Eugeniusz Kazimirowski
_autoportrait.jpg) autoportret | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 listopada 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 września 1939 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
| Odznaczenia | |
| |
Eugeniusz Marcin Kazimirowski (ur. 11 listopada 1873 w Wygnance, zm. 23 września 1939 w Białymstoku[1]) – polski malarz, twórca pierwszego obrazu Jezusa Miłosiernego[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Augusta i Marii z Kossakowskich. W latach 1892–1897 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 18 maja 1897 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Johanna Caspara Hertericha, później odbył podróże artystyczne po Francji i Włoszech. Był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich w Czortkowie, POW w Wilnie[3]. Do 1914 mieszkał w Krakowie. Często wyjeżdżał podejmując się prac zarobkowych, m.in. w Wilnie i we Lwowie. Letnie miesiące spędzał w wiejskich posiadłościach u przyjaciół na Ukrainie i na Wileńszczyźnie, malując pejzaże i portrety. Od 1915 był wieloletnim nauczycielem seminarium nauczycielskiego w Wilnie i dekoratorem teatralnym w Teatrze Wielkim i Teatrze Polskim w Wilnie[4].
Bardzo aktywny twórczo, ze szczególnym upodobaniem malował portrety i pejzaże, obrazy religijne i kościelne polichromie, ale też zatrudniał się jako dekorator teatralny. Dużą popularnością cieszyły się jego widoki Wilna. Był też E. Kazimirowski działaczem Wileńskiego Towarzystwa Krajoznawczego, które miało swą siedzibę w klasztornym skrzydle kościoła św. Michała. Pracownia i niewielkie mieszkanie artysty mieściły się przy ul. Rasų 6 (obecnie nr 4 a). Drugą część budynku zajmował ksiądz Michał Sopoćko, spowiednik Siostry Faustyny, która od 1933 r. przebywała w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia na Antokolu. W 1934 r. w pracowni E. Kazimirowskiego powstał pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego „Jezu ufam Tobie”. Ksiądz Michał Sopoćko poprosił artystę o pomoc w malarskim zrealizowaniu widzeń Faustyny[5][6][7].
Od 1936 mieszkał w Białymstoku. W grudniu 1937 r. wziął udział w wystawie zbiorowej plastyków białostockich zorganizowanej w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej, na której wystawił 85 prac: pejzaży, pasteli i kompozycji religijnych. 21 marca 1939 r. został prezesem Zarządu Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Białymstoku.[8] Pełnił funkcję dyrektora Związku Propagandy Turystycznej[3]. Cały dorobek białostocki Kazimirowskiego zaginął po jego śmierci w 1939. Dorobek malarski pozostawiony w Krakowie i we Lwowie zaginął w czasie II wojny światowej. Zachowało się tylko kilka obrazów z okresu wileńskiego.
Kazimirowski postrzegany jest jako przedstawiciel konserwatywnej szkoły malarstwa. Ukazywał sztukę "starą, bardzo staranną w rysunku i bardzo ostrożną w kolorze". W obrazach Kazimirowskiego "odbijały się czasy przedimpresjonistyczne", m.in. w obrazie przedstawiającym widok na wieżę białostockiej fary, namalowanym w połowie 1937 roku, z pierwotnym tytułem "Lato", następnie zmienionym na "Weranda w pałacu Branickich", który trafił do zbiorów prezydenta Białegostoku Seweryna Nowakowskiego.[9]
Zgodnie z zapisem w kościelnej księdze zgonów parafii farnej w Białymstoku, zmarł 23 września 1939 roku, z powodu zapalenia płuc. Został pochowany dwa dni później, 25 września 1939 roku, na cmentarzu parafialnym, w centralnej części cmentarza[10].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ biografia, Altius
- ↑ Zbigniew Łaszcz, Msza św. w intencji E. Kazimirowskiego - twórcy obrazu Jezusa Miłosiernego [online], 19 września 2022 [dostęp 2022-10-13].
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 135. [dostęp 2021-07-30].
- ↑ faustyna.eu: MALARZ MARCIN EUGENIUSZ KAZIMIROWSKI. [dostęp 2012-09-30]. (pol.).
- ↑ Wilnoteka, Wystawa "Eugeniusz Kazimirowski. Wilno-Białystok" [online].
- ↑ gloria.tv: Obraz „Jezus Miłosierny” Eugeniusza Kazimirowskiego. [dostęp 2012-09-30]. (pol.).
- ↑ Catherine Odell: Faustina: The Apostle of Divine Mercy. Huntington, Ind. : Our Sunday Visitor, Inc., 1998, s. 86. ISBN 0-87973-923-1.
- ↑ Leonard Drożdżewicz, Odkrywając Eugeniusza Kazimirowskiego, „Znad Wilii”, nr 4(96), 2023, s. 51-52 (pol.).
- ↑ Redakcja, Eugeniusz Kazimirowski. Znany malarz i krajoznawca [online], Kurier Poranny, 20 lipca 2014 [dostęp 2023-11-30] (pol.).
- ↑ Biskup Henryk Ciereszko, biskup pomocniczy archidiecezji białostockiej, biograf bł. ks. Michała Sopoćki w rozmowie z Grzegorzem Górnym, NASZ WYWIAD, https://wpolityce.pl/kosciol/496331-nasz-wywiadczy-eugeniusz-kazimirowski-popelnil-samobojstwo
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Księga immatrykulacyjna Akademii Monachijskiej
- Grafiki w zbiorach Biblioteki Narodowej – Polona.pl