Język ogólnopolski: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m lit.
mNie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
|wikisłownik =
|wikisłownik =
}}
}}
'''Język ogólnopolski'''{{Refn|grupa = uwaga|nazwa = nota1|W polskim piśmiennictwie językoznawczym pojawiają się również określenia: „'''polszczyzna standardowa'''”<ref name=bd>{{Cytuj |autor = [[Bogusław Dunaj]] |tytuł = Język mieszkańców Krakowa: Zagadnienia teoretyczne, fonetyka, fleksja |data = 1989 |isbn = 9788301094102 |oclc = 21562910 |miejsce = Kraków |wydawca = Nakł. Uniwersytetu Jagiellońskiego |url = https://books.google.com/books?id=68NKAAAAYAAJ |s = 134}}</ref>, „'''polszczyzna ogólna'''”<ref name=rh>{{Cytuj |tytuł = Criteria to define the standard language: a survey among Polish students | czasopismo = Roczniki Humanistyczne |autor = Dick Smakman |wolumin=47 | numer=6 |data = 1999 |url = https://ojs.tnkul.pl/index.php/rh/article/view/4327 |data dostępu = 2023-10-02 |s=63–85 | kropka = patrz s. 65 |język = en}}</ref>, „'''polszczyzna literacka'''”<ref name=rh />, „'''dialekt literacki'''”<ref name=bd />, „'''polszczyzna kulturalna'''”<ref name=mw />, „'''dialekt kulturalny'''”<ref name=ez>{{Cytuj |autor = Marta Andruszkiewicz |rozdział = Język jako kategoria prawoznawstwa |redaktor = [[Adam Jamróz]], [[Stanisław Bożyk]] |tytuł = Z zagadnień współczesnych społeczeństw demokratycznych |data = 2006 |isbn = 9788389620156 |wydawca = Temida 2 |oclc = 71830039 |miejsce = Białystok |url = https://books.google.com/books?id=-q8UAQAAIAAJ |s=43–62 |kropka=patrz s. 49}}</ref>, przy czym termin „[[język literacki]]” pokrywa się z „[[język ogólny|językiem ogólnym]]” tylko przy szerszym rozumieniu tego pierwszego oznaczenia<ref name=wa>{{Cytuj |autor = Włodzimierz Appel |tytuł = Encyklopedia szkolna: Literatura i nauka o języku |miejsce = Warszawa |oclc = 442535097 |isbn = 8302052205 |data = 1995 |wydawca = Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |url = https://books.google.com/books?id=FKsZAQAAIAAJ |s=246}}</ref>. Również termin „[[język standardowy]]” bywał stosowany przez polskich językoznawców w innym znaczeniu<ref>{{cytuj|url=https://polonica.ijp.pan.pl/index.php/polonica/article/download/111/58/ | autor=[[Ewa Siatkowska]] | tytuł=Standaryzacja po kurpiowsku | czasopismo=Polonica | data=2017 |issn=0137-9712 | wolumin=37 | s=5–12 | doi=10.17651/polon.37.12 }}</ref>.}} – [[język standardowy|standardowa]], kanoniczna [[Język polski#Odmiany|odmiana języka polskiego]], nauczana i promowana w szkołach oraz pełniąca funkcję języka administracji, mediów i literatury<ref name=mw>{{Cytuj |autor = Marcin Wągiel |tytuł = Fonematyka języka polskiego w ujęciu funkcjonalizmu aksjomatycznego |data = 2016 |isbn = 9788024449302 |oclc = 995625885 |miejsce = Ołomuniec |wydawca = Uniwersytet Palackiego w Ołomuńcu |url = https://books.google.com/books?id=O7FEDAAAQBAJ |s=32}}</ref>, wykorzystywana