetoidy), w ciągu kilku godzin[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. E.P. Gurov, Gurova. Impact melt composition of the Obolon crater: chlorine as a possible indicator of the submarine crater formation. „Meteoritics”. 30, s. 515, 1995. 
  2. J.G. Spray, S.P Kelley, D.B Rowley. Evidence for a late Triassic multiple impact event on Earth. „Nature”. 392, s. 171-173, 1998. [dostęp 2012-06-06]. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Obolon'. [w:] Earth Impact Database [on-line]. Planetary and Space Science Centre. [dostęp 2012-06-06]. (ang.).