Wojciech Sosiński (1872–1934)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Sosiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1872
Lubomierz

Data i miejsce śmierci

27 września 1934
Siemianowice Śląskie

Poseł do Reichstagu
Okres

od 1912
do 1918

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 1919
do 1922

Przynależność polityczna

Narodowo-Chrześcijański Klub Robotniczy

Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1924
do 1927

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji

Poseł III kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres

od 1930
do 1934

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Wojciech Sosiński (ur. 3 kwietnia 1872 w Lubomierzu, zm. 27 września 1934 w Siemianowicach Śląskich) – polski działacz związkowy i polityczny, poseł do Reichstagu w latach 1912-1918, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz I i II kadencji w II RP z ramienia Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji, poseł na Sejm Śląski III kadencji[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pogrzeb Wojciecha Sosińskiego w Siemianowicach Śląskich

Ukończył szkołę powszechną w Sowinie oraz kurs ekonomiczno-społeczny. W młodości wyjechał do Berlina, gdzie pracował w fabryce. Następnie udał się do Westfalii, gdzie pracował jako górnik i hutnik[1]. Był jednym z założycieli Towarzystwa Robotników Polskich[1]. W latach 1905-1913 był prezesem Zarządu Głównego Zjednoczenia Zawodowego Polskiego w Niemczech. Był posłem polskiej frakcji Reichstagu w latach 1912-1916 oraz (wskutek wojny) 1916-1918 z okręgu Katowice-Zabrze.

W latach 1918-1921 był przedstawicielem ludności Górnego Śląska w Naczelnej Radzie Ludowej w Poznaniu. W czasie III powstania śląskiego pracował w cywilnej administracji przy władzach powstańczych[1]. Po wojnie poseł na Sejm Ustawodawczy (1919–1922) przynależący do Narodowo-Chrześcijańskiego Klubu Robotniczego. Pracował w komisji skarbowo-budżetowej. W 1921 roku wystąpił z inicjatywą budowy Uniwersytetu Śląskiego. W 1924 roku został posłem I kadencji Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zastępując Bolesława Ignacego Sikorskiego. W 1930 roku odnowił mandat poselski z listy nr 37 (Polski Blok Chrześcijańsko-Demokratyczny) w okręgu nr 39 (Katowice). W 1930 roku został posłem Sejmu Śląskiego III kadencji[1].

Zmarł 27 września 1934 roku w Siemianowicach Śląskich. Po jego śmierci opróżniony mandat Sejmu Śląskiego objął Stefan Giebel. Został pochowany z honorami na cmentarzu w Siemianowicach Śląskich.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Walentego i Marianny[2]. Ożenił się z Pelagią z Taczkowskich. Miał 4 córki: Cecylię, Helenę, Witosławę i Stanisławę oraz 4 synów: Józefata, Mieczysława, Władysława i Zdzisława. Dwaj ostatni zginęli w obozie zagłady Auschwitz-Birkenau[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Parlamentarzyści - Wojciech Sosiński [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2024-05-26].
  2. Wielka Genealogia Minakowskiego - M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-05-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]