Śniatyn (stacja kolejowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Śniatyn-Załucze)
Śniatyn
Снятин
Ilustracja
Budynek stacyjny podczas poświęcenia (1938)
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Chutir-Budyliw

Zarządca

Kolej Lwowska

Poprzednie nazwy

Śniatyn-Załucze

Dane techniczne
Liczba peronów

1

Liczba krawędzi
peronowych

1

Linie kolejowe
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Śniatyn”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Śniatyn”
Ziemia48°25′46″N 25°30′15″E/48,429444 25,504167

Śniatyn (ukr.: Снятин) – stacja kolejowa w Chutir-Budyliw, w rejonie kołomyjskim, w obwodzie iwanofrankiwskim, na Ukrainie na linii Lwów – Czerniowce. Zarządzana przez Kolej Lwowską.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stacja powstała w XIX w., w czasach austro-węgierskich, na drodze żelaznej lwowsko-czerniowiecko-suczawskiej, pomiędzy stacjami Zabłotów i Niepołokowce[1].

W II Rzeczypospolitej nosiła nazwę Śniatyn-Załucze. Była stacją graniczną na granicy z Rumunią z obsługą ruchu transgranicznego. Na stacji odprawiane były wagony m.in. z Berlina, Ostendy, Wiednia, Warszawy czy Pragi do Bukaresztu. Stacją graniczną po stronie rumuńskiej była Grigore Ghica Vodă[2][3].

14 grudnia 1938 uroczyście poświęcono nowy budynek stacji Śniatyn[4].

Ze stacji Śniatyn-Załucze 15 września 1939 odprawiono do Rumunii pociąg z ponad 80 tonami złota Banku Polskiego, które wcześniej różnymi drogami zwieziono na stację i przeładowano do wagonów. Naczelnik stacji Emil Brzezicki za wzięcie udziału w tej akcji został aresztowany, a następnie zastrzelony przez NKWD[5].

Po II wojnie światowej stacja straciła swój nadgraniczny charakter.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Śniatyn
Linia Lwów – Czerniowce (230,7 km)
Prutiwka
odległość: 3,1 km
odległość: 6,8 km