Ćwiczenie taktyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ćwiczenie taktyczne – forma praktycznego szkolenia dowództw sztabów i wojsk w terenie lub pomieszczeniach, podczas którego ćwiczący działają zgodnie z zasadami taktyczno-operacyjnymi zakładającymi warunki zbliżone do rzeczywistego pola walki.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Ćwiczenie taktyczne jest najwyższą formą sprawdzianu wyszkolenia bojowego wojsk. Realizowane jest na zakończenie okresu kadencji i stanowi podstawę do opiniowania ćwiczącego dowódcy. Prowadzi je dowódca o jeden szczebel wyższy od ćwiczącego, a poprzedza je ćwiczenie epizodyczne lub trening sztabowy. W ramach ćwiczenia taktycznego zazwyczaj realizuje się też zgrywanie podsystemów systemu walki[1].

Celem ćwiczenia taktycznego jest zgranie działania pododdziałów (oddziałów) ogólnowoskowych z jednostkami wsparcia i zabezpieczenia w warunkach najbardziej zbliżonych do rzeczywistego pola walki. Dla zwiększenia realizmu ćwiczenia, działania niećwiczących wojsk, sił przełożonego i sąsiadów, powinny być podgrywane, zaś działania przeciwnika pozorowane przez pododdział pozoracji[2].
Ćwiczenie taktyczne rozpoczyna się z zasady od sprawdzenia elementów osiągania wyższych stanów gotowości bojowej, w tym sposobu przemieszczenia i rozmieszczenia w rejonie alarmowym lub wyjściowym do ćwiczenia. Kierowanie ćwiczeniem w dynamice walki polega na zapewnieniu rozwoju sytuacji taktycznej oraz śledzeniu reakcji ćwiczących na zachodzące w niej zmiany. W przypadku błędnych decyzji należy stosować kary taktyczne. Tworzenie kolejnych sytuacji taktycznych powinno wynikać z aktualnego położenia elementów ugrupowania bojowego i uzyskanych przez nich informacji o przeciwniku. Istotną rolę w rozgrywaniu poszczególnych sytuacji taktycznych spełniają rozjemcy terenowi. Wpływają oni na przebieg działań poprzez określenie położenia wojsk, strat w stanie osobowym i sprzęcie[3].
W celu urealnienia działań należy dążyć do szerokiego wykorzystania w ćwiczeniu laserowych symulatorów strzelań broni ręcznej i pokładowej[4].

Rodzaje ćwiczeń taktycznych[edytuj | edytuj kod]

Rozróżnia się następujące rodzaje ćwiczeń taktycznych:

Zależnie od celów szkoleniowych ćwiczenia taktyczne dzielą się na:

Zależnie od zakresu tematów na:

Według liczby szczebli ćwiczących na:

według zaś liczby stron biorących udział na:

Pod względem rozmachu na: korpuśne, dywizyjne, pułkowe, batalionowe, kompanijne i plutonowe.

Typy ćwiczeń[5]
  • Ćwiczenia z wojskami
    • ćwiczenia taktyczne z wojskami:
      • dywizyjne /flotyllowe (równorzędne);
      • brygadowe (równorzędne);
      • batalionowe /dywizjonowe (równorzędne);
    • ćwiczenia taktyczno-specjalne:
      • ćwiczenie z przemieszczania;
      • ćwiczenie rozpoznawcze, walki elektronicznej i działań psychologicznych;
      • ćwiczenie logistyczne;
      • ćwiczenie artyleryjskie;
      • ćwiczenie obrony przeciwlotniczej;
      • ćwiczenie inżynieryjne;
      • ćwiczenie OPBMR;
      • inne ćwiczenia stosownie do potrzeb;
  • Ćwiczenia z dowództwami i sztabami
    • gra wojenna (strategiczna, operacyjna);
    • ćwiczenie dowódczo-sztabowe szkieletowe;
    • ćwiczenie dowódczo-sztabowe wspomagane komputerowo;
    • ćwiczenie dowódczo-sztabowe na mapach;
    • trening sztabowy;
  • Ćwiczenia przygotowawcze
    • ćwiczenie grupowe;
    • ćwiczenie epizodyczne;
    • ćwiczenie studyjne;
  • zajęcia przygotowawcze:
    • podróż historyczno-geograficzna;
    • seminarium;
    • wykład;
    • inne, stosownie do potrzeb.
Podział ćwiczeń na rodzaje według przyjętego kryterium[5]
  • celu szkolenia:
    • nauczające;
    • zgrywające;
    • doskonalące;
    • instruktażowo-metodyczne;
    • doświadczalne (badawcze);
    • inspekcyjne (kontrolne, sprawdzające, certyfikujące);
  • rozmachu działań (szczebla działania):
    • strategiczne;
    • operacyjne;
    • taktyczne;
  • treści szkolenia:
    • ćwiczenia mobilizacyjne;
    • ćwiczenia militarne;
    • ćwiczenia reagowania kryzysowego;
  • składu ćwiczących:
    • ćwiczenia narodowe;
    • ćwiczenia sojusznicze / ćwiczenia koalicyjne;
    • ćwiczenia międzynarodowe
  • liczby ćwiczących szczebli:
    • jednoszczeblowe;
    • dwuszczeblowe;
    • wieloszczeblowe;
  • liczby ćwiczących stron:
    • jednostronne;
    • dwustronne;
    • wielostronne;
  • miejsca prowadzenia:
    • w warunkach polowych;
    • w obiektach stacjonarnych (w miejscu stałej dyslokacji - MSD lub zapasowym miejscu pracy – ZMP oraz w centrach symulacyjnych).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 80.
  • Zbigniew Leśniewski: Doskonalenie kadr w organizacjach wojskowych. Wybrane zagadnienia dydaktyki obronnej. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2012. ISBN 978-83-7523-174-8.
  • Edward Pietrzyk (zal.): Poradnik metodyczny do przygotowania i prowadzenia ćwiczeń (zajęć) z wojskami (kompania, pluton, drużyna). Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych (Pion szkolenia), 2006.
  • Instrukcja o przygotowaniu i prowadzeniu ćwiczeń z dowództwami, sztabami i wojskami w Siłach Zbrojnych RP DD/7.1.1 (A).. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej – Sztab Generalny Wojska Polskiego, 2010.