Załęczański Park Krajobrazowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Załęczański Park Krajobrazowy
park krajobrazowy
Państwo

 Polska

Położenie

łódzkie: Działoszyn, Osjaków, Pątnów, Wierzchlas,
opolskie: Rudniki,
śląskie: Lipie

Mezoregion

Wyżyna Wieluńska

Data utworzenia

5 stycznia 1978

Akt prawny

Uchwała Nr XIII/50/78 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Sieradzu z dnia 5 stycznia 1978 r.[1]

Powierzchnia

147,5 km²

Powierzchnia otuliny

120,1 km²

Obszary chronione

rezerwaty przyrody:
3 w parku oraz 2 w otulinie

Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Załęczański Park Krajobrazowy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Załęczański Park Krajobrazowy”
Ziemia51°07′25″N 18°43′50″E/51,123611 18,730556
Strona internetowa

Załęczański Park Krajobrazowypark krajobrazowy na Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej. Utworzony został 5 stycznia 1978 roku, jako pierwszy w centralnej Polsce. Powierzchnia parku wynosi 14 750 ha, a strefy ochronnej (otuliny) 12 010 ha. Znakomita większość powierzchni parku znajduje się na terenie województwa łódzkiego, jedynie 1162 ha parku oraz 3897 ha jego otuliny leżą w województwach opolskim i śląskim[2][a]. Celem jego powołania była ochrona jurajskiego krajobrazu Wyżyny Wieluńskiej.

Park obejmuje tereny leżące w zakolu rzeki Warty, tzw. Łuk Załęczański, oraz przełomy Warty przez Wyżynę Wieluńską – Działoszyński i Krzeczowski.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Załęczański Park Krajobrazowy utworzony został uchwałą XIII/50/78 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Sieradzu dnia 5 stycznia 1978 roku (Uchwała nr XIII/50/78). W 1989 roku, na mocy Uchwały nr VIII/44/89 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Sieradzu, zostały zmienione granice Załęczańskiego Parku Krajobrazowego i jego strefy ochronnej w obrębie województwa sieradzkiego (Uchwała nr VIII/44/89).

Obecnie obowiązującym aktem prawnym jest Rozporządzenie nr 45/2005 Wojewody Łódzkiego z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego w granicach województwa łódzkiego.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Tablica w Załęczu Wielkim
Warta w okolicy Lisowic
Warta w pobliżu miejscowości Bobrowniki

Powierzchnia parku to 14 750 ha, a strefy ochronnej 12 010 ha. Około 53% powierzchni parku stanowią lasy, 34% grunty orne, 10% użytki zielone i wody, a 3% tereny osadnicze. Licznie występują tu zjawiska krasowe: leje, jaskinie, suche doliny.

Flora[edytuj | edytuj kod]

Flora parku i jego otuliny liczy prawie 770 taksonów roślin naczyniowych, ok. 100 gatunków mszaków i ok. 80 gatunków porostów. Na obszarze ZPK występuje 39 gatunków roślin naczyniowych podlegających ochronie, w tym 25 objętych jest ochroną ścisłą, ponadto stwierdzono tu ok. 30 gatunków roślin rzadkich w skali kraju lub regionu, gatunków górskich oraz występujących na granicy zasięgów geograficznych: rojownik (rojnik) pospolity czy czosnek skalny, szczelinowy zespół wapieniolubnych paproci, zanokcica skalna, zanokcica murowa i paprotnica krucha, lilie wodne: grążel żółty i grzybień biały, wgłębka pływająca, mszar torfowcowy, rosiczka okrągłolistna, wełnianka pochwowata, modrzewnica zwyczajna i żurawina błotna.

Znaczną część powierzchni parku (ok. 53%) zajmują lasy. Dominują siedliska borowe na bardzo ubogim piaszczystym podłożu, w większości w postaci sosnowych monokultur o słabej kondycji zdrowotnej. W bezpośrednim sąsiedztwie koryta rzeki występują wikliny. Znajdziemy tu również fragmenty łęgu wierzbowo-topolowego oraz olsu porzeczkowego.

Najcenniejsze, niewielkie płaty lasów o naturalnym charakterze, występują poza doliną Warty: świetlista dąbrowa w okolicy Niżankowic, kwaśna dąbrowa trzcinnikowa w uroczyskach Ruda i Mierzyce, wyżynny jodłowy bór mieszany – w uroczysku Kluski (w szczątkowej postaci) i kwaśna buczyna w południowo-zachodniej części parku.