w kontaktach publicznych<ref name=ez />. Używana jest na terenie całej Polski w szerokim spektrum domen życia publicznego i kulturalno-oświatowego<ref name=wa />. Od dialektów i gwar lokalnych odróżnia ją szeroki zasięg geograficzny i wypracowanie funkcjonalne, a także istnienie formalnie prowadzonej [[kodyfikacja (językoznawstwo)|kodyfikacji]]<ref name="hk">{{cytuj|autor=Halina Karaś|rozdział=[http://www.dialektologia.uw.edu.pl/index.php?l1=podstawy-dialektologii&l2=dialekty-i-gwary-a-polszczyzna-mwr Dialekty i gwary ludowe a polszczyzna ogólna]|tytuł=Podstawy dialektologii|praca=Dialekty i gwary polskie|opublikowany=Zakład Historii Języka Polskiego i Dialektologii UW, Towarzystwo Kultury Języka|data dostępu=2019-09-07}}</ref>, zarówno w postaci normy użytkowej (potocznej), jak i wzorcowej<ref>{{Cytuj |autor=Joanna Ginter |tytuł=Rola internetowych poradni językowych w procesie normalizacji pisowni polskiej |wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego |oclc=1019474040 |miejsce=Gdańsk |data=2016 |isbn=978-83-7865-454-4 |s=17–28}}</ref>. Język ogólnopolski stoi w opozycji tak do [[dialekty języka polskiego|dialektów terytorialnych]], jak i do [[socjolekt|odmian wyodrębnionych socjalnie]]<ref name=wa />, ciesząc się większym [[prestiż (socjolingwistyka)|prestiżem społecznym]] niż [[gwara|gwary wiejskie]]<ref>{{Cytuj |autor = Helena Grochola-Szczepanek |tytuł = Język mieszkańców Spisza: płeć jako czynnik różnicujący |data = 2012 |data dostępu = 2023-10-02 |isbn = 978-83-64007-00-2 |miejsce = Kraków |wydawca = Instytut Języka Polskiego PAN |s = 63 |oclc = 842501187 |url = https://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=49559}}</ref><ref name="Multilingual">{{Cytuj |autor r = Justyna Leśniewska; Zygmunt Mazur |rozdział = Polish in Poland and abroad |redaktor = Guus Extra, Durk Gorter |tytuł = Multilingual Europe: Facts and Policies |data = 2008 |miejsce = Berlin |oclc = 232002185 |doi = 10.1515/9783110208351.2.111 |isbn = 978-3-11-020835-1 |wydawca = Walter de Gruyter |s = 111–134 |kropka = patrz s. 114–115 |url = https://books.google.com/books?id=CkIjF7lZwgsC |język = en}}</ref>. Popularnie bywa określany mianem „poprawnej” polszczyzny, nie jest natomiast postrzegany jako [[dialekt]]<ref name=wtad />. W potocznym rozumieniu uchodzi za „czystą” formę języka polskiego, pozbawioną naleciałości gwarowych<ref name=wtad /> lub przeciwstawną wobec dialektów<ref>{{Cytuj |autor r = Krystyna Kułak |rozdział = Linguistic Prescriptivism in Present-Day Poland: The Normative Attitudes of the Speakers of Polish |tytuł = Handbook of the Changing World Language Map |redaktor = Stanley D. Brunn, Roland Kehrein |data = 2020 |data dostępu = 2020-05-26 |s = 2291–2309 |kropka = patrz s. 2302 |doi = 10.1007/978-3-030-02438-3_120 |isbn = 978-3-030-02438-3 |miejsce = Cham |wydawca = Springer International Publishing |język = en}}</ref>.
