Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie
 1063/66 z dnia 10.01.1966[1]
| |||||||||
| Kościół filialny | |||||||||
 Widok kościoła od ul. Dworcowej | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Adres |
Plac Wolności 1 | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Wołczyna  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego  | |||||||||
Położenie na mapie gminy Wołczyn  | |||||||||
 51°01′05,142″N 18°02′59,597″E/51,018095 18,049888
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie – rzymskokatolicki kościół filialny, należący do parafii NMP Niepokalanie Poczętej w dekanacie Wołczyn, diecezji kaliskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze informacje o drewnianym kościele pochodzą z 1315 roku. W 1588 roku uległ on spaleniu. Na jego miejsce w 1593 roku wybudowano, również drewnianą świątynię, która została rozebrana w 1776 roku. Obecny kościół wzniesiony zostaje w latach 1770–1799, staraniem księdza Georga Freitaga, który po zakończeniu budowy poświęca nową budowlę[2]. Od tej pory do 1945 roku, kościół należy do ewangelików i jest pod wezwaniem św. Barbary. Przy budowie użyto materiału budowlanego pochodzącego z ruin zamku Jana v. Borschnitz-Jeltsch, istniejącego na miejscu obecnego cmentarza. Wieża kościoła pochodzi z 1834 roku, na szczycie której położono metalową kulę z historycznymi dokumentami. W 1865 roku na wieży założono zegar. W latach 1899–1900 kościół został powiększony według projektu architekta Hansa Polziga, przez budowniczego Bernarda Schulza. W latach 1927–32 nastąpiło gruntowne odnowienie świątyni (wzniesiono obecny dach, wieżę). W latach 1929–1930 założono ogrzewanie kościoła. W 1945 roku kościół przejmują katolicy, a jego wezwanie zostaje zmienione na św. Teresy z Lisieux[3].
Architektura i wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Kościół nie posiada wyraźnego stylu, jest orientowany, murowany, otynkowany, z kwadratową wieżą. Dachy mansardowe kryte są eternitem. Wieża podzielona jest gzymsami na pięć kondygnacji, okna w niej zamknięte są półkoliście z uskokiem. Kościół posiada troje drzwi klepkowych z okuciami barokowymi. Prezbiterium jest krótkie i wraz z zakrystią zbudowano je w latach 1899–1900. Nawa z kruchtami jest w kształcie prostokąta. W nawie widać sklepienia kolebkowe z płaskimi odcinkami stropowymi, wspartymi na profilowanych słupach drewnianych, stanowiących przedłużenie podpór empor. Kruchty sklepione są kolebkowo. Empory wzdłuż północnej, zachodniej i południowej ściany nawy wsparte są na osiemnastu profilowanych słupach. Empora od zachodu służy jako chór muzyczny i wybrzuszona jest w części środkowej. Okna znajdują się w dwóch kondygnacjach, zamknięte są łukiem spłaszczonym. Wejścia do kruchty zamknięte są półkoliście. Ołtarz główny posiada fragmenty dekoracji snycerskiej z I połowy XVIII wieku. We wnętrzu kościoła znajdują się ponadto:
- późnobarokowy z XVIII wieku obraz Matki Boskiej,
- barokowy posąg Chrystusa Zmartwychwstałego (posąg jest uszkodzony),
- krucyfiks z II połowy XVIII wieku,
- komoda i dwa krzesła z przełomu XVIII/XIX wieku[3].
Organy[edytuj | edytuj kod]
Organy zostały wybudowane przez firmę Sauer w 1926 roku jako opus 1330. Prospekt ma bogatą dekorację rokokową z kartuszem herbowym. Szafa organowa jest wcześniejsza od instrumentu i pochodzi z 1784 roku. Instrument był odnawiany w 1901 roku, 1926 roku i 1934 roku[4].
Dyspozycja instrumentu:
| Manuał I | Manuał II | Pedał |
|---|---|---|
| 1. Cornett 4-5 fach | 1. Salicet 8' | 1. Violoncello 8' |
| 2. Rauschquinte 2 2/3' 2' | 2. Vox coelestis 8' | 2. Bassflöte 8' |
| 3. Bordun 16' | 3. Portunal 8' | 3. Violon 16' |
| 4. Oktave 4' | 4. Geigen principal 8' | 4. Subbass 16' |
| 5. Flauto dolce 4' | 5. Violine 4' | 5. Lieblich gedeckt 16' |
| 6. Principal 8' | 6. Flute harm.4' | |
| 7. Gamba 8' | 7. Piccolo 2' | |
| 8. Flöte 8' | 8. Stillgedeckt 16' | |
| 9. Horn 8' |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 249 [dostęp 2012-06-23].
- ↑ Historia kościoła. [dostęp 2013-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 września 2012)].
- ↑ a b Kościół filialny parafii w Wołczynie. [dostęp 2013-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 września 2012)].
- ↑ Wołczyn ( Kościół św. Teresy (kapucynów)) [online], musicamsacram.pl [dostęp 2023-07-17] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Historia kościoła na stronie parafii rzymskokatolickiej w Wołczynie. wolczynparafia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-17)].