Łusarek lucernowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łusarek lucernowy
Nomia melanderi[1]
Cockerell, 1906
Ilustracja
Łusarek lucernowy z roztoczem na ciele
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

sześcionogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Podrząd

trzonkówki

Infrarząd

żądłówki

Nadrodzina

Apoidea

(bez rangi) pszczoły
Rodzina

smuklikowate

Podrodzina

łusarkowate

Rodzaj

Nomia

Gatunek

łusarek lucernowy

Łusarek lucernowy[2] (Nomia melanderi) – gatunek samotnej pszczoły występującej w Ameryce Północnej[3].

Gniazduje w ziemi, w glebach zasolonych[4], gliniastych i wilgotnych[5]. Może tworzyć bardzo liczne, wielotysięczne agregacje gniazd. Prowadzi głównie samotny tryb życia, jednak czasem siostry mogą dzielić jedno gniazdo, co klasyfikuje się jako półspołeczność[4]. Zimują przedpoczwarki, a czas przeobrażenia do dorosłych osobników zależy od temperatury oraz wilgotności gleby[5]. Wychodzenie dorosłych osobników z gniazd ma miejsce zazwyczaj przed południem (między 9:30 a 11:00), między majem a sierpniem[6]. Pierwsze samce pojawiają się nieco wcześniej w sezonie niż samice, ale część pszczół tej płci wychodzi z gniazd również przez resztę sezonu[5]. W ciągu roku rozwija się zazwyczaj jedno pokolenie, jednak prawdopodobnie w niektórych przypadkach może mieć miejsce rozwój drugiego pokolenia (część pszczół kończy rozwój i opuszcza gniazda jeszcze w tym samym roku, i dopiero ich potomstwo zimuje)[5].

Łusarek lucernowy jest cenionym zapylaczem roślin bobowatych, takich jak lucerna. W przeciwieństwie do np. pszczoły miodnej potrafi dostać się do wnętrza kwiatów tej rośliny, co wymaga od zapylacza specjalnej techniki (naciśnięcia płatków, tak by otworzył się dostęp do wnętrza kwiatu)[4]. Opracowano metody chowu tego gatunku na dużą skalę w celu zapylania upraw. W przygotowywanych specjalnie miejscach na gniazdo pszczoły mogą osiągać zagęszczenia 400 gniazd/m2 i tworzyć kolonie o liczebności 1,5 miliona gniazd[6]. Łusarek lucernowy jest tym samym jedyną pszczołą samotną gniazdującą w ziemi, która jest masowo hodowana[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nomia melanderi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. A. Ruszkowski i inni, Wybor miejsc gniazdowania przez niektore gatunki ziemnych pszczol samotnic [Hymenoptera, Apoidea]., „Pszczelnicze Zeszyty Naukowe”, 42 (1), 1998.
  3. Discover Life - Nomia melanderi [online] [dostęp 2022-04-05].
  4. a b c Alkali Bee (Nomia melanderi) [online], www.fs.fed.us [dostęp 2022-04-05].
  5. a b c d W.P. Stephen, Maintaining alkali bees for alfalfa seed production, Agricultural Experiment Station, Oregon State College, 1959, OCLC 20362263 [dostęp 2022-04-06].
  6. a b c James Cane, Alkali Bee, [w:] H. Shimanuki, K. Flottum, A. Harman (red.), ABC & XYZ of Bee Culture, www.ars.usda.gov, 2007 [dostęp 2022-04-06].