'''Język ogólnopolski'''{{Refn|grupa = uwaga|nazwa = nota1|W polskim piśmiennictwie językoznawczym pojawiają się również określenia: „'''polszczyzna standardowa'''”<ref name=bd>{{Cytuj |autor = [[Bogusław Dunaj]] |tytuł = Język mieszkańców Krakowa: Zagadnienia teoretyczne, fonetyka, fleksja |data = 1989 |isbn = 9788301094102 |oclc = 21562910 |miejsce = Kraków |wydawca = Nakł. Uniwersytetu Jagiellońskiego |url = https://books.google.com/books?id=68NKAAAAYAAJ |s = 134}}</ref>, „'''polszczyzna ogólna'''”<ref name=rh>{{Cytuj |tytuł = Criteria to define the standard language: a survey among Polish students | czasopismo = Roczniki Humanistyczne |autor = Dick Smakman |wolumin=47 | numer=6 |data = 1999 |url = https://ojs.tnkul.pl/index.php/rh/article/view/4327 |data dostępu = 2023-10-02 |s=63–85 | kropka = patrz s. 65 |język = en}}</ref>, „'''polszczyzna literacka'''”<ref name=rh />, „'''dialekt literacki'''”<ref name=bd />, „'''polszczyzna kulturalna'''”<ref name=mw />, „'''dialekt kulturalny'''”<ref name=ez>{{Cytuj |autor = Marta Andruszkiewicz |rozdział = Język jako kategoria prawoznawstwa |redaktor = [[Adam Jamróz]], [[Stanisław Bożyk]] |tytuł = Z zagadnień współczesnych społeczeństw demokratycznych |data = 2006 |isbn = 9788389620156 |wydawca = Temida 2 |oclc = 71830039 |miejsce = Białystok |url = https://books.google.com/books?id=-q8UAQAAIAAJ |s=43–62 |kropka=patrz s. 49}}</ref>, przy czym termin „[[język literacki]]” pokrywa się z „[[język ogólny|językiem ogólnym]]” tylko przy szerszym rozumieniu tego pierwszego oznaczenia<ref name=wa>{{Cytuj |autor = Włodzimierz Appel |tytuł = Encyklopedia szkolna: Literatura i nauka o języku |miejsce = Warszawa |oclc = 442535097 |isbn = 8302052205 |data = 1995 |wydawca = Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |url = https://books.google.com/books?id=FKsZAQAAIAAJ |s=246}}</ref>. Również termin „[[język standardowy]]” bywał stosowany przez polskich językoznawców w innym znaczeniu<ref>{{cytuj|url=https://polonica.ijp.pan.pl/index.php/polonica/article/download/111/58/ | autor=[[Ewa Siatkowska]] | tytuł=Standaryzacja po kurpiowsku | czasopismo=Polonica | data=2017 |issn=0137-9712 | wolumin=37 | s=5–12 | doi=10.17651/polon.37.12 }}</ref>.}} – polski wzorcowy, [[język standardowy|standardowa]], kanoniczna [[Język polski#Odmiany|odmiana języka polskiego]], nauczana i promowana w szkołach oraz pełniąca funkcję języka administracji, mediów i literatury<ref name=mw>{{Cytuj |autor = Marcin Wągiel |tytuł = Fonematyka języka polskiego w ujęciu funkcjonalizmu aksjomatycznego |data = 2016 |isbn = 9788024449302 |oclc = 995625885 |miejsce = Ołomuniec |wydawca = Uniwersytet Palackiego w Ołomuńcu |url = https://books.google.com/books?id=O7FEDAAAQBAJ |s=32}}</ref>, wykorzystywana w kontaktach publicznych<ref name=ez />. Używana jest na terenie całej Polski w szerokim spektrum domen życia publicznego i kulturalno-oświatowego<ref name=wa />. Od dialektów i gwar lokalnych odróżnia ją szeroki zasięg geograficzny i wypracowanie funkcjonalne, a także istnienie formalnie prowadzonej [[kodyfikacja (językoznawstwo)|kodyfikacji]]<ref name="hk">{{cytuj|autor=Halina Karaś|rozdział=[http://www.dialektologia.uw.edu.pl/index.php?l1=podstawy-dialektologii&l2=dialekty-i-gwary-a-polszczyzna-mwr Dialekty i gwary ludowe a polszczyzna ogólna]|tytuł=Podstawy dialektologii|praca=Dialekty i gwary polskie|opublikowany=Zakład Historii Języka Polskiego i Dialektologii UW, Towarzystwo Kultury Języka|data dostępu=2019-09-07}}</ref>, zarówno