Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia NMP
w Polanicy-Zdroju
490/1400/WŁ z dnia 7.03.1994
kościół parafialny
Ilustracja
Widok kościoła od południa
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Polanica-Zdrój

Adres

Kamienna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie Polanicy-Zdroju
Mapa konturowa Polanicy-Zdroju, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Polanicy-Zdroju”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Polanicy-Zdroju”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Polanicy-Zdroju”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Polanicy-Zdroju”
Ziemia50°24′21″N 16°30′37″E/50,405833 16,510278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Widok kościoła od zachodu

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju – najstarsza w mieście świątynia katolicka, położona w jego centrum. Jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wcześniej, w 1650, w pobliżu dworu należącego do jezuitów z Kłodzka, na miejscu, gdzie obecnie stoi kościół, wznieśli oni drewnianą kaplicę[1]. Służyła ona przyjezdnym i tutejszym katolikom, należącym do parafii w Szalejowie Górnym[2]. W miarę rozwoju miejscowego uzdrowiska liczba mieszkańców Polanicy oraz kuracjuszy uległa znacznemu zwiększeniu, co spowodowało konieczność wzniesienia nowej świątyni[3].

Obecny kościół został wybudowany w latach 1911–1912 jako kościół filialny, z cegły, w stylu neobarokowym. Inicjatywę budowy podjął ówczesny proboszcz szalejowski ks. Paul Theuner. Plac pod budowę kościoła ofiarował wikariusz katedralny z Wrocławia, ks. Freund. Z kolei świątynię zbudował mistrz murarski Andreas Ernst z Kłodzka, według projektu wrocławskiego architekta Ludwiga Schneidera[3][4]. Jej uroczystego poświęcenia dokonał biskup pomocniczy praski Wenzel Frind(inne języki), 8 lipca 1912[3].

1 października 1923 r. świątynia stała się głównym kościołem nowo powstałej parafii polanickiej[5].

Dzięki położeniu na Klasztornej Górze obiekt jest dobrze widoczny zarówno z miasta, jak i z drogi krajowej nr 8/E67[6].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół Wniebowzięcia NMP jest budowlą jednonawową z jedną wieżą, wybudowany w stylu neobarokowym z elementami secesyjnymi, z bogato dekorowanymi elewacjami, w tym zwłaszcza szczytami[7].

Ołtarz główny został wykonany z drewna sosnowego i lipowego. Jest on dziełem Zrzeszenia Warsztatów Stolarskich z Nysy. Tam też wykonano ołtarze boczne oraz jeden z konfesjonałów. Drugi z nich został wykonany w 1938 przez stolarza Wagnera z Kłodzka. Chrzcielnicę wykonał jeden z wychowanków tutejszego sierocińca, lądecki rzeźbiarz Klein. Stacje Drogi Krzyżowej malowane są na blasze, a ramy do nich wykonał rzeźbiarz z Nysy – Fischer[8].

Obrazy ołtarzowe oraz Drogi Krzyżowej, a także freski na sufitach zostały namalowane przez Oswalda Völkela(inne języki) z Monachium, artysty pochodzącego z ziemi kłodzkiej. Witraże w oknach wykonano według projektu malarza Lercha z Düsseldorfu, a ich fundatorami byli miejscowi parafianie[2].

W kościele znajduje się łaskami słynący Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy ze Stanisławowa. Przed II wojną światową umieszczony był w ołtarzu głównym tamtejszego kościoła gimnazjalnego. Trafił do Polanicy w 1946 r., kiedy tutejszą parafię objął ks. Marian Barg ze Stanisławowa. W 2013 w kościele ustanowiono sanktuarium NMP Nieustającej Pomocy[9].

Organy[edytuj | edytuj kod]

Organy zbudował w 1912 Franz Lux, organmistrz z Lądka Zdroju. Powstały one w dwa lata po ukończeniu budowy kościoła, który tak samo jak prospekt organów utrzymany jest w stylu neobarokowym[2]. Organy w 2002 były remontowane przez Marka Mikonowicza[10].

Corocznie od maja do września z inicjatywy prof. Andrzeja Chorosińskiego w kościele są organizowane koncerty muzyki kameralnej i organowej[11].

