Łoniewo (wieś w województwie wielkopolskim)
51°53′07″N 16°41′47″E/51,885278 16,696389
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
64-113[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PLE |
| SIMC |
0373876 |
Położenie na mapie gminy Osieczna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu leszczyńskiego  | |
| 51°53′07″N 16°41′47″E/51,885278 16,696389[1]
| |
Łoniewo (pol. hist. Łuniewo[3]) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Osieczna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od końca XIV wieku. Wymieniona w dokumencie zapisanym po łacinie z 1388 jako Lunewo, 1396 Lunow, 1439 Lunyewo, 1557 Lonyewo[3].
Okolice miejscowości były jednak zasiedlone wcześniej. W pobliżu miejscowości archeolodzy odkryli grodzisko wklęsłe znajdującego się na półwyspie wcinającym się w Jezioro Łoniewskie, które szacunkowo datowane jest na IX-XI wiek[3].
W latach 1388-1400 dziedzicem wsi był Marcin Wyskota, a później właścicielami byli bracia Gryżyńscy. W 1415 woźny sądowy Andrzej Gryżyński w imieniu brata Przybysława zapowiedział sądy gajone t.zw. gaje zwane zapustami w kilku należących do dóbr Osieczna wsiach; w tym także m.in. w Łoniewie. W 1462 odnotowano działy majątkowe wnuków Andrzeja Gryżyńskiego, braci Borków z Osiecznej. Dobra osieckie, w tym Łoniewo, otrzymał wtedy Mikołaj Borek Osiecki[3].
W latach 1439-1502 imiennie odnotowani zostali mieszkańcy wsi: w 1439 Stanisław Chmiel, szwagier i opiekun Stanisławy, wdowy po Mikołaju zwanym Kluka z Osowa. W 1502 wspomniani zostali kmiecie: Błażej Michalik siedzący na 1 łanie, Stanisław Goły, Stanisław Bródka, Mikołaj Zielenicz, Jan Kwiatek, Marcin Bojanek, Michał, Maciej Basz, z których każdy gospodarował na 3/4 ł., a także Frącek i Bartłomiej Bieniasz, każdy na 1/2 łana, Michał Kielcz na 1/4 łana, wspomniany został także karczmarz Mikołaj. W 1475 miejscowość była wsią szlachecką należącą do lokalnych rodów wielkopolskich i leżała w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego[3].
W 1509 Łoniewo znajdowało się w dobrach Osieczna. W wyniku zamiany dóbr pomiędzy córkami Mikołaja Borka Osieckiego - Barbarą Dobrogostową Jezierską i Małgorzata Lasociną Zaborowską, a małoletnim Andrzejem z Górki synem Łukasza właścicielami miejscowości stali się członkowie wielkopolskiego rodu Górków herbu Łodzia[3].
Z lat 1530-1581 zachowały się archiwalne księgi podatkowe, które odnotowały pobór podatków we wsi. W 1530 w miejscowości odbył się pobór od 5 łanów. W 1563 od 15 1/4 łana, karczmy dorocznej oraz 2 komorników. W 1581 pobrano podatki od 17 łanów, 4 zagrodników i 6 komorników. W 1557 star. wałecki Andrzej z Górki sprzedał Zofii ze Zborowa z zastrzeżeniem prawa odkupu wsie Wojnowice, Łoniewo oraz Trzebinia za 5000 złotych polskich[3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 73204
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 708 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e f g Gąsiorowski 1992 ↓, s. 66-67.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Gąsiorowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. III L-Q, zeszyt 4, hasło „Łuniewo”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 1992, s. 66-67.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Łoniewo jako Łuniewo w „Słowniku historyczno-geograficznym województwa poznańskiego w średniowieczu”
- Siedziba gminy: Osieczna
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Część miasta |
|
| Przysiółki wsi |
