Ofikalcyt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brekcja serpentynitowa. Zdjęcie przedstawia kolumnę wykonaną z verde qntique w Hagia Sofia (gr. Ἁγία Σοφία Hagia Sophia, tur. Ayasofya) – kościół w Stambule (dawny Konstantynopol).

Ofikalcyt – skały serpentynowo-węglanowe o charakterystycznych cechach teksturalnych i mineralnych. Nazwa pochodzi od greckiego ophis = wąż oraz od nazwy minerały kalcytu. Posiada 3 znaczenia:

Wszystkie rodzaje ofikalcytów bez względu na genezę mogą mieć ciemnozieloną, szarozieloną, czerwonawą lub filletowo-szarą barwę. Wszystkie odznaczają się bezładną teksturą oraz bryłowo-żyłową strukturą.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Znane są głównie z Włoch skąd są pozyskiwane i sprzedawane jako tzw. Onyks z Châtillon, z Alp i Apeninów. Występują w USA w stanie Montana oraz w Wielkiej Brytanii (Lizard w Kornwalii). W Polsce podobne skały można spotkać np. w Rędzinach na Dolnym Śląsku.

Marmur dolomitowy z żyłkami serpentynitu.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Stanowią wysoko ceniony materiał dekoracyjny. Znane z czasów starożytnych jako verde antique. Szczególnie cenione są odmiany pochodzące z Châtillon w dolinie Aosta we Włoszech ofikalcyt zwany Onyksem z Châtillon.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]