Fauna[edytuj | edytuj kod]

Owady: motyle, chrząszcze z rodziny biegaczowatych, świerszcze, szarańczaki; ryby: płoć, okoń, karp, jaź, kleń, boleń, sumik amerykański, węgorz, jelec, miętus, szczupak, kiełb, brzana, ukleja; płazy i gady: salamandra plamista, gniewosz plamisty; ptaki: zimorodek, dudek, tracz nurogęś, gągoł, łabędź krzykliwy (łącznie odnotowano w parku występowanie ok. 130 gatunków ptaków); ssaki: chomik europejski, bóbr, wydra, kilkanaście gatunków nietoperzy – m.in. nocek duży, nocek Natterera, nocek rudy, gacek brunatny, mopek zachodni, nocek wąsatek, nocek Brandta.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Rezerwaty przyrody[edytuj | edytuj kod]

Fragment Rezerwatu Węże

W obrębie parku[edytuj | edytuj kod]

W otulinie parku[edytuj | edytuj kod]

Jaskinie[edytuj | edytuj kod]

Jaskina Ewy

Na Górze Zelce znajdują się jaskinie:

oraz wiele innych jaskiń bez nazw.

Na Górze Draby znajduje się jaskinia:

  • Ewy (długość korytarzy 40 m, głębokość 8 m).

Na Górze Buki znajduje się jaskinia:

  • Buki.

Na Krzemiennej Górze znajduje się jaskinia:

Pomniki przyrody[edytuj | edytuj kod]

Pomniki przyrody na terenie parku:

  • „Góra Świętej Genowefy” (200 m n.p.m.) – najdalej wysunięty ostaniec Jury Wieluńskiej ok. 1 km na zachód od Bobrownik
  • Góra Wapiennik (198 m n.p.m.)
  • Góra Krzemionki (228 m n.p.m.)
  • „Granatowe Źródła” – jedyny przykład pulsujących, terasowych źródeł krasowych na Jurze Polskiej (część wody bije ze skalnej szczeliny na brzegu, a część na dnie zbiornika, którym jest starorzecze rzeki Warty)
  • Ujście „Suchej Strugi” – w okolicach Lisowic
  • „Żabi Staw” – wysoko zawieszony nad dnem doliny rzeki Warty zbiornik wody stojącej z liczną populacją podlegających ścisłej ochronie grzybieni północnych; ok. 1 km na zachód od Bobrownik
  • 5 pomników przyrody – drzewa o obwodach pni od 270 do 674 cm. Przeważnie są to lipy i dęby

Pomniki przyrody w otulinie parku:

  • „Jaskinia Ewy” – Góra Draby (230 m n.p.m.) we wsi Draby

Użytki ekologiczne[edytuj | edytuj kod]

Użytek ekologiczny „Wronia Woda”

na terenie parku:

  • „Wronia Woda” – starorzecze rzeki Warty, tzw. „warcisko”.
  • 3 bagna śródleśne w Nadleśnictwie Wieluń.

w otulinie parku:

  • 5 użytków ekologicznych – wszystkie to bagna śródleśne na terenie Lasów Państwowych Nadleśnictwa Wieluń

Inne obiekty[edytuj | edytuj kod]

  • „Meander Jarzębieski”.
  • „Meander Toporowski”.
  • Brama pomiędzy „Górą Wapiennik” i „Górą Św. Genowefy”.
  • „Załęczański Łuk Warty”.
  • „Wąwóz Królowej Bony”.
  • „Dolinę Warty pod Kamionem”.
  • „Przełom Krzeczowski”.
  • „Parowy Łaszewskie”.
  • Most w Bobrownikach.
  • Źródło „Objawienie” w m. Kałuże (silne źródło (1,5 l/s) według tradycji woda posiada właściwości lecznicze, dość trudne do odszukania, gdyż leży pośród lasu o bogatym poszyciu).
  • Źródła w Bobrownikach (grupa przykorytowych wywierzysk krasowych o dużej wydajności ok. 500 metrów na zachód od zabudowań wsi, przy północnym brzegu koryta Warty).
  • Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy „Nadwarciański Gród” w Załęczu Wielkim – Kępowiźnie.
  • Drewniany młyn wodny w Załęczu Wielkim – Kępowiźnie zbudowany w latach 1910–1912.
  • Drewniany, alkierzowy dwór w Ożarowie z 1757 r. – obecnie Muzeum Wnętrz Dworskich.
  • Drewniany wiatrak – koźlak we wsi Kocilew k. Ożarowa wzniesiony w 1914 r.
  • Drewniany kościółek typu wieluńskiego pw. Wszystkich Świętych w Popowicach z XVI w (zbudowany bez użycia gwoździ).
  • Drewniany kościółek typu wieluńskiego pw. Świętej Trójcy w Grębieniu, wzniesiony na przełomie XV i XVI wieku

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Szlaki rowerowe[edytuj | edytuj kod]

