Śnieżyca duża
| ||
| Anser caerulescens[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | blaszkodziobe | |
| Rodzina | kaczkowate | |
| Podrodzina | gęsi | |
| Plemię | Anserini | |
| Rodzaj | Anser | |
| Gatunek | śnieżyca duża | |
| Synonimy | ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
 w sezonie lęgowym zimowiska | ||
Śnieżyca duża[6], śnieżyca[7], gęś śnieżna[7][8] (Anser caerulescens) – gatunek dużego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Systematyka i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono dwa podgatunki C. caerulescens[9][2]:
- A. caerulescens caerulescens – Wyspa Wrangla (północno-wschodnia Rosja), północna Alaska, północno-zachodnia Kanada.
- A. caerulescens atlanticus – północno-wschodnia Kanada, północno-zachodnia Grenlandia.
Sporadycznie bywa obserwowana w Polsce (do 2014 odnotowano 62 stwierdzenia, łącznie obserwowano 97 osobników[11]), ze względu jednak na to, że nie ma pewności, czy były to pojawy naturalne, gatunkowi temu nadano kategorię D w klasyfikacji AERC i nie jest on zaliczany do awifauny Polski[12].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest wędrowna, gniazduje w tundrze, a zimuje na wilgotnych i pokrytych trawą obszarach. Występuje w dwóch odmianach barwnych: jasnej i ciemnej. Mierzy 70–75 cm, a rozpiętość skrzydeł wynosi 140–150 cm. Masa ciała wynosi 2,5–3,4 kg. Składa od 3 do 5 jaj i wysiaduje je przez 22–25 dni[13]. W zimie zwykle spotykana w stadach z innymi gatunkami, najczęściej z gęsią białoczelną. Podczas lotu odzywa się gdaczącymi okrzykami „koik” lub podobnymi.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje śnieżycę dużą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji w 2015 roku szacowano na 5,3–6,2 miliona osobników. Trend liczebności populacji jest rosnący[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anser caerulescens, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b Snow Goose (Anser caerulescens) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)].
- ↑ Chen caerulescens, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2013-11-17] (ang.).
- ↑ Anser hyperboreus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2013-11-17] (ang.).
- ↑ a b Anser caerulescens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Anserinae Vigors, 1825 - gęsi (wersja: 2019-07-21). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-09-30].
- ↑ a b Denis Lepage: Śnieżyca duża (Anser caerulescens) (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2013-11-17].
- ↑ Busse i in. 1991 ↓, s. 175.
- ↑ Frank Gill, David Donsker (red.): Screamers, ducks, geese, swans (ang.). IOC World Bird List: Version 9.2. [dostęp 2019-09-30].
- ↑ Snow Goose (ang.). W: All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-07-28].
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 31. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2014. „Ornis Polonica”. 56, s. 99–136, 2015.
- ↑ Aneks: gatunki stwierdzone w Polsce do 01.07.2018, lecz nie zaliczone do awifauny krajowej. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2020-07-28].
- ↑ Jessica Logue: Anser caerulescens (ang.). Animal Diversity Web, 2002. [dostęp 24 kwietnia 2010].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy. Przewodnik ilustrowany. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5.
- Przemysław Busse (red.), Zygmunt Czarnecki, Andrzej Dyrcz, Maciej Gromadzki, Roman Hołyński, Alina Kowalska-Dyrcz, Jadwiga Machalska, Stanisław Manikowski, Bogumiła Olech: Ptaki. T. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i materiały multimedialne (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.