w postaci normy użytkowej (potocznej), jak i wzorcowej<ref>{{Cytuj |autor=Joanna Ginter |tytuł=Rola internetowych poradni językowych w procesie normalizacji pisowni polskiej |wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego |oclc=1019474040 |miejsce=Gdańsk |data=2016 |isbn=978-83-7865-454-4 |s=17–28}}</ref>. Język ogólnopolski stoi w opozycji tak do [[dialekty języka polskiego|dialektów terytorialnych]], jak i do [[socjolekt|odmian wyodrębnionych socjalnie]]<ref name=wa />, ciesząc się większym [[prestiż (socjolingwistyka)|prestiżem społecznym]] niż [[gwara|gwary wiejskie]]<ref>{{Cytuj |autor = Helena Grochola-Szczepanek |tytuł = Język mieszkańców Spisza: płeć jako czynnik różnicujący |data = 2012 |data dostępu = 2023-10-02 |isbn = 978-83-64007-00-2 |miejsce = Kraków |wydawca = Instytut Języka Polskiego PAN |s = 63 |oclc = 842501187 |url = https://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=49559}}</ref><ref name="Multilingual">{{Cytuj |autor r = Justyna Leśniewska; Zygmunt Mazur |rozdział = Polish in Poland and abroad |redaktor = Guus Extra, Durk Gorter |tytuł = Multilingual Europe: Facts and Policies |data = 2008 |miejsce = Berlin |oclc = 232002185 |doi = 10.1515/9783110208351.2.111 |isbn = 978-3-11-020835-1 |wydawca = Walter de Gruyter |s = 111–134 |kropka = patrz s. 114–115 |url = https://books.google.com/books?id=CkIjF7lZwgsC |język = en}}</ref>. Popularnie bywa określany mianem „poprawnej” polszczyzny, nie jest natomiast postrzegany jako [[dialekt]]<ref name=wtad />. W potocznym rozumieniu uchodzi za „czystą” formę języka polskiego, pozbawioną naleciałości gwarowych<ref name=wtad /> lub przeciwstawną wobec dialektów<ref>{{Cytuj |autor r = Krystyna Kułak |rozdział = Linguistic Prescriptivism in Present-Day Poland: The Normative Attitudes of the Speakers of Polish |tytuł = Handbook of the Changing World Language Map |redaktor = Stanley D. Brunn, Roland Kehrein |data = 2020 |data dostępu = 2020-05-26 |s = 2291–2309 |kropka = patrz s. 2302 |doi = 10.1007/978-3-030-02438-3_120 |isbn = 978-3-030-02438-3 |miejsce = Cham |wydawca = Springer International Publishing |język = en}}</ref>.


Polszczyzna standardowa nie jest bytem w pełni jednolitym, gdyż może przybierać różne formy ukształtowania stylistycznego, odpowiadające spełnianym przez nią funkcjom<ref name=hk />. Ponadto w kodyfikacji języka ogólnopolskiego wyróżnia się dwa warianty fonetyczne polszczyzny, jakimi są [[wymowa warszawska]] oraz [[wymowa krakowsko-poznańska]]<ref name=mw />. Standard ogólnopolski uformował się w wyniku długotrwałych procesów rozwojowych i świadomych działań, początkowo czerpiąc z zasobów gwarowych (najpierw wielkopolskiego i małopolskiego, później mazowieckiego i kresowego), ale ostatecznie wytwarzając również elementy niespotykane w dialektach lokalnych<ref name=hk />.
Polszczyzna standardowa nie jest bytem w pełni jednolitym, gdyż może przybierać różne formy ukształtowania stylistycznego, odpowiadające spełnianym przez nią funkcjom<ref name=hk />. Ponadto w kodyfikacji języka ogólnopolskiego wyróżnia się dwa warianty fonetyczne polszczyzny, jakimi są [[wymowa warszawska]] oraz [[wymowa krakowsko-poznańska]]<ref name=mw />. Standard ogólnopolski uformował się w wyniku długotrwałych procesów rozwojowych i świadomych działań, początkowo czerpiąc z zasobów gwarowych (najpierw wielkopolskiego i małopolskiego, później mazowieckiego i kresowego), ale ostatecznie wytwarzając również elementy niespotykane w dialektach lokalnych<ref name=hk />.