Oznaczenie szlaków rowerowych w Załęczańskim PK

Szlak Przełomu Krzeczowskiego EWI – 5[edytuj | edytuj kod]

Znakowany na żółto (dawniej: na czerwono) szlak rowerowy ma kształt wydłużonej ósemki, której osią jest dolina Warty. Wiedzie przez pola i lasy, wznosząc i opadając na dno doliny, pokonuje rzekę aż czterokrotnie – dwa razy w miejscowości Toporów – Kamion, w miejscowościach Krzeczów oraz Przywóz – Ogroble. Trasa tego szlaku pozwala poznać rejon „Krzeczowskiego Przełomu Warty”, w tym jego cenny przyrodniczo odcinek zwany „Doliną Warty pod Kamionem”.

Szlak ma długość 20,5 km.

Szlak Załęczańskim Łukiem Warty EWI – 6[edytuj | edytuj kod]

Znakowany na żółto (dawniej: na niebiesko) szlak rowerowy „Załęczańskim Łukiem Warty” pozwala poznać Załęczański Park Krajobrazowy, a zwłaszcza przyrodę i zabytki odcinka doliny Warty zwanego Załęczańskim Łukiem Warty. Trasa szlaku wiedzie m.in. przez Załęcze Wielkie, Piaski, Ogroble, Przywóz, Łaszew Rządowy, Bieniec, Kępowizna i z powrotem do Załęcza Wielkiego. Na trasie m.in. kurhany w Przywozie oraz zabytkowy młyn w Kępowiźnie.

Szlak ma długość 26,5 km.

Szlak Nadwarciańskich Krajobrazów EWI – 7[edytuj | edytuj kod]

Znakowany na żółto (dawniej: na zielono) szlak rowerowy „Nadwarciańskich Krajobrazów” biegnie przez Załęczański Park Krajobrazowy. Szlak ten rozpoczyna się w Załęczu Wielkim i wiedzie przez Piaski, Bukowce, Bobrowniki, Troniny, Starą Wieś, Kluski i z powrotem do Załęcza Wielkiego. Na trasie lub w pobliżu tego szlaku leżą takie atrakcje turystyczne Załęczańskiego Parku Krajobrazowego jak: Starorzecze Wronia Woda, Góra Świętej Genowefy, Żabi Staw, Góra Wapiennik czy Granatowe Źródła, stanowiące pomniki przyrody.

Szlak ma długość 31,9 km.

Punkty węzłowe szlaków rowerowych[edytuj | edytuj kod]

  • most w m. Bobrowniki (szlak EWI – 7)
  • most w m. Załęcze Wielkie (szlaki EWI – 6 i EWI – 7)
  • most w m. Przywóz – Ogroble (szlaki EWI – 5 i EWI – 6)
  • most w m. Toporów – Kamion (szlak EWI – 5)
  • most w m. Krzeczów (szlak EWI – 5)

Szlaki piesze[edytuj | edytuj kod]

Szlak Rezerwatów Przyrody Załęczańskiego Parku Krajobrazowego[edytuj | edytuj kod]

Kolor: niebieski

Przebieg szlaku: Chorzew Siemkowice, PKP (0,0 km) – Siemkowice (6,0) – rezerwat przyrody „Mokry Las” (8,5) – Broników (14,5) – rezerwat przyrody „Dąbrowa w Niżankowicach” (20,3) – Bobrowniki (23,0) – Bugajrezerwat przyrody „Węże” (25,0) – Draby, PKS (29,0) – dalej do Blachowni k. Częstochowy (101,0).

Szlak Jury Wieluńskiej[edytuj | edytuj kod]

Kolor: czerwony

Przebieg szlaku: Wieluń, PKP Miasto (0,0 km) – Ruda (5,2) – Łaszew (12,2) – Bieniec Duży (17,2) – Kępowizna (20,0) – Załęcze Wielkie (23,2) – Troniny – rezerwat przyrody „Węże” (28,2) – Lisowice (33,2) – RaciszynDziałoszyn (40,0) – Grądy-Łazy (45,0) – dalej do Częstochowy (113,0).

Szlak przełomu Warty przez Wyżynę Wieluńską[edytuj | edytuj kod]

Kolor: żółty

Przebieg szlaku: Działoszyn, PKP (0,0 km) – Działoszyn (3,7) – Lisowice (5,9) – Bobrowniki (10,0) – Ogroble (15,4) – Kamion (18,0) – Krzeczów (22,0).

Szlak kurhanów książęcych[edytuj | edytuj kod]

Kolor: czarny

Przebieg szlaku: Ogroble (0,0 km) – Przywóz – Molenda – Bieniec Mały (5,5).

