Śmierć (tarot)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 |
Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy zamieścić przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
 Śmierć z talii Karola VI (XV wiek). |
||
| Numer arkanu | XIII | |
| Znak astrologiczny lub hermetyczny |
 Skorpion[1] |
|
| Litera alfabetu hebrajskiego |
נ (nun)[1] | |
Śmierć – prawdopodobnie najbardziej znana karta tarota, należąca do Arkanów Wielkich. Oznaczana numerem XIII, co bywa uważane za symboliczne.
Spis treści
Wygląd[edytuj]
Najbardziej znanym wizerunkiem arkanu Śmierć jest postać ludzkiego szkieletu wędrującego z kosą. Często ziemia, po której kroczy Śmierć, jest pokryta ludzkimi kośćmi. Bywa, że zamiast kościotrupa na karcie występuje konny jeździec trzymający kosę, łuk albo miecz.
Znaczenie[edytuj]
Mimo stereotypu, że karta Śmierci oznacza śmierć w dosłownym znaczeniu (utrwalonego m.in. przez charakterystyczne sceny filmowe, w których wróżbita pokazuje tę właśnie kartę), znaczenie karty dotyczy przejścia - z jednego etapu życia w drugi. Może ona stanowić symbol duchowego odrodzenia - jak i znalezienia się w trudnej sytuacji.
Galeria[edytuj]
-
Śmierć według Oswalda Wirtha. -
Śmierć z talii tarota Viscontich Cary-Yale zwanej też Visconti di Modrone (XV wiek). -
Śmierć z talii tarota Viscontich-Sforzów ze zbiorów Pierpont Morgan-Bergamo (XV wiek) – reprodukcja. -
Śmierć z talii tarota marsylskiego Jeana Dodala (XVIII wiek). -
Śmierć z talii tarota 1JJ (tarot szwajcarski) -
Śmierć (mozaika)
Przypisy
- ↑ a b Arkana tarota: tabela pt. Kabalistyczna i astrologiczna symbolika kart Wielkich Wtajemniczeń przyjęta przez Zakon Złotego Świtu i oparta na systemie opracowanym przez MacGregora Mathersa i Artura Edwarda Waite'a. W: Jan Witold Suliga: Biblia Szatana. Łódź: Krajowa Agencja Wydawnicza w Łodzi, 1991, s. 6. ISBN 83-03-03220-8.
|
|||||||||||
