Screencast

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Screencast pokazujący wstawianie przypisu bibliograficznego do tego artykułu.

Screencast (ang. screen „ekran”, to cast „przedstawiać”, por. broadcast) – krótki film będący zapisem zdarzeń prezentowanych na ekranie komputera – obrazu widzianego przez użytkownika komputera[1]. Film taki wraz z komentarzem osoby wykonującej czynności może pełnić funkcje instruktażowe lub prezentacyjne, np. demonstrować sposób zmiany kroju pisma w procesorze tekstu. Nagrywanie i publikowanie screencastów określane jest z angielska jako screencasting.

W swojej istocie screencast jest rozwinięciem idei zrzutów ekranowych, stanowiąc przejście od pojedynczego statycznego obrazu do ich strumienia w postaci filmu. Technologia informatyczna pozwala na filmowanie ekranu od dawna – wydany w 1993 pakiet biurowy Lotus SmartSuite zawierał m. in. program ScreenCam. Jednak dopiero niedawno ze względu na znaczny wzrost mocy obliczeniowej komputerów – co pozwala na płynne nagrywanie, a potem swobodną edycję nawet na domowym sprzęcie – a także ze względu na wzrost możliwości przesyłu danych w sieciach, które są dla takich filmów głównym kanałem dystrybucji, technika ta zyskuje na popularności i zastosowaniach.

Nagrane filmy udostępniane są potem w popularnych formatach SWF (Adobe Flash), AVI, QuickTime czy jako animowane obrazy GIF. Obecnie najpopularniejsze zastosowania screencastów to:

  • demonstrowanie napotkanych problemów w systemie,
  • przedstawianie rozwiązań tych problemów czy odpowiedzi na częste pytania,
  • demonstracja bardziej złożonych funkcji (np. zakładanie konta pocztowego),
  • nauka obsługi komputera,
  • prezentacja pomysłów, które łatwiej pokazać niż opisać.

Twórcą nazwy screencast jest dziennikarz Jon Udell, który poszukiwał określenia dla techniki filmowej prezentacji opisywanych programów. Screencast wybrał w jednym ze swych artykułów w 2004[2]. Od tego czasu nazwa zaczęła zyskiwać na popularności podobnie jak upowszechniona technika i jej zastosowania.

Obecnie oprogramowanie do tworzenia screencastów potrafi o wiele więcej np. BB FlashBack potrafi powiększać wybrane obszary ekranu, umożliwia dogrywanie ścieżek dźwiękowych, dodawanie tekstu z opisem.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Greg R. Notess, Screencasting for Libraries, American Library Association, 2012, V, ISBN 978-1-55570-786-6 [dostęp 2016-05-21] (ang.).
  2. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2006-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-10)].