Przejdź do zawartości

Éric Ciotti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Éric Ciotti
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1965
Nicea

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Instytut Nauk Politycznych w Paryżu

Éric Ciotti (ur. 28 września 1965 w Nicei[1]) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, przewodniczący Republikanów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał w Nicei licencjat z nauk ekonomicznych, a w 1988 ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu[1]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. W 2002 z ugrupowaniem tym współtworzył Unię na rzecz Ruchu Ludowego, w 2015 przekształconą w partię Republikanie. Był asystentem deputowanego Christiana Estrosiego i członkiem gabinetu prezydenta regionu PACA Jeana-Claude’a Gaudina[2]. W latach 2003–2007 był dyrektorem gabinetu Christiana Estrosiego[3].

W 2007 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego[4]. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach w 2012, 2017 i 2022[4]. W 2008 pełnił funkcję pierwszego zastępcy mera Nicei, a w latach 2008–2017 kierował administracją departamentu Alpy Nadmorskie[3].

W ramach Republikanów określany jako przedstawiciel prawicowego skrzydła partii[5]. Ubiegał się o nominację prezydencką do wyborów w 2022, przegrywając w grudniu 2021 w drugiej turze prawyborów z Valérie Pécresse[6]. Powołał też własny ruch polityczny wewnątrz LR pod nazwą „A droite”[7]. W grudniu 2022 został wybrany na nowego przewodniczącego Republikanów[8].

W czerwcu 2024, wkrótce po wyborach europejskich (w których jego partia odnotowała słaby wynik) i rozpisaniu nowych wyborów parlamentarnych, zadeklarował publicznie zawarcie porozumienia wyborczego ze skrajnie prawicowym Zjednoczeniem Narodowym. Od koncepcji tej odcięli się niemal wszyscy najważniejsi politycy Republikanów, a jej sformułowanie doprowadziło do kryzysu w partii[9]. Kierownictwo formacji podjęło w kolejnych dniach dwie decyzje o wykluczeniu Érica Ciottiego; ten odwołał się do sądu, który wstrzymał ich wykonanie, co pozwoliło politykowi pozostać na zajmowanej funkcji przewodniczącego[10]. Ostatecznie Éric Ciotti przedstawił listę około 60 kandydatów uzgodnionych ze Zjednoczeniem Narodowym, z których mniej niż połowa była członkami Republikanów i wśród których poza nim znalazł się tylko jeden deputowany z około 60 posłów LR zakończonej kadencji[11]. Kandydaci ci zostali w procedurze wyborczej zaklasyfikowani pod szyldem „unii skrajnej prawicy”[12]. Jednocześnie komisja nominacyjna Republikanów (kontrolowana przez przeciwników przewodniczącego partii) stworzyła własne listy wyborcze[13]. Ostatecznie sam Éric Ciotti utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b M. Éric Ciotti. lesbiographies.com. [dostęp 2022-12-12]. (fr.).
  2. Éric Ciotti. voici.fr. [dostęp 2022-12-12]. (fr.).
  3. a b Présidentielle 2022: la biographie d'Éric Ciotti. lefigaro.fr, 13 października 2021. [dostęp 2022-12-12]. (fr.).
  4. a b M. Éric Ciotti. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2022-12-12]. (fr.).
  5. Lauren Chadwick: Valerie Pecresse and Eric Ciotti vie for French right-wing presidential nomination. euronews.com, 23 lutego 2022. [dostęp 2022-12-12]. (ang.).
  6. In first, French conservatives pick a woman as presidential candidate. euronews.com, 4 grudnia 2021. [dostęp 2022-12-12]. (ang.).
  7. Anthony Berthelier: Primaire LR: Ciotti critique Pécresse au lendemain de sa victoire. huffingtonpost.fr, 5 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-12]. (fr.).
  8. Emmanuel Galiero, Marion Mourgue: Éric Ciotti remporte la présidence des Républicains. lefigaro.fr, 11 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-12]. (fr.).
  9. Victor Boiteau: Législatives anticipées: Ciotti tend la main au RN et plonge la droite dans le chaos. lefigaro.fr, 11 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-08]. (fr.).
  10. Court suspends French right-wing leader Ciotti's expulsion from party. lemonde.fr, 14 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-08]. (ang.).
  11. Alexandre Pedro, Clément Guillou: Législatives 2024: «Les amis d’Eric Ciotti» alliés avec le RN, un ensemble hétéroclite où les LR sont minoritaires. lemonde.fr, 17 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-08]. (fr.).
  12. Christine Ollivier: Eric Ciotti fâché d’être classé à l’extrême droite. lopinion.fr, 20 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-08]. (fr.).
  13. Guillaume Jacquot: Législatives: moins de candidats, une bataille juridique en toile fond, la drôle de campagne des LR. publicsenat.fr, 17 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-08]. (fr.).
  14. Législatives 2024: Éric Ciotti réélu dans les Alpes-Maritimes. francetvinfo.fr, 8 lipca 2024. [dostęp 2024-07-08]. (fr.).