Rekuperator

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat budowy rekuperatora
Schemat wentylacji mechanicznej z centralą z pompą ciepła typu powietrze-powietrze oraz płytowym gruntowym wymiennikiem ciepła
Schemat wentylacji mechanicznej z centralą z pompą ciepła typu powietrze-powietrze oraz płytowym gruntowym wymiennikiem ciepła – układ w trybie chłodzenia

Rekuperatorurządzenie stosowane w systemach wentylacyjnych, które umożliwia rekuperację (odzyskiwanie) ciepła z powietrza wywiewanego z budynku lub instalacji przemysłowej.

Rekuperator jest wymiennikiem ciepła. Do przekazania ciepła z wydmuchiwanego powietrza do nadmuchiwanego stosuje się różne konstrukcje rekuperatorów[1]:

  • z czynnikiem pośrednim (np. glikol albo freon):
  • rekuperatory przekazujące ciepło przez przegrodę płytową:
    • krzyżowe – Powietrze przepływa przez ustawione do siebie prostopadle kanały. W jednym przepływa ciepłe powietrze wywiewane z wewnątrz ogrzewając rząd kanałów z powietrzem z zewnętrza. Sprawność tego typu rekuperatora waha się od 50–70% odzysku ciepła, stosując jednak dwa wymienniki – szeregowo osiągnąć można sprawność do 90%
    • przeciwprądowe – Kanały powietrza ustawione są równolegle przez co strumień powietrza zimnego skierowany jest w przeciwnym kierunku do ciepłego. Sprawność tego typu rekuperatorów sięga nawet do 95% odzysku ciepła (przy stosowaniu wymienników przeciwprądowych o spiralnym kształcie kanałów)[2]

W niektórych instalacjach wentylacyjnych rekuperatory zastępuje się regeneratorami, zmieniającymi styczność z powietrzem wydmuchiwanym i wdmuchiwanym (np. wymienniki obrotowe). Dzięki temu uzyskuje się również możliwość odzyskiwania pary wodnej[3].

Rekuperacja umożliwia ograniczenie strat ciepła spowodowanych wentylacją budynku. Rekuperator umożliwia zmniejszenie o 80% energii potrzebnej do ogrzania nawiewanego powietrza.

Stosowanie rekuperacji w nowych obiektach budowlanych jest obowiązkowe w budynkach przeznaczonych na pobyt 100 lub więcej osób (20 m³/h na osobę) lub o wymianie powietrza w wentylacji mechanicznej powyżej 500 m³/h.

Dla podniesienia sprawności wentylacji mechanicznej z rekuperatorem podłącza się ją do gruntowego wymiennika ciepła, który latem chłodzi a zimą dogrzewa powietrze zasysane przez rekuperator. Istnieją systemy wentylacyjne gdzie stosuje się wielostopniowy odzysk ciepła. Oprócz GPWC (gruntowego powietrznego wymiennika ciepła) i rekuperatora występuje powietrzna pompa ciepła. Powietrze wywiewane oddaje ciepło w rekuperatorze oraz przy przejściu przez parowacz pompy ciepła. Powietrze kierowane do budynku odbiera ciepło od gruntu, następnie w rekuperatorze od powietrza wywiewanego oraz ze skraplacza pompy ciepła, której dolnym źródłem jest również powietrze wywiewane. W sezonie letnim istnieje możliwość odwrócenia obiegu pompy ciepła oraz zastosowanie bypassu powietrza wywiewanego w centrali wentylacyjnej (ominięcie rekuperatora). W tej sytuacji powietrze przepływające przez GPWC ochładza się, w rekuperatorze wymiana ciepła nie zachodzi i następnie ochładza się na parowaczu (w odwróconym obiegu freonu parowaczem jest skraplacz)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jaki jest najlepszy rekuperator?. rekuperacja-oze.pl. [dostęp 2023-07-12].
  2. Co to jest rekuperator?. 2013. [dostęp 2013-05-22]. (pol.).
  3. Waldemar Targański: Odzysk ciepła – przegląd metod (1). „Energia i Budynek”, nr 5, 2009. [dostęp 2015-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (pol.).
  4. Rekuperacja – koszty zakupu, zalety i wady zakupu rekuperatora [online], kb.pl [dostęp 2017-04-13] (pol.).