Wersja z 16:38, 8 maj 2024

Język ogólnopolski
Obszar

Polska

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Organ regulujący Rada Języka Polskiego
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język ogólnopolski[a] – polski wzorcowy, standardowa, kanoniczna odmiana języka polskiego, nauczana i promowana w szkołach oraz pełniąca funkcję języka administracji, mediów i literatury[3], wykorzystywana w kontaktach publicznych[4]. Używana jest na terenie całej Polski w szerokim spektrum domen życia publicznego i kulturalno-oświatowego[5]. Od dialektów i gwar lokalnych odróżnia ją szeroki zasięg geograficzny i wypracowanie funkcjonalne, a także istnienie formalnie prowadzonej kodyfikacji[7], zarówno w postaci normy użytkowej (potocznej), jak i wzorcowej[8]. Język ogólnopolski stoi w opozycji tak do dialektów terytorialnych, jak i do odmian wyodrębnionych socjalnie[5], ciesząc się większym prestiżem społecznym niż gwary wiejskie[9][10]. Popularnie bywa określany mianem „poprawnej” polszczyzny, nie jest natomiast postrzegany jako dialekt[11]. W potocznym rozumieniu uchodzi za „czystą” formę języka polskiego, pozbawioną naleciałości gwarowych[11] lub przeciwstawną wobec dialektów[12].

Polszczyzna standardowa nie jest bytem w pełni jednolitym, gdyż może przybierać różne formy ukształtowania stylistycznego, odpowiadające spełnianym przez nią funkcjom[7]. Ponadto w kodyfikacji języka ogólnopolskiego wyróżnia się dwa warianty fonetyczne polszczyzny, jakimi są wymowa warszawska oraz wymowa krakowsko-poznańska[3]. Standard ogólnopolski uformował się w wyniku długotrwałych procesów rozwojowych i świadomych działań, początkowo czerpiąc z zasobów gwarowych (najpierw wielkopolskiego i małopolskiego, później mazowieckiego i kresowego), ale ostatecznie wytwarzając również elementy niespotykane w dialektach lokalnych[7].

Język ogólnopolski zdominował polską praktykę komunikacyjną, będąc stosowanym we wszystkich kontekstach językowych na terenie Polski[13]. O ile gwary tradycyjne zachowały się w środowiskach wiejskich i małomiasteczkowych[13], to wśród pokolenia młodego i średniego rozpowszechniły się formy polszczyzny zbliżone do języka standardowego[11]. Na ten szczególny stan języka polskiego wpłynęły masowe migracje ludności[14] i powojenne dążności do rugowania różnic dialektalnych, a także wprowadzenie polszczyzny standardowej jako języka nauczania, które przyczyniło się do jej ekspansji[13]. Ponadto, w związku z przekonaniem o zachodzącej degradacji języka, w Polsce panują zadomowione postawy purystyczne i normatywne, nastawione na homogenizację polszczyzny i przyznawanie pierwszeństwa językowi standardowemu[15][16]. Stanisław Dubisz sugeruje, że zachowane różnice regionalne będą ulegały zanikowi, a triada „język standardowy – kody mieszane – gwary ludowe” zostanie ostatecznie zastąpiona przez podział „język standardowy – kody mieszane”[10].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W polskim piśmiennictwie językoznawczym pojawiają się również określenia: „polszczyzna standardowa”[1], „polszczyzna ogólna”[2], „polszczyzna literacka”[2], „dialekt literacki”[1], „polszczyzna kulturalna”[3], „dialekt kulturalny”[4], przy czym termin „język literacki” pokrywa się z „językiem ogólnym” tylko przy szerszym rozumieniu tego pierwszego oznaczenia[5]. Również termin „język standardowy” bywał stosowany przez polskich językoznawców w innym znaczeniu[6].

Przypisy

  1. ↑ a b Bogusław Dunaj, Język mieszkańców Krakowa: Zagadnienia teoretyczne, fonetyka, fleksja, Kraków: Nakł. Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1989, s. 134, ISBN 978-83-01-09410-2, OCLC 21562910.
  2. ↑ a b Dick Smakman, Criteria to define the standard language: a survey among Polish students, „Roczniki Humanistyczne”, 47 (6), 1999, s. 63–85 [dostęp 2023-10-02] (ang.), patrz s. 65.
  3. ↑ a b c Marcin Wągiel, Fonematyka języka polskiego w ujęciu funkcjonalizmu aksjomatycznego, Ołomuniec: Uniwersytet Palackiego w Ołomuńcu, 2016, s. 32, ISBN 978-80-244-4930-2, OCLC 995625885.
