Łuczniańska Przełęcz
49°13′59″N 19°46′02″E/49,233056 19,767222 Na środku u góry Łuczniańska Przełęcz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1602 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′59″N 19°46′02″E/49,233056 19,767222
| |
Łuczniańska Przełęcz (słow. Lúčne sedlo, Lúčianské sedlo) – znajdująca się na wysokości 1602 m przełęcz w północnej grani Wołowca pomiędzy Rakoniem (1879 m) a Grzesiem (1653 m) w Tatrach Zachodnich. Przez grań tę przebiega granica polsko-słowacka[1].
Przełęcz znajduje się w pobliżu wierzchołka Grzesia (ok. 400 m na południe od niego), długi, trawiasty stok znajdujący się na południe od niej to Długi Upłaz. Zachodnie zbocza spod przełęczy opadają do słowackiej Doliny Zadniej Łatanej, zbocza wschodnie do Doliny Chochołowskiej Wyżniej. Znajduje się w nich Dolinczański Żleb spadający w pobliżu Polany Chochołowskiej[1].
Przełęcz od dawna wykorzystywana była jako przejście na Słowację. Chodzili nią m.in. podhalańscy kosiarze do pracy zarobkowej na Słowacji. 11 lutego 1945 r. w czasie śnieżnej zawiei i głębokiego śniegu przeszła nią w obie strony wyprawa ratunkowa TOPR po rannych partyzantów radzieckich stacjonujących na zboczach Salatyńskiego Wierchu. W czasie akcji trwającej 48 h ratownicy TOPR przeciągnęli ich na toboganach, a wraz z nimi przeprowadzili sanitariuszki i lekarza. Na pamiątkę tego wydarzenia w schronisku PTTK na Polanie Chochołowskiej wmurowana jest tablica pamiątkowa[2].
Nazwa przełęczy pochodzi od położonej na wysokości ok. 1550 m niedużej rówienki o nazwie Łuczna lub Luczna (Lúčna), znajdującej się niedaleko od przełęczy, po zachodniej stronie (w Dolinie Łatanej). Na rówience tej stał szałas, okoliczne pastwiska wypasali kolejno mieszkańcy różnych wsi słowackich[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– niebieski z Grzesia na Wołowiec przez Rakoń. Czas przejścia z przełęczy na Grzesia ok. 5 min, na Wołowiec 1:25 h, ↓ 55 min[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.