Łącznik bezzestykowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Łącznik bezzestykowy (ang. contact-less switching device) – łącznik elektryczny, którego człon łączeniowy główny nie zawiera zestyków łączeniowych[1]. Podstawowymi elementami łączników bezzestykowych, charakteryzującymi ich tory prądowe główne są elementy półprzewodnikowe. W częściach niniejszych pojęcia łącznik bezzestykowy i łącznik półprzewodnikowy traktuje się zamiennie jako synonimy.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

W łącznikach bezzestykowych można wyróżnić następujące podzespoły:

  • tor główny
  • układy sterownicze (załączeniowe i wyłączeniowe)
  • układy ochronne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Praca zbiorowa: Słownik terminologiczny elektryki : Aparaty elektryczne wchodzące w skład urządzeń rozdzielczych, Część 1, Instytut Elektrotechniki – Warszawa 1989.