Kościół św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej

Kościół św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej

A-364/78 z dnia 17 października 1978
kościół parafialny
Kościół św. Bartłomieja
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Poręba Wielka
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej
Wezwanie	św. Bartłomieja
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno
Położenie na mapie gminy wiejskiej Oświęcim Kościół św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej
Położenie na mapie Polski Kościół św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej
Położenie na mapie powiatu oświęcimskiego Kościół św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej
50°00′30,0″N 19°16′58,6″E

Kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej – zabytkowy, drewniany kościół parafialny parafii św. Bartłomieja w Porębie Wielkiej. Wybudowany w na początku XVI wieku, w 1644 dobudowano wieżę. Do dziś zachował swój niewiele odtąd zmieniony wygląd. Znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.

Architektura

Kościół jest orientowany, wybudowany w architekturze późnogotyckiej. Trójbocznie zamknięte prezbiterium oraz znacznie szersza i dłuższa oraz nieco wyższa nawa na planie prostokąta są konstrukcji zrębowej, częściowo oszalowane deskami o ciemnej barwie, pobite gontem, przykryte są dwuspadowym, dwukalenicowy blaszanym dachem. Do ścian kościoła przylegają dookolne otwarte soboty, a od północy do prezbiterium zakrystia. Wieża jest konstrukcji słupowej, posiada izbicę a zwieńczona jest cebulastym ostrosłupowym hełmem.

W otoczeniu znajduje się kaplica urządzona w wysuszonym pniu starego drzewa przykrytym gontowym daszkiem.

Wnętrze

Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w ołtarzu głównym

Wnętrze nakryte jest płaskimi stropami z zaskrzynieniami. Późnogotyckie portale wejściowe do nawy od południa i do zakrystii wycięte są w tzw. ośli grzbiet. Wnętrze pomalowane jest młodopolską polichromią. Na ścianach wymalowane są figury nawiązujące do Starego Testamentu, a na stropie przedstawiają sceną koronowania Matki Bożej w otoczeniu polskich świętych oraz umierającego powstańca od którego odlatuje orzeł dzierżący miecz, co jest alegorią Polski. Znajdujący się pomiędzy nawą a prezbiterium łuk tęczy jest półkolisty, wyprofilowany i nadwieszony na kroksztynach. Ołtarz główny z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, dwa boczne ołtarze oraz ambona są rokokowe, z końca XVIII wieku. Rokokowy jest również prospekt organowy z XVIII wieku, zaś chrzcielnica jest klasycystyczna. W przyziemiu wieży znajdują się liczne feretrony, m.in. przedstawiający Matkę Bożą ze scenami z żywota jej i Chrystusa. Obok nich wisi obraz Koronacji Matki Bożej.

Bibliografia

• Magdalena Michniewska, Artur Michniewski, Marta Duda, Sebastian Wypych: Kościoły drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2006, s. 38-39. ISBN 83-89188-43-0.