Łagodne zaburzenia poznawcze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łagodne zaburzenia procesów poznawczych
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

F06.7

Łagodne zaburzenia poznawcze (ang. mild cognitive impairment, MCI) – odrębny zespół objawów klinicznych, opisywany jako stan przejściowy pomiędzy prawidłowym procesem starzenia się a łagodnym otępieniem.

Kryteria diagnostyczne MCI według Mayo Clinic Group to[1]:

  • skargi na upośledzenie pamięci wyrażane przez chorego, jego rodzinę lub lekarza,
  • prawidłową codzienną aktywność życiową,
  • prawidłowe ogólne funkcjonowanie poznawcze,
  • obiektywne stwierdzone pogorszenie pamięci lub upośledzenie innego obszaru poznawczego, potwierdzone odchyleniami standardowymi 1,5 do 2 poniżej wartości adekwatnych do wieku badanego,
  • CDR (Clinical Deterioration Rating, Skala Klinicznej Oceny Otępienia) = 0,5,
  • brak otępienia.

Aktualnie nie istnieją metody terapii MCI o udokumentowanej skuteczności.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. R.C. Petersen, G.E. Smith, S.C. Waring, R.J. Ivnik i inni. Mild cognitive impairment: clinical characterization and outcome. „Archives of Neurology”. 56 (3), s. 303-308, 1999. PMID: 10190820. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rozpoznawanie i leczenie otępień. Rekomendacje Interdyscyplinarnej Grupy Ekspertów Rozpoznawania i Leczenia Otępień (IGERO 2006), Wydawnictwo Czelej, Lublin 2006.