Łuskwiak śluzowaty
.JPG)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
łuskwiak śluzowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Pholiota lenta (Pers.) Singer Lilloa 22: 516 (1951) | |
.JPG)
.JPG)
Łuskwiak śluzowaty (Pholiota lenta (Pers.) Singer) – gatunek grzybów należący do rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pholiota, Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1801 r. Persoon nadając mu nazwę Agaricus lentus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1951 r. Rolf Singer[1].
- Agaricus glutinosus Lindgr. 1845
- Agaricus lentus Pers. 1801
- Agaricus lentus Pers. 1801 var. lentus
- Dryophila lenta (Pers.) Quél. 1886
- Flammula lenta (Pers.) P. Kumm. 1871
- Gymnopilus lentus (Pers.) Murrill 1917
- Hebeloma glutinosum Sacc. 1887
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym grzyb ten opisywany był jako płomiennica jasnogliniasta[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 3-10 cm. U młodych osobników jest łukowaty i zamknięty, później płaskołukowaty, a w końcu płaski. Brzeg podwinięty nawet u starszych owocników. Powierzchnia biaława, kremowa lub ochrowa, na środku ciemniejsza. Cały kapelusz jest błyszczący i bardzo śluzowaty, pokryty pływającymi w śluzie resztkami osłony. Starsze owocniki stają się mięsnobrązowe lub gliniastobrązowe[4], zmywają się z nich resztki osłony i stają się nagie. Można je wówczas pomylić z włośniankami lub zasłonakami[5].
Początkowo bladooliwkowożółte, później gliniastobrązowawe. U młodych owocników zasłonięte są zasnówką[4].
Wysokość 4-9 cm, grubość do 1,3 cm, walcowaty. Posiada zasnówkowatą strefę pierścieniową, powyżej której jest białawy i gładki, poniżej brązowawy i włóknisto-łuskowaty[4].
Kremowobiały, w smaku łagodny lub gorzkawy. Zapach podobny do rzodkwi[5].
Eliptyczne lub jajowate, gładkie, o rozmiarach 6-8,5 × 3,5-4 μm[6]
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Australii i Nowej Zelandii oraz Azji (tutaj opisano jego występowanie tylko w Japonii)[7]. W Europie Środkowej występuje dość często[5], W Polsce prawdopodobnie też jest dość częsty[3].
Rośnie w wilgotnych lasach różnego typu na ziemi, na próchniejącym drewnie. Szczególnie często spotykany jest pod bukami. Owocniki pojawiają się od lata do pierwszych przymrozków, czasami (rzadko) również na wiosnę[5].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb jadalny[4]. Ani w Polsce, ani w innych krajach świata przez grzybiarzy nie jest jednak zbierany, wyjątek stanowi Meksyk, w którym grzyb ten jest zbierany w celach spożywczych[8].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
- łuskwiak słomkowy (Pholiota gummosa), ale ma kapelusz żółtawy z zielonawym odcieniem, a miąższ zielonożółty[4].
- muchomornica śluzowata (Limacella illinita). Ma gładki trzon.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b c d Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. 2008. ISBN 978-83-258-0588-3.
- ↑ Mycoweb North American Pholiota. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
- ↑ Eric Boa: Wild edible fungi : A global overview of their use and importance to people. FAO, 2004, seria: Non-wood Forest Products 17. ISBN 92-5-105157-7.