Wodorowinian potasu
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
KC4H5O6 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
188,177 g/mol | ||||||||||||||||||
| Wygląd |
biały lub prawie biały, krystaliczny proszek lub bezbarwne, lekko matowe kryształy[1] | ||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||
Wodorowinian potasu (także kwaśny winian potasu, kamień winny albo tartarus) – sól kwasu winowego. Słabo rozpuszczalny w wodzie i alkoholu. Ma działanie przeczyszczające. Jest uważany za nieszkodliwy.
Powstaje przy fermentacji lub podczas leżakowania wina, osadzając się w kadziach i beczkach. Może więc występować zarówno w młodych, jak i starych rocznikach, będąc oznaką, że wino jest „żywe”. Przybiera postać małych kryształów, wyglądających jak kryształy cukru albo okruchy szkła, które nie wpływają na smak[2][3].
W życiu codziennym znany jest jako składnik proszku do pieczenia, w którym wymieszany z sodą oczyszczoną pełni rolę regulatora kwasowości. Używany jest także jako naturalny przeciwutleniacz pochodzenia roślinnego oznaczony kodem E 336[4].
-
Kamień winny w czerwonym winie -
Kamień winny w białym winie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
- ↑ Słowniczek pojęć podstawowych związanych z winiarstwem, miodosytnictwem i nalewkami [online], Stowarzyszenie Winiarzy i Miodosytników Polskich [zarchiwizowane z adresu 2006-11-08].
- ↑ Winny kamień [online], Vinařství Žídek.
- ↑ Składniki E. Antyutleniacze [online], Onet [zarchiwizowane z adresu 2006-05-03].
