Ścierwnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ścierwnik
Neophron percnopterus[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

orłosępy

Plemię

Gypaetini

Rodzaj

Neophron[2]
Savigny, 1809[3]

Gatunek

ścierwnik

Synonimy

Rodzaju:

Gatunku:

  • Vultur Perenopterus Linnaeus, 1758[6]
  • Vultur ginginianus Latham, 1790[7]
  • Abernius albus C.T. Wood, 1835[5]
Podgatunki
  • N. p. ginginianus (Latham, 1790)
  • N. p. majorensis Donázar, Palacios, Gangoso, Ceballos, González & Hiraldo, 2002[8]
  • N. p. percnopterus Linnaeus, 1758
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[9]
Status iucn3.1 EN pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania
Przybliżony zasięg występowania:

     całoroczny

     obszar lęgowy

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Ścierwnik[10], ścierwnik biały[11], białosęp[12] (Neophron percnopterus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z podrodziny orłosępów (Gypaetinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Neophron[10][13].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Ścierwnik zamieszkuje w zależności od podgatunku[13][14]:

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz, nadając mu nazwę Vultur Perenopterus[6]. Holotyp pochodził z Egiptu[6].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Neophron: w mitologii greckiej Neophron był synem Timandry zazdrosnym o jej romans z Aegypiusem. Neophron z kolei uwiódł matkę Aegypiusa, Bulis, a następnie go oszukał, sprawiając że dzielił łoże z własną matką. W następstwie późniejszych wypadków Neophron i Aegypius zostali zamienieni w sępy, Bulis w czaplę, a Timandra w jastrzębia lub małego ptaka[19].
  • Percnopterus, percnopterus (perenopterus (pisownia oryginalna)): łac. percnopterus „sęp”, od gr. περκνοπτερος perknopteros „sęp”, od περκνος perknos „ciemny”; -πτερος -pteros „-skrzydły”, od πτερον pteron „skrzydło”[20].
  • Abernius: niem. abernten „zbierać plony”; Wood w swoim tekście podał niemiecką nazwę „Gemeine Aberne” oznaczającą „zbieracz brudu”[21].
  • ginginianus: Gingi, Wybrzeże Koromandelskie (tj. Gingee, Tamilnadu), Indie[22].
  • albus: łac. albus „biały, martwy biały” (por. candidus „lśniący biały”)[23].
  • majorensis: Majorata, starożytna nazwa Fuerteventury, od nazwy „Majos” – plemienia Guanczów, które zamieszkiwało tę wyspę[24].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała ok. 54–70 cm, rozpiętość skrzydeł 146–175 cm; masa ciała 1600–2400 g[14]. Samica jest niewiele większa od samca, ale może być cięższa o 10–15%[14]. Dorosłe osobniki brudnobiałe z czarnymi lotkami. Przód głowy i wole nagie, skóra żółta. Dziób ciemny, nogi żółte. Młode całe brązowe. N. percnopterus ginginianus jest mniejszy i ma żółty dziób.

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Biotop
Góry, tereny otwarte i osiedla ludzkie.
Gniazdo
Na półce skalnej, w załomach budynków (w tym egipskich piramid). Zwykle gnieździ się pojedynczo, jednak w sprzyjających warunkach buduje gniazda gęsto obok siebie. W połowie XIX w. w Stambule istniała kolonia, licząca 2000 gniazd[25].
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając dwa jaja w marcu lub maju (populacje europejskie).
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres około 42 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po 70–90 dniach.
Pożywienie
Padlina i odchody zwierząt. Potrafi rozbijać strusie jaja, obrzucając je kamieniami.

Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2007 roku uznaje ścierwnika za gatunek zagrożony (EN – endangered); wcześniej – od 1988 roku miał on status gatunku najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność światowej populacji szacuje się na około 12–38 tysięcy dorosłych osobników, a jej trend uznaje się za silnie spadkowy[9].

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[26].

Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]

  • Egptian Vulture (Neophron percnopterus) in Hyderabad, AP W IMG 7542.jpg
  • Egyptian vulture in flight.jpg
  • Egyptian Vulture (Neophron percnopterus) at Bharatpur I IMG 5366.jpg
  • Neophron percnopterus - 02.jpg
  • Jajo z kolekcji muzealnej

    Jajo z kolekcji muzealnej

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Neophron percnopterus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ Neophron, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2010-12-30] (ang.).
  3. ↑ M.J.C. Savigny: Système des oiseaux de l'Egypte et de la Syrie. W: France. Commission des sciences et arts d’Egypte: Description de l’Égypte, ou, Recueil des observations et des recherches qui ont été faites en Égypte pendant l’expédition de l’armée française. T. 1: Historie Naturelle. Paris: Imprimerie impériale, 1809, s. 68, 75. (fr.).
  4. ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature: or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 69. (fr.).
  5. ↑ a b Ch.T. Wood: The ornithological guide: in which are discussed several interesting points in ornithology. London: Whittaker, 1835, s. 185. (ang.).
  6. ↑ a b c C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 87. (łac.).
  7. ↑ J. Latham: Index ornithologicus, sive, Systema ornithologiae; complectens avium divisionem in classes, ordines, genera, species, ipsarumque varietates: adjectis synonymis, locis, descriptionibus, &c.. Londini: Sumptibus authoris, 1790, s. 7. (łac.).
  8. ↑ a b J.A. Donázar, C.J. Palacios, L. Gangoso, O. Ceballos, M.J. González & F. Hiraldo. Conservation status and limiting factors in the endangered population of Egyptian vulture (Neophron percnopterus) in the Canary Islands. „Biological Conservation”. 107 (1), s. 89–97, 2002. DOI: 10.1016/S0006-3207(02)00049-6. (ang.). 
  9. ↑ a b BirdLife International, Neophron percnopterus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018 [online], wersja 2018-1 [dostęp 2018-08-02] (ang.).
  10. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gypaetini Bonaparte, 1831 (Wersja: 2018-06-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2018-08-02].
  11. ↑ Ścierwnik biały. PWN: słownik języka polskiego. [dostęp 2015-10-26]. (pol.).
  12. ↑ Białosęp. PWN: słownik języka polskiego. [dostęp 2015-10-26]. (pol.).
  13. ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-05-24]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Orta, J., Kirwan, G.M. & Christie, D.A.: Egyptian Vulture (Neophron percnopterus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2013. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  15. ↑ a b Volen Arkumarev, Mike McGrady, Ivaylo Angelov. A literature review of occurrence of Egyptian Vulture (Neophron percnopterus) resident in Africa. „Vulture News”. 77, 2019. DOI: 10.4314/vulnew.v77i1.1. (ang.). 
  16. ↑ Wg inf. onet.pl [1]
  17. ↑ Krzysztof Grochal, Michał Polakowski. Ścierwnik NEOPHRON PERCNOPTERUS nowym gatunkiem na Nizinie Północnopodlaskiej. „Kulon”. 20, s. 124–127, 2015. (pol.). 
  18. ↑ a b Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 32. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2015. „Ornis Polonica”. 57, s. 117–147, 2016. 
  19. ↑ Jobling 2021 ↓, s. Neophron.
  20. ↑ Jobling 2021 ↓, s. Percnopterus.
  21. ↑ Jobling 2021 ↓, s. Abernius.
  22. ↑ Jobling 2021 ↓, s. gingensis / gingica / gingicus / ginginianus.
  23. ↑ Jobling 2021 ↓, s. albus.
  24. ↑ Jobling 2021 ↓, s. majorensis.
  25. ↑ Makatsch Wolfgang: Ptak i gniazdo, jajo, pisklę, wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1957, s. 74.
  26. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tajemnice zwierząt: Ptaki drapieżne Europy. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1991. ISBN 83-7023-149-7.
  • James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Laboratory of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ścierwnik&oldid=68336901”