Łazarz IV Henckel von Donnersmarck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łazarz IV Henckel von Donnersmarck
ilustracja
Herb
Henckel von Donnersmarck. Herb według nadania z 1636 r.
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1835
Siemianowice

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1914
Wrocław

Ojciec

Hugo I Henckel von Donnersmarck

Matka

Laura von Hardenberg

Żona

Maria von Schweinitz und Krein (1838–1914)

Dzieci

Alicja Maria Laura Flora,
Maria Teresa Józefina Wanda,
Edwin Hugo Łazarz

Rodzeństwo

Hugo II,
Arthur

Łazarz IV Henckel von Donnersmarck (ur. 23 maja 1835 roku w Siemianowicach, zm. 18 grudnia 1914 roku we Wrocławiu) – właściciel ziemski, przemysłowiec, polityk[1].

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Był drugim synem Hugona, głowy katolickiej linii bytomsko-siemianowickiej rodu Henckel von Donnersmarck, jednego z najbogatszych ludzi Niemiec i Laury von Hardenberg[2].

Był jednym z założycieli pruskiej Partii Centrum i honorowym rycerzem zakonu maltańskiego. W latach 1870–1876 pełnił funkcję delegata w pruskiej Izbie Reprezentantów (niem. Preußisches Abgeordnetenhaus), a od 1884 do 1887 był posłem do niemieckiego Reichstagu.

Po śmierci ojca w 1890 roku dał początek linii w Nakle i Ramułtowicach. W 1858 roku ożeniony z hrabiną Marią von Schweinitz und Krein. Mieli kilkoro dzieci:

  • Hrabina Alicja Maria Laura Flora (1859-1927)
  • Hrabina Maria Teresa Józefina Wanda (1863-1941)
  • Hrabia Edwin Hugo Łazarz (1865-1929)

Mieszkał w pałacu w Nakle. Był fundatorem wielu dzieł dobroczynnych i kościelnych, między innymi jednym ze znaczniejszych darczyńców budowy klasztoru i bazyliki franciszkanów w Panewnikach[a]. Jego wkład upamiętnia jeden z tamtejszych witraży[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Obecnie jedna z południowych dzielnic Katowic.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Heinrich Best: Biografie von Lazarus Graf-Comte Henckel von Donnersmarck.
  2. Graf Lazarus Henckel von Donnersmarck, IV. geneagraphie.com. [dostęp 2022-09-26]. (ang.).
  3. K. Prus: 25 lat panewnickiego klasztoru. Krótki zarys historyczny. Panewniki: Klasztor OO. Franciszkanów, 1933, s. 31.