Świadkowie Jehowy w Kambodży

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Kambodży
Państwo

 Kambodża

Liczebność
(2023)

1116

% ludności kraju
(2023)

0,007%

Liczba zborów
(2023)

17

Rozpoczęcie działalności

ok. 1930

Miejscowości w Kambodży, w których działają zbory Świadków Jehowy (w roku 2019)[1].

Świadkowie Jehowy w Kambodży – społeczność wyznaniowa w Kambodży, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 1116 głosicieli, należących do 17 zborów[2][a][b]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziło się 2545 osób[3]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje japońskie Biuro Oddziału[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 30. XX wieku pionierzy działający w Sajgonie przez krótki czas prowadzili działalność kaznodziejską również w Phnom Penh. W czerwcu 1956 roku z Sajgonu przyjechał misjonarz Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead – Joseph E. Babinski. W stolicy spotkał się z osobistym sekretarzem księcia Norodoma Sihanouka i uzyskał zgodę na przyjazd w grudniu 1958 roku czterech misjonarzy Szkoły Gilead. Zebrania zborowe odbywały się w językach: angielskim, chińskim, francuskim i wietnamskim, a wkrótce również w khmerskim. W roku 1961 przybyli misjonarze – William i Angela Samuelson[5]. W roku 1963 przybyli kolejni misjonarze – George i Carolyn Crawford, a w roku 1964 Panayotis Kokkinidis. W roku 1965 dołączył do nich Long z Wietnamu, który zmarł dwa lata później[6]. W 1972 roku władze Kambodży nie przedłużyły wiz misjonarzom, toteż musieli oni opuścić kraj[5]. W roku 1975 miejscowi Świadkowie Jehowy opuścili kraj, przeprowadzając się do Francji.

Przez większą część tego okresu – do 1993 roku nie było tam Świadków Jehowy. W 1993 roku Crawford otrzymał zezwolenie Ministerstwa do Spraw Religii na działalność misyjną. Przyjechało dwóch misjonarzy. Na początku roku 1993 otwarto w stolicy kraju, Phnom Penh, biuro nadzorujące głoszenie „religii Jehowy”. Rok później działało 11 głosicieli w jedynym wówczas zborze.

W roku 1999 było 43 głosicieli. Dwa lata później utworzono kolejny zbór, a liczba głosicieli wzrosła do 103.

W 2004 roku utworzono trzeci zbór, a rok później w 7 zborach było 195 głosicieli. W 2007 roku liczba ta wzrosła do 276, w 2009 roku wyniosła 378 osób i w tym samym roku powstał kolejny zbór.

W 2008 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament) w języku khmerskim.

Pod koniec 2009 roku i na początku 2010 roku do kraju dotarli kolejni misjonarze ze 127. i 128. klasy Szkoły Gilead. W 2011 roku powstały dwa kolejne zbory, a liczba głosicieli wzrosła do prawie pół tysiąca. W 2012 roku zanotowano ich 598; powstały kolejne zbory. W roku 2014 w 14 zborach liczba głosicieli wzrosła do 852, w roku 2015 do 924, a w roku 2016 do 1021.

3 kwietnia 2021 roku Kenji Chichii, członek japońskiego Komitetu Oddziału, ogłosił wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku khmerskim. W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebrania w trybie wideokonferencji. Tym językiem posługuje się ponad 1100 głosicieli[7].

Kongresy regionalne odbywają się w języku khmerskim. Zebrania zborowe odbywają się w języku khmerskim, wietnamskim, chińskim i kambodżańskim migowym.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Liczba głosicieli (w tym pionierów)[edytuj | edytuj kod]

Dane na podstawie oficjalnych raportów o działalności[8]:

  • najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[c] (liczby nad słupkami na wykresie)
  • przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; w przypadku braku miejsca na wykresie liczbę pionierów podano nad wykresem w nawiasie; od 2017 roku tylko liczba pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zbory i grupy khmerskojęzyczne działają również w Australii, Francji, Japonii, Kanadzie, Korei Południowej, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i w Tajlandii.
  2. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  3. ↑ Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2019-12-15].
  2. ↑ Kambodża – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  3. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org.
  4. ↑ Watchtower, Kontakt. Kambodża [online], jw.org [dostęp 2021-04-07].
  5. ↑ a b Watchtower, Przekonałem się, że warto chodzić z mądrymi, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVIII, Towarzystwo Strażnica, marzec 2017, s. 3–7.
  6. ↑ 1991 Yearbook of Jehovah's Witnesses, New York: Watchtower, 1991, s. 186–252 (ang.).
  7. ↑ Watchtower, Wydanie Przekładu Nowego Świata w języku khmerskim [online], jw.org, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-07].
  8. ↑
    Dane statystyczne za:
    • 1963 — Raport ze służby świadków Jehowy na całym świecie za rok 1963. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXV nr 6, s. 10–13, 1964. 
    • 1964 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVI nr 8, s. 10–13, 1965. 
    • 1965 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVII nr 14, s. 8–11, 1966. 
    • 1966 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVIII nr 5, s. 10–13, 1967. 
    • 1967 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXIX nr 6, s. 10–12, 1968. 
    • 1968 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XC nr 4, s. 10–12, 1969. 
    • 1969 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCI nr 4, s. 14–19, 1970. 
    • 1970 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCII nr 4, s. 20–25, 1971. 
    • 1971 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIII nr 5, s. 18–23, 1972. 
    • 1972 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIV nr 6, s. 22–27, 1973. 
    • 1973 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCV nr 8, s. 12–17, 1974. 
    • 1974 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVI nr 8, s. 14–19, 1975. 
    • 1975 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVII nr 8, s. 14–19, 1976. 
    • 1976 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVIII nr 8, s. 10–15, 1977. 
    • 1977 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIX nr 8, s. 14–19, 1978. 
    • 1978 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. C nr 8, s. 8–13, 1979. 
    • 1979 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CI nr 7, s. 16–21, 1980. 
    • 1980 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CII nr 7, s. 18–23, 1981. 
    • 1981 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIII nr 7, s. 12–17, 1982. 
    • 1982 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIV nr 7, s. 12–17, 1983. 
    • 1983 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CV nr 8, s. 16–21, 1984. 
    • 1984 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVI nr 8, s. 20–25, 1985. 
    • 1985 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVII nr 5, s. 20–25, 1986. 
    • 1986 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVIII nr 3, s. 6–11, 1987. 
    • 1987 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIX nr 3, s. 12–17, 1988. 
    • 1988 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1988. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 4–7, 15 lutego 1989. 
    • 1989 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1989. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 20–23, 1 stycznia 1990. 
    • 1990 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1990. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 18–21, 1 stycznia 1991. 
    • 1991 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1991. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 10–13, 1 stycznia 1992. 
    • 1992 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1992. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 12–15, 1 stycznia 1993. 
    • 1993 — Rocznik Świadków Jehowy 1994. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1994, s. 34–41.
    • 1994 — Rocznik Świadków Jehowy 1995. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 34–41.
    • 1995 — Rocznik Świadków Jehowy 1996. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1996, s. 34–41. ISBN 83-904630-5-9.
    • 1996 — Rocznik Świadków Jehowy 1997. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1997, s. 34–41. ISBN 83-86930-08-X.
    • 1997 — Rocznik Świadków Jehowy 1998. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1998, s. 32–39. ISBN 83-86930-18-7.
    • 1998 — Rocznik Świadków Jehowy 1999. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1999, s. 32–39. ISBN 83-86930-29-2.
    • 1999 — Rocznik Świadków Jehowy 2000. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2000, s. 32–39. ISBN 83-86930-36-5.
    • 2000 — Rocznik Świadków Jehowy 2001. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 32–39. ISBN 83-86930-44-6.
    • 2001 — Rocznik Świadków Jehowy 2002. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2002, s. 32–39. ISBN 83-86930-54-3.
    • 2002 — Rocznik Świadków Jehowy 2003. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2003, s. 32–39. ISBN 83-86930-60-8.
    • 2003 — Rocznik Świadków Jehowy 2004. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2004, s. 32–39. ISBN 83-86930-72-5.
    • 2004 — Rocznik Świadków Jehowy 2005. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2005, s. 32–39. ISBN 83-86930-76-4.
    • 2005 — Rocznik Świadków Jehowy 2006. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2006, s. 32–39. ISBN 83-86930-83-7.
    • 2006 — Rocznik Świadków Jehowy 2007. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2007, s. 32–39. ISBN 83-86930-89-6.
    • 2007 — Rocznik Świadków Jehowy 2008. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 32–39. ISBN 83-86930-93-4.
    • 2008 — Rocznik Świadków Jehowy 2009. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2009, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-00-5.
    • 2009 — Rocznik Świadków Jehowy 2010. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-06-7.
    • 2010 — Rocznik Świadków Jehowy 2011. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 40–47. ISBN 978-83-61557-21-0.
    • 2011 — Rocznik Świadków Jehowy 2012. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 44–51. ISBN 978-83-61557-26-5.
    • 2012 — Rocznik Świadków Jehowy 2013. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 180–187. ISBN 978-83-61557-32-6.
    • 2013 — Rocznik Świadków Jehowy 2014. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 178–187.
    • 2014 — Rocznik Świadków Jehowy 2015. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 178–187.
    • 2015 — Rocznik Świadków Jehowy 2016. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2016 — Rocznik Świadków Jehowy 2017. Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2017 — Ilu Świadków Jehowy jest na całym świecie. jw.org. [dostęp 2018-01-11]. – podstrony dla poszczególnych krajów

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Świadkowie Jehowy w Azji
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Kambodży&oldid=73508085”