Ławica Orla
Ławica Orla (niem. Adlergrund) – ławica w Niemczech; najpłytsza z ławic Morza Bałtyckiego, której minimalna głębokość wynosi 5 m[1]. Rozciąga się na północny wschód od przylądku Arkona (Rugia) i na południowy zachód od wyspy Bornholm; przedłużenie Ławicy Rønne. Rezerwat morski Schutzgebiet Adlergrund obejmuje powierzchnię ok. 234 km² ławicy o głębokości 7–35 m[2].
W latach 1884–1914 oraz 1922–1941 na Ławicy pełniły służbę latarniowce Adlergrund[3].
W 1949 roku wprowadzono urzędowo rozporządzeniem polską nazwę Orla Ławica, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Adlergrund[4], jednak ławica ta nigdy nie znajdowała się na polskich wodach terytorialnych, czy w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej.
Planuje się wybudowanie jednej lub dwóch farm wiatrowych na Ławicy Orlej w ramach Wind Energy Network Rostock[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Łomniewski, Władysław Mańkowski, Jerzy Zaleski: Morze Bałtyckie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 21.
- ↑ BfN - Das Schutzgebiet Adlergrund. bfn.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-30)].
- ↑ dr Józef Pluciński: Latarniowce na Zatoce Pomorskiej
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 5)
- ↑ Wind Energy Network Rostock. [dostęp 2011-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-08)].