Ścieżki dydaktyczne na terenie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego[edytuj | edytuj kod]

  • „Wielki Łuk Warty” – geologiczna ścieżka dydaktyczna[4]
Wschód słońca nad Wartą w pobliżu Starej Wsi
Trasa nr 1
Przebieg: Ośrodek „Nadwarciański Gród” – Kępowizna – Bieniec – Przywóz – Ogroble – Madeły – Ośrodek „Nadwarciański Gród”.
Rowerowa lub piesza: trasa ok. 23 km
Trasa nr 2
Przebieg: Ośrodek „Nadwarciański Gród” – Kępowizna – Bieniec – Dzietrzniki – źródło „Objawienie" – Ośrodek „Nadwarciański Gród”.
Wycieczka piesza: trasa ok. 15 km
Trasa nr 3
Przebieg: Ośrodek „Nadwarciański Gród” – Draby – Węże – „Góra Zelce” (rezerwat „Węże”) – „Żabi Staw” – „Góra Świętej Genowefy” – Bobrowniki – Ośrodek „Nadwarciański Gród”.
Wycieczka autokarowa ok. 20 km, trasa piesza ok. 12 km
Trasa nr 4
Przebieg: Ośrodek „Nadwarciański Gród” – Draby – Kolonia Lisowice – Lisowice – Ośrodek „Nadwarciański Gród”.
Wycieczka autokarowa ok. 20 km, trasa piesza ok. 8 km
  • „Najcenniejsze walory przyrodnicze Miasta i Gminy Działoszyn” – ścieżka dydaktyczna o długości 19 km. 14 stanowisk z tablicami na trasie Raciszyn (kamieniołom) – Lisowice (źródła) – Rezerwat Węże – Draby – Kol. Lisowice – Ponory Suchej Strugi. Otwarta w sierpniu 2017[5].
  • „Ośrodek” – leśna ścieżka dydaktyczno-rekreacyjna o długości ok. 3,5 km[4]
  • „Źródełko” – leśna ścieżka dydaktyczno-rekreacyjna o długości ok. 6 km[4]
  • „Załęczański Łuk Warty” – przyrodnicza ścieżka dydaktyczna[4].
Trasa A (główna – piesza lub rowerowa)
Przebieg: Ośrodek „NG” – Bukowce – most w Bobrownikach.
Długość trasy – 10,2 km
Trasa B (północna – piesza lub rowerowa)
Przebieg: most w Bobrownikach – kamieniołom koło Bobrownik – Ogroble – Kurhany Książęce – Wąwóz Królowej Bony – Ośrodek „Nadwarciański Gród”.
Długość trasy – 15 km
Trasa C (południowa – piesza lub rowerowa)
Przebieg: most w Bobrownikach – rezerwat „Węże” – Góra „Wapiennik” – Ośrodek „Nadwarciański Gród”.
Długość trasy – 12,5 km
Trasa D
Trasa spływu kajakiem z Bobrownik do Ośrodka „Nadwarciański Gród”.
Długość trasy – 10,3 km

Szlak Konny Jury Wieluńskiej[edytuj | edytuj kod]

Znakowany na czerwono. Przebieg na terenie ZPK: Rychłowice „Wzgórze Koni” – Nowy Świat – Strugi – Łaszew – Bieniec – Dzietrzniki gospodarstwo agroturystyczne „Nad Strugą” – Kępowizna – Załęcze Wielkie – Stara Wieś – Troniny i dalej do Częstochowy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Stan prawny Parku w granicach województwa opolskiego nie jest jasny, ponieważ uchwała o jego utworzeniu pochodzi sprzed transformacji ustrojowej i tylko w granicach województwa opolskiego nie została podjęta przez Wojewodę Opolskiego uchwała dostosowująca ten akt prawny do nowej sytuacji prawnej. Na terenie województwa opolskiego zajmowanym przez Park Rada Gminy Rudniki utworzyła Obszar Chronionego Krajobrazu Załęcze – Polesie[3]..

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Załęczański Park Krajobrazowy (woj. łódzkie). [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-08-25].
  2. Załęczański Park Krajobrazowy (woj. śląskie i opolskie). [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-09-25].
  3. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Rudniki (załącznik do Uchwały Nr XXXIII/236/2018 Rady Gminy Rudniki z dnia 27 lutego 2018 r. w sprawie uchwalenia zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Rudnik). [w:] 2018 [on-line]. Wójt Gminy Rudniki. s. 39. [dostęp 2018-10-25].
  4. a b c d Szlaki turystyczne. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Łódzkiego. [dostęp 2018-08-25].
  5. Ścieżka dydaktyczna – Najcenniejsze walory przyrodnicze Miasta i Gminy Działoszyn. Urząd Miasta i Gminy Działoszyn. [dostęp 2018-08-25].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]