Brandon Phillips

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brandon Phillips
Ilustracja
Brandon Phillips jako zawodnik Cincinnati Reds.
wolny agent
drugobazowy
Pełne imię i nazwisko

Brandon Emil Phillips

Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1981
Raleigh

Odbija

prawą

Rzuca

prawą

Debiut

13 września 2002

Statystyki
Średnia uderzeń

0,275

Home runy

211

Uderzenia

2029

RBI

951

Kariera klubowa
Lata Kluby
2002–2005 Cleveland Indians
2006–2016 Cincinnati Reds
2017 Atlanta Braves
2017 Los Angeles Angels
2018 Boston Red Sox
Stan na koniec sezonu 2018.

Brandon Emil Phillips (ur. 28 czerwca 1981) – amerykański baseballista występujący na pozycji drugobazowego.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Phillips został wybrany w 1999 w drugiej rundzie draftu przez Montreal Expos, jednak grał tylko w klubach farmerskich tego zespołu[1][2]. W czerwcu 2002 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Cleveland Indians, w którym zadebiutował 13 września 2002 w meczu przeciwko Minnesota Twins[1][3]. W kwietniu 2006 został oddany do Cincinnati Reds[1].

W sezonie 2007 zdobywając 30 home runów i 32 skradzionych baz wstąpił do Klubu 30–30[4]. W 2008 po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę, zaś dwa lata później po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[1][5]. W kwietniu 2012 podpisał nowy, sześcioletni kontrakt wart 72,5 miliona dolarów[6]. W lutym 2017 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Atlanta Braves, zaś w sierpniu 2017 do Los Angeles Angels[1].

27 czerwca 2018 Phillips podpisał niegwarantowany kontrakt z Boston Red Sox[1] i został przydzielony do Pawtucket Red Sox z Triple-A. W 38 meczach rozegranych w tym zespole uzyskał średnią 0,302, zdobył 4 home runy i zaliczył 19 RBI. 4 września 2018 został powołany do składu Boston Red Sox[7] i następnego dnia wystąpił w meczu przeciwko Atlanta Braves, w którym zdobył dwupunktowego home runa w pierwszej połowie dziewiątej zmiany, wyprowadzając Red Sox na prowadzenie 9–8[8]. Phillips jest pierwszym w historii zawodnikiem Boston Red Sox, grającym z numerem 0[9].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 2010, 2011, 2013 [1]
Gold Glove Award 2008, 2010, 2011, 2013 [5]
Silver Slugger Award 2011 [10]
Zwycięzca w World Series 2018 [11]
30–30 club [4]
Fielding Bible Award 2008 [12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Brandon Phillips Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
  2. Brandon Phillips Minor League Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
  3. Twins - Indians Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
  4. a b The 30-30 Club. mlb.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
  5. a b Rawlings Gold Glove Award winners. mlb.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
  6. Reds, Brandon Phillips OK contract. espn.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
  7. Red Sox to call up veteran infielder Brandon Phillips on Tuesday. espn.com. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  8. Brandon Phillips' 2-out, 2-run HR in 9th seals Sox's wild comeback win over Braves. espn.com. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  9. Brandon Phillips became the first Red Sox player to wear No. 0. mlb.com. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  10. Silver Slugger winners. mlb.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).
  11. 2018 World Series Boston Red Sox over Los Angeles Dodgers (4-1). baseball-reference.com. [dostęp 2018-11-15]. (ang.).
  12. Fielding Bible Award - The 2008 Awards. fieldingbible.com. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).