Łaźnik (ludność służebna)
Łaźnicy – w okresie wczesnego średniowiecza, grupa książęcej ludności służebnej, która zajmowała się obsługą łaźni monarchów, czy też w klasztorach,
Świadectwem ich istnienia są nazwy typu Łaźniki[1], którą nosi kilka osad w Polsce, położonych w sąsiedztwie starych grodów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Modzelewski K. Łaźnicy Encyklopedia Historii Gospodarczej Polski do 1945 roku t. 1 A-N Warszawa Wiedza Powszechna 1981 s. 447 ISBN 83-214-0185-6