Łęgoń (dopływ Odry koło Grzegorzowic)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Łęgoń
Ilustracja
Łęgoń
Kontynent Europa
Państwo  Polska
Struga
Długość ok. 11,5[1] km
Źródło
Miejsce Obora
Ujście
Recypient Odra
Miejsce okolice Grzegorzowic
Szlak
RiverIcon-Spring.svg 11,5 Obora
RiverIcon-AffluentR.svg 7 Żabnica
RiverIcon-AffluentR.svg 3,5 Suminka
RiverIcon-estuary.svg 0 → Odra
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Ten artykuł dotyczy strugi uchodzącej do Odry w okolicy wsi Grzegorzowice. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Łęgoń (niem. Längenbach[2], Lengon[3]) – niewielka struga w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie raciborskim. Swoje źródło ma w raciborskiej dzielnicy Obora, na skraju Arboretum Bramy Morawskiej. Następnie przepływa przez dzielnicę Markowice i wkracza do gminy Nędza, gdzie przepływa przez zachodnią część rezerwatu przyrody Łężczak (w jego południowej części stanowi granicę pomiędzy Raciborzem a gminą Nędza), wieś Ciechowice i niedaleko wsi Grzegorzowice uchodzi do Odry, jako jej prawy dopływ. Końcowy odcinek strugi stanowi granicę pomiędzy gminą Nędza a gminą Kuźnia Raciborska. Do Łęgonia wpływa struga Żabnica[4], potok Suminka[5] oraz kilkanaście innych cieków wodnych[6][7].

Nazwę Łęgoń wprowadzono urzędowo w 1951 roku[3]. Dolny bieg Łęgonia został uregulowany[8], dodatkowo przy ujściu zainstalowano przepompownię wody[9].

Z Łęgoniem związana jest legenda o rezydującym w nim utopcu, który wypatrywał okazji by wciągnąć kogoś pod wodę lub chociaż go przestraszyć[9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wyznaczone za pomocą narzędzia do obliczania odległości na Wikimapii.
  2. ↑ Arkusz 5875 Buchenau. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Das Reichsamt für Landesaufnahme.
  3. ↑ a b Zarządzenie nr 115 Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 1951 r. (M.P. z 1951 r. Nr 62, poz. 825, s. 1)
  4. ↑ Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, s. 333. ISBN 83-239-9607-5.
  5. ↑ Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, s. 281. ISBN 83-239-9607-5.
  6. ↑ Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. [dostęp 2010-11-04].
  7. ↑ Geoportal. [dostęp 2010-11-04].
  8. ↑ Hydrografia (pol.). www.nedza.pl. [dostęp 2010-11-04].
  9. ↑ a b Elżbieta Piersiakowa: Przyszłość Łężczoka (pol.). www.alfa.com.pl. [dostęp 2010-11-04].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Łęgoń_(dopływ_Odry_koło_Grzegorzowic)&oldid=51904155”