Dyspozycja organów
Manuał I Manuał II Pedał
17. Mixtur 3 fach 11. Super oct 2'* 6. Cello 8'
18. Oktave 4' 12. Flauto travers 4' 7. Subbass 16'
19. Hohlflöte 8' 13. Fugara 4' 8. Violon 16'
20. Gemshorn 8' 14. Rohrflöte 8'
21. Gambe 8' 15. Salicional 8'
22. Principal 8' 16. Geigen principal 8'
23. Bordun 16'

Dzwony[edytuj | edytuj kod]

Dzwony z 1912 r. wykonane w firmie Bierling z Drezna otrzymały imiona: Paweł, Maria i Józef. Do dnia dzisiejszego zachował się tylko ten ostatni. Zegar na wieży kościelnej został ufundowany przez Franza Wittwera, miejscowego fabrykanta i właściciela huty szkła[8]. Dzwony kościoła pw. Wniebowzięcia NMP były trzykrotnie fundowane (w latach 1912, 1927, 2006) i dwukrotnie konfiskowane w czasie wojen (1917, 1942) na cele przemysłu zbrojeniowego[3]. Po raz trzeci dzwony ufundowano w 2006 r.[6] W 1927 dzwony zostały wykonane przez firmę Gebrüder Ulrich w Apoldzie[8], w 2006 w Ludwisarni Felczyńskich z Taciszowa[12].

Obecne dzwony na wieży
Imię Waga (kg) Ton Rok odlania Odlewnia
Mały dzwon Maryja 220 kg cis” 2006 Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów
Średni dzwon Józef 285 kg h’ 1912 Albert Bierling, Drezno
Duży dzwon św. Jerzy 420 kg a’ 2006 Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów
Największy dzwon św. Ignacy 700 kg g’ 2005 Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t. 15, Wrocław 1994, s. 351.
  2. ↑ a b c Georg Wenzel: Historia kościoła i parafii katolickiej w Polanicy Zdroju. W: Henryk Grzybowski, Georg Wenzel: Polanica Zdrój wczoraj i dziś. T. 1: Księga pamiątkowa 1347–1946. Nowa Ruda-Polanica Zdrój: Wyd. Maria, Towarzystwo Miłośników Polanicy, 2006, s. 371. ISBN 978-83-88842-95-5. OCLC 836320119.
  3. ↑ a b c d Henryk Grzybowski. Historia cmentarza w Polanicy-Zdroju do 1945 r.. „Ziemia Kłodzka”. 2022 (321–323). s. 45. Teresa Bazała. (pol.). 
  4. ↑ Informacja na oficjalnej stronie parafii WNMP w Polanicy-Zdroju. parafiawnmp.polanica.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-07)]. (kopia z Internet Archive).
  5. ↑ Informacje Świdnickiej Kurii Biskupiej.
  6. ↑ a b Henryk Grzybowski. Kilka słów o „Altheider Weihnachtsbrief”. „Ziemia Kłodzka”. 2017 (nr 280–281, listopad–grudzień 2017), s. 20, grudzień 2017. Wydawnictwo „Ziemia Kłodzka”. ISSN 1234-9208. (pol.). 
  7. ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 351.
  8. ↑ a b c Georg Wenzel: Historia kościoła i parafii katolickiej w Polanicy Zdroju. W: Henryk Grzybowski, Georg Wenzel: Polanica Zdrój wczoraj i dziś. T. 1: 1347–1946. Nowa Ruda–Polanica Zdrój: Towarzystwo Miłośników Polanicy, Wydawnictwo Maria, 2006, s. 371–383. ISBN 978-83-88842-95-5.
  9. ↑ Sanktuarium. Intronizacja relikwii.
  10. ↑ Organy – Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], www.organy.pro [dostęp 2021-09-15].
  11. ↑ Informacja na stronie miasta Polanicy-Zdroju. polanica.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)].
  12. ↑ Antoni Kopacz. Nowe dzwony w Kościele pw. WNMP. „Nieregularnik Polanicki”. 2006 (nr 1(10)), s. 13–14, czerwiec 2006. Towarzystwo Miłośników Polanicy. ISSN 1732-470X. (pol.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Polanicy-Zdroju&oldid=71500189”