  4. ↑ a b Marta Andruszkiewicz, Język jako kategoria prawoznawstwa, [w:] Adam Jamróz, Stanisław Bożyk (red.), Z zagadnień współczesnych społeczeństw demokratycznych, Białystok: Temida 2, 2006, s. 43–62, ISBN 978-83-89620-15-6, OCLC 71830039, patrz s. 49.
  5. ↑ a b c Włodzimierz Appel, Encyklopedia szkolna: Literatura i nauka o języku, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995, s. 246, ISBN 83-02-05220-5, OCLC 442535097.
  6. ↑ Ewa Siatkowska, Standaryzacja po kurpiowsku, „Polonica”, 37, 2017, s. 5–12, DOI: 10.17651/polon.37.12, ISSN 0137-9712.
  7. ↑ a b c Dialekty i gwary ludowe a polszczyzna ogólna, [w:] Halina Karaś, Podstawy dialektologii, [w:] Dialekty i gwary polskie, Zakład Historii Języka Polskiego i Dialektologii UW, Towarzystwo Kultury Języka [dostęp 2019-09-07].
  8. ↑ Joanna Ginter, Rola internetowych poradni językowych w procesie normalizacji pisowni polskiej, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2016, s. 17–28, ISBN 978-83-7865-454-4, OCLC 1019474040.
  9. ↑ Helena Grochola-Szczepanek, Język mieszkańców Spisza: płeć jako czynnik różnicujący, Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2012, s. 63, ISBN 978-83-64007-00-2, OCLC 842501187 [dostęp 2023-10-02].
  10. ↑ a b Justyna Leśniewska, Zygmunt Mazur, Polish in Poland and abroad, [w:] Guus Extra, Durk Gorter (red.), Multilingual Europe: Facts and Policies, Berlin: Walter de Gruyter, 2008, s. 111–134, DOI: 10.1515/9783110208351.2.111, ISBN 978-3-11-020835-1, OCLC 232002185 (ang.), patrz s. 114–115.
  11. ↑ a b c Anna Berlińska, Teaching Mother Tongue Polish, [w:] Witold Tulasiewicz, Anthony Adams (red.), Teaching the Mother Tongue in a Multilingual Europe, London–New York: Continuum, 2005, s. 163–173, ISBN 978-0-8264-7027-0, OCLC 232292774 (ang.), patrz s. 166.
  12. ↑ Krystyna Kułak, Linguistic Prescriptivism in Present-Day Poland: The Normative Attitudes of the Speakers of Polish, [w:] Stanley D. Brunn, Roland Kehrein (red.), Handbook of the Changing World Language Map, Cham: Springer International Publishing, 2020, s. 2291–2309, DOI: 10.1007/978-3-030-02438-3_120, ISBN 978-3-030-02438-3 [dostęp 2020-05-26] (ang.), patrz s. 2302.
  13. ↑ a b c Tomasz Kamusella, Na marginesie pierwszego tomu „Słownika gwar śląskich”, „Przegląd Zachodni”, nr 3, 2002, s. 159–172 [dostęp 2023-10-02], patrz s. 160.
  14. ↑ Oscar E. Swan: A grammar of contemporary Polish. Bloomington, Ind.: Slavica, 2002, s. 5. ISBN 0-89357-296-9. OCLC 50064627. (ang.).
  15. ↑ Ernst Håkon Jahr, Karol Janicki, The function of the Standard variety: a contrastive study of Norwegian and Polish, „International Journal of the Sociology of Language”, 1995 (115), 1995, s. 25–46, DOI: 10.1515/ijsl.1995.115.25, ISSN 1613-3668 [dostęp 2023-10-02] (ang.), patrz s. 41.
  16. ↑ Peter Trudgill, Jeffrey Harling and Csaba Pléh (eds) When East met West: Sociolinguistics in the former Socialist Bloc (recenzja), „Multilingua”, 19 (1–2), Language contact in East-Central Europe, Mouton Publishers, 2000, s. 190–195, DOI: 10.1515/mult.2000.19.1-2.169, ISSN 1613-3684 (ang.), patrz s. 193.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Język_ogólnopolski&oldid=73733471”