Łycznik białawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łycznik białawy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

grzybówkowate

Rodzaj

łycznik

Gatunek

łycznik białawy

Nazwa systematyczna
Panellus mitis (Pers.) Singer
Annls. mycol. 34(4/5): 334 (1936)
Górna strona owocnika
4 owocniki zrośnięte trzonami

Łycznik białawy (Panellus mitis (Pers.) Singer) – gatunek grzybów należący do rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Panellus, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1796 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus mitis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1936 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Panellus[1].

Niektóre synonimy naukowe[2]:

  • Agaricus mitis Pers. 1796
  • Dendrosarcus mitis (Pers.) Kuntze 1898
  • Panus mitis (Pers.) Kühner 1980
  • Pleurotus mitis (Pers.) Pers. 1801
  • Urospora mitis (Pers.) Fayod 1889
  • Urosporellina mitis (Pers.) E. Horak 1968

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako boczniak łagodny, bedłka łagodna, łycznik łagodny[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 1–2 cm, kształt muszlowaty, półkulisty lub nerkowaty. Kolor białawy, u starszych okazów przebarwiający się na gliniasto-brązowo lub czerwono-brązowo. Powierzchnia delikatna, na młodych owocnikach filcowata, na starszych gładka. Jest gumowata, lepka i daje się łatwo ściągać[4].

Blaszki

Gęste i zbiegające na trzon. Są białe, na krawędziach posiadają kolorowe, pasemkowate przebarwienia[4].

Trzon

Długość 2–5 mm, grubość 3–5 mm. Wyrasta bocznie, jest krótki, o trójkątnym przekroju i pełny. Powierzchnia biała, pokryta drobnymi łuskami[4]. Czasami trzonu brak[5].

Miąższ

Cienki, łykowaty, biały. Smak łagodny, zapachu brak[5].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki serdelkowate, amyloidalne, o rozmiarach 3,5–5 × 1–1,5 μm[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej i Europie[6]. W Europie Środkowej jest dość pospolity.

Rośnie na drewnie drzew iglastych; na martwych drzewach, na wiszących lub leżących na ziemi martwych gałęziach, w stosach chrustu. Jest to grzyb późnojesienny i zimowy, jego owocniki pojawiają się głównie od września do kwietnia, czasami jednak pojawiają się również w lecie[5].

Grzyb niejadalny, saprotrof, czasami pasożyt wywołujący białą zgniliznę drewna[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Może być pomylony z ciżmówką miękką (Crepidotus mollis)[4], która różni się m.in. brakiem trzonu, lub bokówką białą (Pleurocybella porrigens), ta również nie posiada trzonu i jest większa[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-09-15] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Łycznik białawy [online] [dostęp 2013-02-23].
  5. a b c Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, ISBN 978-83-258-0588-3.
  6. Rogers Mushroom [online] [dostęp 2013-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  7. Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1.